Ενδιαφέρουσα ταινία μυστηρίου από τα αγαπημένα 70s, το THE REINCARNATION OF PETER PROUD ακολουθεί τον ομώνυμο καθηγητή πανεπιστημίου (Michael Sarrazin) ο οποίος βασανίζεται από έναν συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο εφιάλτη στον οποίο βρίσκεται μέσα σε μια λίμνη γυμνός και προσπαθεί να μεταπείσει μια όμορφη γυναίκα που είναι σε βάρκα να τον συγχωρέσει. Όμως αυτή τον κοπανάει στο κεφάλι και τα γεννητικά όργανα με το ξύλινο κουπί, κάτι που τον στέλνει στο βυθό φαινομενικά νεκρό. Η λεπτομέρεια είναι ότι στο όνειρο, ο άνδρας δεν είναι ο ίδιος ο Peter αλλά κάποιος άλλος, ενώ η όμορφη γυναίκα- φονιάς ονομάζεται Marcia (Margot Kidder) και ο Peter δεν την έχει ξαναδεί ποτέ στη ζωή του. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν η φιλενάδα του του λέει ότι στον ύπνο του μιλούσε με φωνή που απείχε πολύ από την κανονική του.

Ο Peter αναζητάει τη βοήθεια της επιστήμης, την οποία βρίσκει στο πρόσωπο του Δρ. Goodman (Paul Hecht). Αυτός αφού εξετάζει ηχογραφημένο υλικό από τους εφιάλτες του του προτείνει υπνωτισμό, αλλά τα αποτελέσματα παραμένουν τα ίδια. Έτσι ο Peter, πεπεισμένος πλέον ότι έχει μετενσαρκωθεί από παρελθοντική του ζωή στην οποία ήταν το μυστηριώδες θύμα που βλέπει στα όνειρά του, αποφασίζει να εντοπίσει το μέρος στο οποίο διαδραματίζεται ο εφιάλτης, κάτι που καταφέρνει μετά από λίγο ψάξιμο, και ξαφνικά βρίσκεται ανάμεσα σε μια παλιά και αμαρτωλή οικογενειακή ιστορία όταν και ερωτεύεται την νεαρή κόρη του άντρα του ονείρου του την ώρα που η μητέρα της τον κοιτάει με σκεπτικισμό.

Παρόλο που ξεκινάει κάπως μουδιασμένα εισάγοντας τους διάφορους χαρακτήρες και το πλαίσιο της δράσης, ολόκληρη η ταινία έχει ένα σταθερό ρυθμό ο οποίος θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει σαν sleeper και η διεκπεραίωση του σκηνοθέτη ακολουθεί πιστά το storyline από την αρχή μέχρι την κορύφωση. Η εξιστόρηση της πλοκής είναι το ζητούμενο, και ο πολύπειρος exploitation δημιουργός J. Lee Thompson παραδίδει τα αγαθά, φροντίζοντας να εμπλουτίζει την ταινία με όμορφη ατμόσφαιρα μυστηρίου και αρκετές πικάντικες λεπτομέρειες όπως και αρκετό γυμνό στην τιμημένη παράδοση της εποχής.

Θεματικά, η μετενσάρκωση είναι ένα σίγουρα ενδιαφέρον αντικείμενο το οποίο η ομάδα παραγωγής προσεγγίζει με σοβαρότητα και μεθοδικότητα, αλλά στο τέλος της ημέρας πολλά φαίνεται να στηρίζονται στους πρωταγωνιστές, οι οποίοι κάνουν ότι μπορούν για να μην προδώσουν το υλικό που τους δόθηκε. Ο Michael Sarrazin είναι πολύ καλός, όπως και η εκθαμβωτική Jennifer O'Neill, ενώ η διαχρονική Margot Kidder επίσης τα πάει περίφημα υποδυόμενη έναν χαρακτήρα πολλά χρόνια μεγαλύτερο από την ίδια.

Από πλευράς σεναρίου, τα πράγματα αρχίζουν να διαφαίνονται από νωρίς για τους πιο έμπειρους θεατές που λογικά δεν θα δυσκολευτούν να μαντέψουν προς τα πού θα κινηθεί η ιστορία, αλλά μέχρι τότε έχουμε αρκετές προσπάθειες μπερδέματος γεγονότων και γενικότερου ύφους που καταφέρνουν να κρατούν σταθερό το ενδιαφέρον. Πάντως το κομμάτι της αναζήτησης της πόλης και του τι είχε συμβεί στο παρελθόν από τον Peter Proud έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθώς εκεί συγκεντρώνεται η συντριπτική πλειοψηφία του μυστηρίου και των λεπτομερειών που δίνουν την προστιθέμενη αξία, ενώ προσωπική γνώμη του γράφοντα είναι ότι από το σημείο που οι βασικές παραδοχές αποκαλύπτονται το THE REINCARNATION OF PETER PROUD γίνεται απλώς διεκπεραιωτικό και χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.

Επίσης έχω μερικές διαφωνίες με την απόφαση του σεναρίου του συγγραφέα του ομώνυμου βιβλίου, Max Ehrlich, να επικεντρωθεί από ένα σημείο και μετά στην κοινωνική και ανθρώπινη υπόσταση της ιστορίας θυσιάζοντας τα στοιχεία θρίλερ που υπήρχαν διάσπαρτα στο υπόλοιπο. Αυτή η κίνηση από τη μία προτρέπει το κοινό να εξοικειωθεί περισσότερο με τους χαρακτήρες και την ψυχοσύνθεσή τους, οι οποίοι μεταβάλλονται σε τραγικές φιγούρες σε ένα δράμα, αλλά από την άλλη βλάπτει την ατμόσφαιρα και το ρυθμό και μέχρι ένα σημείο ακυρώνει τα μεταφυσικά στοιχεία που είχαν εισαχθεί προηγουμένως.

Το φινάλε είναι κάπως απότομο και απαισιόδοξο, πιστό στην παράδοση της δεκαετίας στην οποία γυρίστηκε η ταινία, και συμπληρώνει ένα ποιοτικό 100λεπτο προβολής. Ένα καθαρόαιμο θρίλερ μυστηρίου με μεγάλο ενδιαφέρον στην περισσότερη του διάρκεια, μια ευφυέστατη και φροντισμένη παραγωγή που είναι απολύτως αντιπροσωπευτική του είδους και της εποχής που γυρίστηκε με την οποία οι φίλοι των καλών μυστηρίων γυρισμένα με τον sleeper ρυθμό των 70s δύσκολα θα πέσουν έξω.