Ένας πλούσιος ευγενής υποπτεύεται ότι το πνεύμα της για χρόνια νεκρής γυναίκας του έχει επιστρέψει για να τον στοιχειώσει.

Πάμε προς Ιταλία μεριά και στην κατά τεκμήριο πιο παραγωγική εποχή της κινηματογραφικής βιομηχανίας της γειτονικής χώρας, που εκτός από παγκόσμια κυριαρχία στα γουέστερν είχε ήδη δώσει δείγματα γραφής σε είδη όπως τις αστυνομικές περιπέτειες, τα θρίλερ και φυσικά τα giallo. Αν και το συγκεκριμένο εργάκι δεν μπορεί να καταχωρηθεί στην συγκεκριμένη κατηγορία, σίγουρα έχει πολλά από εκείνα τα χαρακτηριστικά που έκαναν το giallo ένα από τα πιο δημοφιλή εξαγόμενα προϊόντα της Cinecita.

Η ιστορία ασχολείται με τον Λόρδο Alan (Anthony Steffen) έναν πάμπλουτο Άγγλο ανωμαλιάρη  ευγενή που μετά τον πρόσφατο θάνατο της γυναίκας του Evelyn προσπαθεί να πνίξει τη θλίψη του κυρίως μέσω της ζεστής αγκαλιάς των εκδιδόμενων γυναικών της γειτονιάς. Τις πληρώνει αδρά και τις πηγαίνει στο κάστρο του, που εκτός από ένα πολυτελέστατο διαμέρισμα με όλες τις ανέσεις, τυχαίνει να διαθέτει και το ν αναγκαίο θάλαμο πόνου, με κάθε λογής όργανα βασανιστηρίων, φετιχιστική γκαρνταρόμπα και βέβαια ένα πορτραίτο της αποθανούσας σε περίοπτη θέση.

Συνήθως οι συγκεκριμένες συναντήσεις με τις εκάστοτε πόρνες καταλήγουν είτε σε οράματα της Evelyn από τον Λόρδο η οποία του τονίζει το λάθος που κάνει και τον πνίγει στις τύψεις, είτε σε μερικές περιπτώσεις σε θανατηφόρα «ατυχήματα» των γυναικών, είτε στην καλύτερη σε άτακτη αποχώρηση από τις τίμιες εργαζόμενες, κάτι που εκμεταλλεύεται ο αδελφός της Evelyn ο οποίος ακόμα μένει σε ένα παρακείμενο στο κάστρο σπιτάκι, εκβιάζοντας χρηματικά ποσά από τον Λόρδο James.

Ο βασανισμένος Λόρδος όμως δεν μπορεί να ξεπεράσει την Evelyn και καταφεύγει ακόμα και σε μέντιουμ για να επικοινωνήσει με το πνεύμα της, μια εμπειρία που παραλίγο να είχε ολέθρια αποτελέσματα. Οι φίλοι του προσπαθούν να τον πείσουν να ξαναφτιάξει τη ζωή του κάτι που κάνει όταν γνωρίζει την καυτή Gladys (Marina Malfatti) σε ένα πάρτι. Γρήγορα αποφασίζουν να παντρευτούν και με το που το κάνουν μετακομίζουν στο κάστρο.

Όμως η σκιά της Evelyn πλανάται ακόμα στο χώρο, και μάλιστα αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα παράξενα, όπως ξαφνικές εμφανίσεις του πνεύματος της Evelyn μπροστά στη νέα σύζυγο και τα σχετικά. Το μυστήριο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν αρχίζουν οι φόνοι μελών του προσωπικού του κάστρου, κάτι που κάνει τη Gladys και τον James να αρχίζουν να εξετάζουν το ενδεχόμενο ότι η Evelyn μπορεί να είναι ακόμα ζωντανή.

Όπως είπα στην αρχή, το THE NIGHT… δεν είναι giallo, είναι μάλλον ένας αρκετά επιτυχημένος συνδυασμός αυτού του θρυλικού είδους με κλασικό γοτθικό μυστήριο της σχολής Mario Bava, Antonio Margheritti, Roger Corman και Terence Fisher, ένας συνδυασμός τον οποίο έχουμε ξαναδεί σε ταινίες της γειτονικής χώρας. Σίγουρα δεν πρόκειται για ΄ταινία του Ιταλικού top 10 της εποχής, αλλά έχει κάποια στοιχεία που την κάνει να ξεχωρίζουν.

Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι ότι αποφεύγει στρατηγικά τα «πλατιάσματα» και τα νεκρά σημεία στην αφήγηση, κάτι που ελάχιστα giallo καταφέρνουν, ακόμα και τα κοινώς αποδεκτά αριστουργήματα του είδους. Η αφήγηση έχει ρυθμό, έχει λογική και γενικά δεν γίνεται κουραστική σε κανένα σημείο από τα 100 περίπου λεπτά της διάρκειας της. Η ατμόσφαιρα είναι εντυπωσιακή σε ορισμένα σημεία, ενώ οι θηλυκές παρουσίες είναι αληθινά εκθαμβωτικές χωρίς καμία εξαίρεση.

Όλα υποστηρίζονται και από κάποιες αρκετά μακάβριες σκηνές φόνων, τα αναγκαία πλάνα σε υγρούς υπόγειους τάφους α λα Mario Bava και λίγη τσοντούλα που ποτέ δεν λείπει από το Ιταλικό exploitation της εποχής. Αυτά είναι δοσμένα με ικανοποιητικό τρόπο από τον Emilio Miraglia, στη δεύτερη ταινία μυστηρίου του από τις 6 που έχει σκηνοθετήσει, με την δεύτερη και μάλλον καλύτερη του να είναι το CRY OF A PROSTITUTE (1972).

Στα μειονεκτήματα είναι το χαώδες σενάριο, που αργεί αρκετά να εμφανίσει τις προθέσεις του, αλλά κα η γενικότερη έλλειψη συμπαθητικού χαρακτήρα στην ταινία, αφού ο «ήρωας» Λόρδος James είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο άτομο, ενώ οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους χαρακτήρες είναι γενικά αχώνευτοι, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων γυναικών. Όμως αυτά καταγράφονται πιο πολύ για να δικαιολογήσω τη βαθμολογία μου, μιας και προσωπικά ευχαριστήθηκα αρκετά την ταινία.

Εδώ αξίζει να τονίσω ότι καλό είναι κανείς να αποφύγει τις διάφορες φτηνές εκδόσεις σε DVD της ταινίας μιας και συνήθως έχουν πολύ κακή εικόνα και ορισμένες έχουν χοντρές περικοπές. Οι εκδόσεις που πρέπει να ψάξει κανείς για να δει την συγκεκριμένη ταινία όπως ήθελε ο σκηνοθέτης είναι η  remastered έκδοση της Αμερικάνικης No Shame που έχει και extras με το κιλό. Αναλυτική παρουσίαση των τρεχουσών κυκλοφοριών πιο κάτω.

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (No Shame Films) - The Emilio Miraglia Killer Queen Box Set
R0 Αμερική (Sinema Diable/Eclectic)
R1 Αμερική (Mill Creek) – Pure Terror 50 movie pack
R1 Αμερική (Brentwood/Bci Eclipse)
R2 Γερμανία (X-Rated KultDVD)
R2 Ιταλία (No Shame Films)

Με διαφορά καλύτερη έκδοση η R0 της No Shame. Η έκδοση της Brentwood έχει περικοπές και μάλιστα αρκετές. Επίσης η Γερμανική έχει μικροπερικοπές. Οι υπόλοιπες φαίνεται να είναι χωρίς περικοπές. Με εξαίρεση τις δύο εκδόσεις της No Shame όλες οι υπόλοιπες έχουν ποιότητα εικόνας VHS. Πιθανότατα να κυκλοφορεί και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας