Σχόλια:  ’αααχ, Hammer Films. Η εταιρία που έκανε τα franchise του Δράκουλα και του Frankenstein σημεία αναφοράς στην παγκόσμια σκηνή του τρόμου και καθιέρωσε ακόμα περισσότερο τους πανμέγιστους Peter Cushing και Christopher Lee ξαναχτυπάει με το πέμπτο επεισόδιο στο franchise συνολικά 7 ταινιών του αιμοδιψή Βαρόνου Victor Frankenstein και για πολλούς το κορυφαίο από όλα. Ο τελευταίος επιστρέφει από τους νεκρούς πιο αδίστακτος και αποφασισμένος από ποτέ με στόχο να εκτελέσει μεταμόσχευση του εγκεφάλου ενός πρώην συνεργάτη του που τώρα βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης παράνοιας στο γειτονικό ’συλο φρενοβλαβών.
 Βλέπετε, ο εγκέφαλος του πέρα από κάθε ψυχιατρική βοήθεια συνεργάτη περιέχει ζωτικής σημασίας πληροφορίες για τον Βαρόνο τις οποίες πρέπει να ανακτήσει πάση θυσία. Όμως ένας ληστής ανακαλύπτει τυχαία το κρησφύγετο του σατανικού επιστήμονα ο οποίος προλαβαίνει να ξεφύγει, αλλά αφήνει πίσω του όλα τα στοιχεία των πειραμάτων του, που περιλαμβάνουν κατεψυγμένα πτώματα επιστημόνων, κομμένα κεφάλια άλλων και κάθε λογής ιατρικό εξοπλισμό. Όπως είναι λογικό, η αστυνομία αρχίζει να αναζητάει τον υπεύθυνο του εγκαταλελειμμένου εργαστηρίου, κάτι που κάνει τον Frankenstein να καταφύγει σε ένα πανδοχείο μικρής πόλης υπό την διεύθυνση της όμορφης Veronica Carlson.
 Αυτή είναι αρραβωνιασμένη με έναν νεαρό γιατρό που δουλεύει στο ’συλο όπου βρίσκεται ο παρανοϊκός συνεργάτης του Frankenstein, και για καλή τύχη του τελευταίου, ο νεαρός γιατρός ασχολείται στον ελεύθερο χρόνο του με εμπόριο ναρκωτικών, κάτι που ανακαλύπτει ο Frankenstein και έτσι εκβιάζει το ζευγάρι να τον βοηθήσουν στα σατανικά του σχέδια.
 Αυτά περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων απαγωγή του πρώην συνάδελφου από το άσυλο και μεταμόσχευση του εγκεφάλου του στο υγιές σώμα του διευθυντή του ’συλου. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Frankenstein, όχι μόνο μπορεί να μεταμοσχεύσει επιτυχώς τον εγκέφαλο, αλλά και να θεραπεύσει την σχιζοφρένεια του πρώην συναδέλφου του, κάτι που κάνει τον νέο γιατρό να ενδιαφερθεί ακόμα περισσότερο για τα πειράματα του Frankenstein απ ότι τον αναγκάζει η εκβιαστική τους συμφωνία.
 Έτσι γρήγορα μπλέκει κι αυτός με τη γυναίκα του στα βαθιά, διαπράττοντας μάλιστα και φόνο κατά τη διάρκεια μιας από τις εξορμήσεις των δύο για εύρεση ιατρικού εξοπλισμού. Φυσικά, τα ίχνη από πτώματα που αφήνουν στο δρόμο τους δεν περνάν απαρατήρητα από την αστυνομία, που έχει αρχίσει να υποψιάζεται ότι είναι πιθανόν πίσω από όλα αυτά να βρίσκεται ο εξαφανισμένος και άγνωστος για τους περισσότερους βαρόνος Frankenstein.
 Εντάξει, πρέπει να παραδεχτώ ευθύς εξ αρχής ότι τα ονόματα Hammer, Peter Cushing και Frankenstein δεν με καθιστούν και τον πιο αμερόληπτο σχολιαστή, αλλά υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα αντικειμενικός για να αναγνωρίσει στο FRANKENSTEIN MUST BE DESTROYED ένα ακόμα μικρό διαχρονικό αριστούργημα γοτθικού τρόμου και διαστρεβλωμένης επιστήμης της μεγάλης Βρετανικής εταιρίας.
 Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς μειονεκτήματα σε μια ιστορία που δίνεται με τον συνήθη τρομερό ρυθμό του έμπειρου Terence Fisher και έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν το έργο της Hammer κλασικό στη σκηνή του τρόμου και όχι μόνο. Τα σκηνικά εποχής είναι σχεδόν άψογα, όπως και ο θρυλικός Peter Cushing, ο οποίος δίνει μαθήματα ερμηνείας στο ρόλο του βαρόνου Frankenstein. Ένας Frankenstein ο οποίος απέχει έτη φωτός από τον χαρακτήρα του μυθιστορήματος της Mary Shelley, αδίστακτος, αιμοδιψής και χωρίς κανενός είδους ηθικούς φραγμούς.
 Το ρεπερτόριο του περιλαμβάνει εκβιασμούς, απαγωγή, κάμποσους φόνους, μέχρι και βιασμό της απρόθυμης σπιτονοικοκυράς του, σε μια σκηνή που ο Peter Cushing μετάνιωσε, αλλά ζήτησε και
συγνώμη από την συμπρωταγωνίστρια του, Veronica Carlson κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων! Περιττό βέβαια να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη σκηνή σόκαρε την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία και φυσιολογικά λογοκρίθηκε, αλλά όλες οι σύγχρονες εκδόσεις σε DVD την συμπεριλαμβάνουν κανονικότατα.
 Η ταινία συνδυάζει άψογα στοιχεία μυστηρίου, δράματος και τρόμου σε σημείο που δεν διστάζω ούτε στιγμή να την κατατάξω μέσα στις κορυφαίες τόσο του Peter Cushing όσο και γενικότερα της Hammer της δεκαετίας του 60, που σημειωτέον δεν είχε να επιδείξει και λίγα κλασικά αριστουργήματα εκείνη την εποχή. Δεν υπάρχουν κανενός είδους αδιάφορα σημεία στην ταινία, που κυλάει νεράκι στα 95 περίπου λεπτά της προβολής, με κάμποσες σκηνές ανθολογίας με αποκορύφωμα την απαγωγή του παρανοϊκού πρώην συνεργάτη του Frankenstein από το ’συλο κάτω από τις απάνθρωπες στριγκλιές μιας τρόφιμης, αδιαπέραστη γοτθική ατμόσφαιρα- σήμα κατατεθέν της Hammer και αρκετή αιματηρή δράση στο εργαστήριο του βαρόνου όπου τα χειρουργικά εργαλεία παίρνουν φωτιά!
 Όλοι οι πρωταγωνιστές δίνουν τα μέγιστα με της ερμηνείες τους, αλλά όλοι ανεξαιρέτως επισκιάζονται από τον μεγάλο Peter Cushing που για μια ακόμα φορά δείχνει ότι μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος οποιασδήποτε ταινίας και άξιζε κάτι καλύτερο εκείνη την εποχή από το να θεωρείται δεύτερο όνομα μπροστά στον αδιαφιλονίκητο σούπερ σταρ της Hammer, Chris Lee. Αγέρωχος, τζέντλεμαν, φλεγματικός και γενικά υπέροχος, ο Cushing ΕΙΝΑΙ ο βαρόνος Frankenstein που θέλουν να θυμούνται οι fans της σκηνής.
 Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να σχολιάσω περαιτέρω μια ταινία που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σκηνής και σίγουρα πέρα από κάθε κριτική και σχολιασμό, αλλά πρέπει να τονίσω ότι είναι αναγκαίο οι νεαρότεροι φίλοι του τρόμου να μπήξουν γρήγορα τα δόντια τους τόσο στη συγκεκριμένη ταινία όσο και γενικότερα σε ολόκληρο το franchise του Frankenstein της Hammer. Μιλάμε για πράγματα από τα οποία χτίστηκε η σκηνή του τρόμου και για μια ταινία που δεν έχει παλιώσει καθόλου και ακόμα και σήμερα είναι φρέσκια και γεμάτη συγκινήσεις. Μια ταινία που αποφεύγει την θεατρικότητα άλλων παραγωγών της Hammer και παρ όλες κάποιες σχεδόν ανάξιες αναφοράς κακοτοπιές θα ενθουσιάσει όλες και όλους τους φίλους του κλασικού τρόμου.
 Μια ακόμα χρυσή σελίδα της Hammer films που δεν πρέπει να λείπει από καμία σοβαρή συλλογή τρόμου και που παίρνει άριστα ακόμα και 40 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το πόσο μπροστά από την εποχή τους ήταν προσωπικότητες όπως ο Peter Cushing, ο Terence Fisher και ο μέγιστος παραγωγός Anthony Nelson Keys.
|
