Μια παλιά τηλεόραση είναι πύλη στο υπερπέραν που επαναφέρει στη ζωή πέντε νεκρούς που κάνουν τη ζωή μιας οικογένειας κόλαση

Τα τέλη της δεκαετίας του 80 ήταν αναμφίβολα η περίοδος της παρακμής που κάποτε θα ακολουθούσε την άνθιση των προηγούμενων 15 χρονών. Το THE VIDEO DEAD έρχεται να το αποδείξει αυτό κυρίως από ην άποψη ότι ήταν μια από τις πρώτες ταινίες του είδους που γυρίστηκαν κατευθείαν για το βίντεο. Πολλοί είχαν ισχυριστεί ότι η συγκεκριμένη συσκευή απομάκρυνε τον κόσμο από τα σινεμά και έδωσε το έναυσμα σε μαζικές παραγωγές χαμηλού γενικά επιπέδου.

Στη χώρα μας το είδαμε με τις δεκάδες βιντεοταινίες μηδαμινού προϋπολογισμού που γυρίζονταν μέσα σε μια- δυο μέρες και το THE VIDEO DEAD θα μπορούσε να ανήκει άνετα σε αυτήν την κατηγορία. Συγκεκριμένα ξαναβλέποντας το μετά από τόσα χρόνια αναρωτήθηκα πόσο καιρό θα γυριζόταν ή πόσο μπορεί να είχε στοιχίσει. Όμως το cult status της ταινίας είναι εξασφαλισμένο σήμερα και μέχρι ένα σημείο η ταινία το υπερασπίζεται παρόλο που στο μεγαλύτερο διάστημα το αστείο φαίνεται να έχει κάπως παλιώσει.

Η ιστορία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Αρκεί να πούμε ότι έχει να κάνει με μια δαιμονική τηλεόραση, και όχι βίντεο όπως δηλώνει ο τίτλος, που εξαπολύει πέντε αιμοδιψή ζόμπι στο κατόπι μιας οικογένειας. Είναι πλέον στα χέρια των δύο έφηβων Henry και Zoe να σώσουν την κατάσταση. Στην εξίσωση μπλέκει και ένας κυνηγός ζόμπι που βοηθάει την οικογένεια να αντιμετωπίσει τους ζωντανούς νεκρούς που χρειάζονται πολύ περισσότερο από μια σφαίρα στο κεφάλι για να πεθάνουν.

Κλασικά πράγματα τα οποία έχουν αρκετό χαβαλέ ιδίως στο πρώτο μισό της ταινίας όπου η διάθεση για παρωδία κυριαρχεί. Όμως ο ολοκληρωτικός ερασιτεχνισμός της παραγωγής όσο και οι απίστευτα κακές ερμηνείες δεν αφήνουν την ταινία να ξεχωρίσει πάνω από αυτό το επίπεδο, κάτι που φαίνεται αργότερα όταν ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αλλάξει το ανάλαφρο ύφος και να εισάγει στοιχεία σασπένς και γενικότερα πρωτοτυπίας.

Τα αποτελέσματα όταν δεν είναι ανιαρά είναι γενικά κωμικά είτε επιτηδευμένα είτε όχι και δεν απέχουν πολύ από το επίπεδο που συναντάμε σε ταινίες του Fred Olen Ray ή της Full Moon. Την διαφοροποίηση εδώ δίνουν κάποιες πολύ έξυπνες κινηματογραφικές αναφορές στις ταινίες του είδους, αλλά και στο THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE στο οποίο το σενάριο του Robert Scott δίνει περίοπτη θέση.

Η συγκεκριμένη πάντως σκηνή είναι από τα highlights της ταινίας όπως και ακόμα μια σκηνή ανθολογίας κατά τη γνώμη μου όταν στο φινάλε έχουμε την θηλυκή πρωταγωνίστρια να… κερνάει φαγητό και γλυκά τα ζόμπι στην κουζίνα του σπιτιού της! Μεγάλη έμπνευση από όποια πλευρά και να το δει κανείς, όπως είναι και κάμποσοι διάλογοι που δεν θα αφήσουν παραπονεμένους παρά αυτούς χωρίς καμία απολύτως αίσθηση του χιούμορ.

Και για να δέσει το γλυκό, υπάρχουν και κάμποσες δολοφονίες από την παρέα των πέντε ζόμπι με αρκετό χοντροκομμένο και γενικά κακοφτιαγμένο gore, το οποίο συμβαδίζει με την γενική ποιότητα ή έλλειψη αυτής στο THE VIDEO DEAD. Σε αντίθεση, έρχεται η ερμηνεία της Roxanna Augesen που στο φινάλε εγκαταλείπει πλήρως την υπερβολή και προσθέτει να μεταδώσει την απελπισία και το αδιέξοδο του χαρακτήρα της που πολιορκείται από τα αθάνατα και φαινομενικά ακατάστρεπτα ζόμπι. Αλλά αυτά περνάνε στα ψιλά μπροστά στα κουρέματα των πρωταγωνιστών και στη συνεχή 80’s μουσική που συνοδεύει κάθε κίνηση τους.

Όλα βέβαια έχουν απώτερο στόχο τον χαβαλέ και αυτό είναι κάτι που αναμφισβήτητα πετυχαίνει ο σκηνοθέτης, έστω και με ανεπιτήδευτο τρόπο. Υποθέτω ότι με αρκετές μπύρες, παρέα ομοϊδεατών και αρκετή διάθεση για χαβαλέ κανείς μπορεί άνετα να διασκεδάσει με το THE VIDEO DEAD. Αυτό όμως που ξέρω σίγουρα είναι ότι από κάθε άποψη πρόκειται για μια κακή, μα πάρα πολύ κακή ταινία. Τόσο κακή που είναι καλή!

Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD στη χώρα μας.

R2 Γερμανία (Laser Paradise)

Η μοναδική αυτή έκδοση είναι χωρίς περικοπές.