Σχόλια: 
 Ο Jess Franco επιστρέφει στον μύθο του Δρ. Ορλώφ μετά από αρκετά χρόνια με μια ταινία που διαφέρει αρκετά από τις προγενέστερες με ήρωα τον αγαπημένο του τρελό επιστήμονα. Η προηγούμενη κινηματογραφική περιπέτεια του καλού γιατρού ήρθε από τον Γάλλο σκηνοθέτη Pierre Chevalier στο χαζό και sleazy ORLOFF AND THE INVISIBLE MAN και είχε αρκετά κοινά θεματικά στοιχεία με τις προγενέστερες σκηνοθετημένες από τον Jess Franco ταινίες. To THE SINISTER EYES OF DR. ORLOFF ουσιαστικά τοποθετεί τον διαβόητο επιστήμονα σε περισσότερο υποστηρικτικό ρόλο και αφηγείται μια ιστορία προδοσίας, οικογενειακών μυστικών, εξαπάτησης και φόνου στην οικία της οικογένειας των Comfort.
 Εκεί, η νεαρή Melissa Comfort (Montserrat Prous), μοναδική κληρονόμος της τεράστιας οικογενειακής περιουσίας, βρίσκεται καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι και βασανίζεται από εφιάλτες σχετικά με τον πατέρα της. Αυτό θέλουν να εκμεταλλευτούν οι σκατόψυχες συγγενείς της Martha (Loreta Tovar) και Flora (Kali Hansa) που συνεργάζονται με τον μυστηριώδη Δρ. Orloff (William Berger) που εδώ κάνει επισκέψεις κατ’ οίκον για να χρησιμοποιήσει τις υπνωτικές του ικανότητες και να την κάνει να χάσει τα λογικά της ώστε η κληρονομιά να πέσει στα χέρια των δύο.
 Η «θεραπεία» της Melissa αρχίζει με τον Δρ. Orloff να την υπνωτίζει κατά βούληση ώστε να αρχίσει να ξεφορτώνεται έναν- έναν τους δικούς της ανθρώπους με πρώτο τον θείο Henry και δεύτερο υποψήφιο τον πιστό Albert (Jose Manuel Martin), με απώτερο στόχο να ελευθερωθεί το πεδίο για τις δύο μνηστήρες της κληρονομιάς. Όμως ο Orloff ήταν αδελφός του πατέρα της Melissa και του καταλογίζει ότι του έκλεψε την γυναίκα, το οποίο γεγονός περιπλέκει τα πράγματα αφού ο καλός γιατρός χρησιμοποιεί την νεαρή γυναίκα για να εκδικηθεί την οικογένειά της και τελικά να κληρονομήσει ο ίδιος την περιουσία με την Melissa νοσηλευόμενη στην ψυχιατρική του κλινική και στο έλεος των επιθυμιών του. Για κακή τύχη του καλού γιατρού, ένας νεαρός γείτονας ανακαλύπτει το σχέδιο των τριών και ειδοποιεί την αστυνομία.
 Αυτή τη φορά ο Tio Jess απομακρύνεται από το γνωστό στιλ που συναντήσαμε στις πρώτες δύο περιπέτειες του Δρ. Ορλώφ διαφοροποιώντας εκτός από τον πρωταγωνιστή που εδώ είναι o αρκετά καλός William Berger και τη δράση του καλού γιατρού. Ενώ στα THE AWFUL DR. ORLOF και DR. ORLOFF'S MONSTER ο Ορλώφ είναι κάτι σαν βαρόνος Frankenstein με πελώρια λαχτάρα για δημιουργία κάθε λογής τεχνητών πλασμάτων, στο THE SINISTER EYES OF DR. ORLOFF έχει το ρόλο ψυχιάτρου που ειδικεύεται στον υπνωτισμό.
 Πάντως ενώ στην αρχή ο Δρ. Ορλώφ του William Berger μοιάζει πιο μετριοπαθής, μυστικοπαθής και χωρίς την αξιαγάπητη παράνοια και έπαρση που είχε ο αντίστοιχος του Howard Vernon, από τα μέσα και μετά ο χαρακτήρας επανέρχεται στα γνώριμα λημέρια με αρκετά μοχθηρά βλέμματα και απολαυστικά αφιονισμένους μονόλογους.
 Φυσιολογικά, το όλο θέαμα επηρεάζεται από αυτή την αλλαγή, όντας λιγότερο γοτθικό σε ύφος, αλλά και αρκετά φτωχότερο τεχνικά και οπτικά από τις προηγούμενες ταινίες, συμπεριλαμβανομένου μέχρι ενός σημείου και του ORLOFF AND THE INVISIBLE MAN του Pierre Chevalier. Ο προϋπολογισμός είναι πενιχρός και αυτό φαίνεται καθαρά, κάτι που μειώνει τις ευκαιρίες του Jess Franco να αφήσει το καλλιτεχνικό του δαιμόνιο να καλύψει τις κακοτοπιές, όπως γινόταν στο παρελθόν. Αυτή τη φορά τα φρενήρη ζουμαρίσματα παίρνουν τη θέση των αντισυμβατικών πλάνων και των παιχνιδιών με το φως και το σκοτάδι που τόσο καλά είχαν λειτουργήσει στις πρώτες δύο ταινίες, ενώ τη δράση του Morpho αναλαμβάνει πλημμελώς η υπνωτισμένη Melissa.
 Πέρα από την ελαφρά ψυχαγωγική αλλά σε κάθε περίπτωση τετριμμένη και ρουτινιάρικη υπόθεση, το ενδιαφέρον της ταινίας περιορίζεται σε κάποια αληθινής έμπνευσης πλάνα του Franco, που ακόμα και με τους αξεπέραστους για πολλούς άλλους οικονομικούς περιορισμούς καταφέρνει να φτιάξει ατμόσφαιρα από το πουθενά, κάτι που φαίνεται τουλάχιστον στην υπέροχης ομορφιάς σκηνή όπου η Melissa σκοτώνει τον Albert εν μέσω ομίχλης. Ένα εντυπωσιακό μονόπλανο με κάμερα στο χέρι από τον Tio Jess που ακόμα και όταν είναι ντεφορμέ πάντα βρίσκει κάτι για να δώσει τα διαπιστευτήριά του σαν δημιουργός, το οποίο επίσης κάνει με την ατμοσφαιρική μουσική που ο ίδιος έγραψε.
 Από εκεί και πέρα, η μερίδα του λέοντος στο θέαμα είναι γενικά αδιάφορη, με τα exploitation στοιχεία να είναι φανερά μειωμένα και με την αφελή αστυνομική έρευνα που είχε γίνει παράδοση στις ταινίες με ήρωα τον Dr. Orloff να επανέρχεται ακόμα πιο βεβιασμένα και άτσαλα προς το φινάλε, με τους μπάτσους να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάνουν μια απλή υπόθεση να μοιάζει ότι βγήκε από το πιο περίπλοκο βιβλίο του Sir Arthur Conan Doyle.
 Κακά τα ψέματα. Όταν κανείς βλέπει εντυπωσιακές οπτικά θηλυκές παρουσίες όπως της Loreta Tovar και της Kali Hansa να μην βγάζουν τα ρούχα τους σε καμία στιγμή της προβολής και απλώς να έχουν 1- 2 σκηνές συγκαλυμμένης σεξουαλικότητας, καταλαβαίνει ότι ο Jess Franco ή ήταν εντελώς εκτός φόρμας ή υπήρχαν άλλοι λόγοι που τον έκαναν να είναι συντηρητικότερος απ’ ότι συνήθως. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι από τα δύο συνέβη, αλλά η ουσία είναι ότι το THE SINISTER EYES OF DR. ORLOFF δεν έχει ούτε σεξ ούτε βία, τουλάχιστον στα υγιή επίπεδα που είχε συνηθίσει μέχρι τότε ο Franco το κοινό του.
 Οπότε αυτό που μπορώ να κάνω χωρίς τύψεις είναι να καθοδηγήσω τους θεατές που θέλουν να ξεκινήσουν το ταξίδι τους στον μαγικό κόσμο του Δρ. Ορλώφ σε μια από τις πρώτες δύο ταινίες του Tio Jess και να τους προτρέψω να παρακάμψουν τη συγκεκριμένη οριακά ενδιαφέρουσα αλλά τελικά άστοχη προσπάθεια, που απευθύνεται μόνο σε φανατικούς του Ισπανού θρύλου της exploitation σκηνής που θέλουν να την προσθέσουν στις συλλογές τους για λόγους πληρότητας.
|
