DARK FORCES (1980) (Αυστραλία) Πρωτότυπος τίτλος: Harlequin A.K.A.: The Minister's Magician Ελληνικός τίτλος: Άρλεκιν: Μάγος ή Δολοφόνος, Ο Άνθρωπος που Σκορπούσε τον Πανικό
Ένας μυστηριώδης ταχυδακτυλουργός που φαίνεται να έχει αληθινές μαγικές ικανότητες κερδίζει την εμπιστοσύνη μιας επιφανούς οικογένειας όταν θεραπεύει τον βαριά άρωστο γιο τους, αλλάο γερουσιαστής πατέρας θεωρεί ότι ο σωτήρας του γιου τους κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό.
Σχόλια:
Ωραία Αυστραλέζικη εκδοχή της ιστορίας του Gregory Rasputin που γυρίστηκε στο μεταίχμιο αλλαγής της δεκαετίας του 70 έχοντας τόσο το στιλ που θα επικρατούσε τα αμέσως επόμενα χρόνια στον παγκόσμιο κινηματογράφο όσο και το λατρεμένο ρετρό πλέον 70s-style. Πρόκειται για μια σκοτεινή φαντασία που δανείζεται τα βασικά στοιχεία από τις τελευταίες μέρες του Rasputin στις αρχές του 20ου αιώνα και τα μεταφέρει στη σύγχρονη Αυστραλία όπου ο γιος του Γερουσιαστή Nick Rast (David Hemmings), Alex (Mark Spain), πάσχει από λευχαιμία και η πρόγνωση δεν είναι καθόλου καλή για τον μικρό που βρίσκεται στα τελευταία στάδια.
Ο ξαφνικός ερχομός του κλόουν- διασκεδαστή Gregory Wolfe (Robert Powell) κατά τη διάρκεια του τελευταίου πάρτι γενεθλίων του Alex ταράζει τη ζωή τους μιας και ο μυστηριώδης ξένος φαίνεται να έχει μαγικές ικανότητες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε να κάνει τον μικρό Alex να διασκεδάσει κατά τη διάρκεια του πάρτι πείθουν τη μητέρα του (Carmen Duncan) ότι μπορεί να βοηθήσει τον Alex. Πράγματι, μετά από μια συνάντηση των τριών, τα σημάδια της ασθένειας του Alex αρχίζουν να υποχωρούν χωρίς οι γιατροί να μπορούν να δώσουν εξήγηση του γιατί.
Πανευτυχής η μητέρα του Alex απαιτεί από τον σύζυγό της να φιλοξενήσουν τον σωτήρα του παιδιού τους που εντωμεταξύ έχει αρχίσει να έχει μεγάλη επιρροή πάνω στην οικογένεια, αλλά αυτός είναι καχύποπτος για τα κίνητρά του, όπως και ο υποτίθεται έμπιστός του στο κοινοβούλιο Bergier (Gus Mercurio) που θέλει να ξεφορτωθεί τον Wolf ώστε να έχει τον γερουσιαστή του χεριού του σε ένα διαρκές παιχνίδι εξουσίας. Όμως ο Wolf δεν έχει πει την τελευταία του λέξη καθώς η εξέλιξη των γεγονότων δείχνει ότι ο μάγος είχε προετοιμάσει το έδαφος για τις εξελίξεις και έχει ακόμα αρκετό υλικό στην ατζέντα του για τον Γερουσιαστή Rast.
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα μοντέρνο remake του RASPUTIN: THE MAD MONK μιας και οι δύο ταινίες μοιράζονται την ίδια περίπου υπόθεση, με το βάθος όμως του DARK FORCES να είναι αρκετά μεγαλύτερο καθώς εκτός από τη διήγηση της γνωστής πλέον ιστορίας της ανόδου και πτώσης του Wolfe/ Rasputin δίνει περισσότερο χρόνο στη διερεύνηση του ψυχισμού των ηρώων του ενώ έχει και μικρές υποπλοκές που κάνουν το θέαμα πιο πολυεπίπεδο από το αντίστοιχο της κλασικής ταινίας της Hammer.
Και αυτός ο ψυχισμός είναι μάλλον το κυρίως πιάτο της ταινίας, αφού ο χαρακτήρας του Wolfe είναι όσο ενδιαφέροντας όσο θα μπορούσε να τον κάνει το σενάριο και η εκπληκτική ερμηνεία του πάντα αξιόπιστου Robert Powell που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι βαρόμετρο και κουβαλάει την ταινία σε μεγάλο βαθμό.
Όσο ο Powell βρίσκεται σε πρώτο πλάνο γεμίζει την οθόνη και δείχνει ξεκάθαρη διαφορά κλάσης σε σχέση με τους υπόλοιπους, συμπεριλαμβανομένου και του αγαπημένου David Hemmings που είναι μεν καλός αλλά που η φύση του χαρακτήρα του δεν τον αφήνει να ξεχωρίσει όσο θα ήθελε και μπορούσε. Άξιοι συμπαραστάτες του Robert Powell είναι η Carmen Duncan στο ρόλο της συζύγου που είναι 100% δοσμένη στο ρόλο της αλλά και ο μικρός Mark Spain που καταφέρνει μια ώριμη για την ηλικία του ερμηνεία που τονίζει τη συναισθηματική φόρτιση που έτσι κι αλλιώς υπάρχει διάχυτη κατά τη διάρκεια του DARK FORCES.
Από εκεί και πέρα, η βασική θεματική προκαλεί τον θεατή να σκέφτεται διαρκώς αυτά που βλέπει βγάζοντας συμπεράσματα τόσο για την ταυτότητα του μυστηριώδη μάγου όσο και για την προσωπική του ατζέντα. Το παιχνίδι του «είναι ή δεν είναι αληθινός μάγος ο Wolfe» παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος με επιτηδευμένη επιμονή και δεν ξεκαθαρίζεται ποτέ, όπως άλλωστε πιστεύω ότι όφειλε το σενάριο.
Το φινάλε είναι καταπληκτικό και γεμάτο ένταση και μέχρι να φτάσει υπάρχει μπόλικη ατμόσφαιρα και σκηνές που μένουν στη μνήμη χωρίς να καταφεύγει σε φτηνούς εντυπωσιασμούς και exploitation στοιχεία. Η σκηνή όπου ο Wolfe κάνει την επίδειξή του σε ένα πάρτι γεμάτο δύσπιστα μέλη της υψηλής πολιτικής κοινωνίας είναι σίγουρα από εκείνες που ξεχωρίζουν, όπως και αρκετές άλλες πριν και μετά.
Η ταινία κρατάει έναν σταθερό ρυθμό, το οποίο είναι άλλη μια φανερά επιτηδευμένη κίνηση του σκηνοθέτη των FREE WILLY και HARLEY DAVIDSON AND THE MARLBORO MAN, Simon Wincer. Ο Αυστραλός δημιουργός φτιάχνει ένα «sleeper» που αποφεύγει τόσο τις εκρήξεις όσο και τα νεκρά σημεία κάνοντας το “DARK FORCES” εξαιρετικά ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος. Σίγουρα κάποια στιγμή το σενάριο μπερδεύει αρκετά τα πράγματα, αλλά ακόμα κι αυτή η αβεβαιότητα είναι μελετημένη και προσθέτει ακόμα περισσότερο στο τελικό αποτέλεσμα.
Εφέ υπάρχουν και είναι όσο αδέξια θα περίμενε κανείς από μια low budget παραγωγή του 1980 που ξεκάθαρα δεν στηρίζεται πάνω τους, αλλά αυτό είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, όπως και οι ελάχιστες σεναριακές ατέλειες που δεν καταφέρνουν να χαλάσουν το DARK FORCES το οποίο έχει επίσης να επιδείξει καταπληκτική μουσική από τον θρυλικό Brian May (MAD MAX, MAD MAX 2, TURKEY SHOOT κλπ). Σε γενικές γραμμές είναι μια ατμοσφαιρικότατη και καθ’ όλα επιτυχημένη προσπάθεια που θα ικανοποιήσει τους fans του Robert Powell και τους φίλους του ψαγμένου και ιδιαίτερα εγκεφαλικού σινεμά μυστηρίου.
Blu Ray Αμερικής (Scorpion Releasing) - Region Free
Blu-ray Αυστραλία (Umbrella Entertainment)- Region Free
Blu-ray Μ. Βρετανίας (88 Films) - Region Free
Blu-ray Γαλλίας (Rimini) - Περιοχής B
Blu-ray Γερμανίας (Endless Classics / AL!VE) - Limited Edition Mediabook - Περιοχής Β
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Οι καλύτερες είναι οι HD που η καθεμία περιέχει αποκλειστικά extras.
Ωραία Αυστραλέζικη εκδοχή της ιστορίας του Gregory Rasputin που γυρίστηκε στο μεταίχμιο αλλαγής της δεκαετίας του 70 έχοντας τόσο το στιλ που θα επικρατούσε τα αμέσως επόμενα χρόνια στον παγκόσμιο κινηματογράφο όσο και το λατρεμένο ρετρό πλέον 70s-style. Πρόκειται για μια σκοτεινή φαντασία που δανείζεται τα βασικά στοιχεία από τις τελευταίες μέρες του Rasputin στις αρχές του 20ου αιώνα και τα μεταφέρει στη σύγχρονη Αυστραλία όπου ο γιος του Γερουσιαστή Nick Rast (
Ο ξαφνικός ερχομός του κλόουν- διασκεδαστή Gregory Wolfe (
Πανευτυχής η μητέρα του Alex απαιτεί από τον σύζυγό της να φιλοξενήσουν τον σωτήρα του παιδιού τους που εντωμεταξύ έχει αρχίσει να έχει μεγάλη επιρροή πάνω στην οικογένεια, αλλά αυτός είναι καχύποπτος για τα κίνητρά του, όπως και ο υποτίθεται έμπιστός του στο κοινοβούλιο Bergier (
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα μοντέρνο remake του 
Και αυτός ο ψυχισμός είναι μάλλον το κυρίως πιάτο της ταινίας, αφού ο χαρακτήρας του Wolfe είναι όσο ενδιαφέροντας όσο θα μπορούσε να τον κάνει το σενάριο και η εκπληκτική ερμηνεία του πάντα αξιόπιστου 
Όσο ο Powell βρίσκεται σε πρώτο πλάνο γεμίζει την οθόνη και δείχνει ξεκάθαρη διαφορά κλάσης σε σχέση με τους υπόλοιπους, συμπεριλαμβανομένου και του αγαπημένου 
Από εκεί και πέρα, η βασική θεματική προκαλεί τον θεατή να σκέφτεται διαρκώς αυτά που βλέπει βγάζοντας συμπεράσματα τόσο για την ταυτότητα του μυστηριώδη μάγου όσο και για την προσωπική του ατζέντα. Το παιχνίδι του «είναι ή δεν είναι αληθινός μάγος ο Wolfe» παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος με επιτηδευμένη επιμονή και δεν ξεκαθαρίζεται ποτέ, όπως άλλωστε πιστεύω ότι όφειλε το σενάριο.
Το φινάλε είναι καταπληκτικό και γεμάτο ένταση και μέχρι να φτάσει υπάρχει μπόλικη ατμόσφαιρα και σκηνές που μένουν στη μνήμη χωρίς να καταφεύγει σε φτηνούς εντυπωσιασμούς και exploitation στοιχεία. Η σκηνή όπου ο Wolfe κάνει την επίδειξή του σε ένα πάρτι γεμάτο δύσπιστα μέλη της υψηλής πολιτικής κοινωνίας είναι σίγουρα από εκείνες που ξεχωρίζουν, όπως και αρκετές άλλες πριν και μετά.
Η ταινία κρατάει έναν σταθερό ρυθμό, το οποίο είναι άλλη μια φανερά επιτηδευμένη κίνηση του σκηνοθέτη των FREE WILLY και HARLEY DAVIDSON AND THE MARLBORO MAN, 
Εφέ υπάρχουν και είναι όσο αδέξια θα περίμενε κανείς από μια low budget παραγωγή του 1980 που ξεκάθαρα δεν στηρίζεται πάνω τους, αλλά αυτό είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, όπως και οι ελάχιστες σεναριακές ατέλειες που δεν καταφέρνουν να χαλάσουν το 
