Μια επιστημονική ομάδα σε βάση στο βυθό έρχεται σε επαφή με έναν άγνωστο οργανισμό που μεταλλάσσεται σε φρικτό τέρας.

Λείπει ο Μάης απ’ τη Σαρακοστή; Όχι, βέβαια! Άρα πώς θα μπορούσε να λείπει ο «δικός μας» George P. Cosmatos από την υποβρύχια μανία που δημιούργησε η φήμη και μόνο ότι ο James Cameron ετοίμαζε εκείνη την εποχή την δική του εκδοχή του ALIENS κάτω από τη θάλασσα. Το αποτέλεσμα ήταν το THE ABYSS που κυκλοφόρησε το ίδιο έτος με το συγκεκριμένο εργάκι του Cosmatos. Τελικά, όμως, το πραγματικό rip- off του ALIEN ήταν μόνο το LEVIATHAN, μια τυπική b-movie με τέρατα σε πανάκριβη χολιγουντιανή συσκευασία.

Δεν χρειάζεται και πολύ για να δει κανείς ότι πρόκειται για μια τεχνικά άρτια παραγωγή, πλούσια και εντυπωσιακή. Οι τοποθεσίες του υποβρύχιου σταθμού είναι επιβλητικές και κλειστοφοβικές με μεγάλες (ως και τεράστιες) ομοιότητες με το Nostromo του ALIEN. Από θεματικής πλευράς σκεφτείτε κάτι μεταξύ ALIEN και THE THING με ολίγο από THE ABYSS, αλλά χωρίς ούτε τόσο πολύ σασπένς και αγωνία σαν την ταινία του Ridley Scott, ούτε τόση φαντασία όσο το THE ABYSS και- φυσικά- ούτε πολλά από εκείνα τα στοιχεία που καθιέρωσαν το THE THING ως ένα all time classic του σινεμά τρόμου και επιστημονικής φαντασίας.

Ο Cosmatos, ο οποίος είχε σπάσει τα ταμεία με τις περιπέτειες του Stallone στα RAMBO 2 και COBRA προσπαθεί φιλότιμα να κάνει ένα απόλυτα τυπικό και προβλέψιμο σενάριο να λειτουργήσει, αλλά με αμφιλεγόμενα τελικά αποτελέσματα. Πάντως για τους fans των monster movies πρόκειται για ένα σίγουρο στοίχημα, αλλά χωρίς μεγάλες εκπλήξεις και «εκρήξεις».

Πρόκειται για την τυπική ιστορία μιας υποθαλάσσιας επιστημονικής αποστολής που μπαίνει σε κίνδυνο όταν τα μέλη της ανακαλύπτουν ένα ναυάγιο του Ρωσικού πλοίου ‘Leviathan’. Μετά από εξερεύνηση στους χώρους του ναυαγίου το αναγκαίο μπαούλο με εκπλήξεις καταλήγει στη βάση όπου διαδραματίζεται η ιστορία και όλα ξεκινούν όταν ένα από τα μέλη της αποστολής καταναλώνει κρυφά λίγη βότκα που βρέθηκε μέσα στο ναυάγιο. Για κακή του τύχη, η βότκα περιείχε μια ουσία που προκάλεσε άμεσα την μετάλλαξη του συγκεκριμένου μέλους σε ακαθόριστου σχήματος τέρας που μάλιστα πολλαπλασιάζεται και μολύνει και τους υπόλοιπους προτού προλάβει να πει κανείς THE THING.

Μετά από αρκετά καλογυρισμένα και ατμοσφαιρικά υποβρύχια πλάνα μπαίνει η μακρόσυρτη εισαγωγή στο περιβάλλον που εξελίσσεται η δράση και στους χαρακτήρες, που προβλέψιμα είναι παρμένοι κατευθείαν από τις επίσημες προδιαγραφές που έθεσε το ALIEN και από τότε χρησιμοποιούνται κατά κόρον σχεδόν σε όλες τις ταινίες με τέρατα που διαδραματίζονται σε κλειστούς χώρους.

Μόνη διαφορά, η απουσία ενός πραγματικά δυνατού από άποψη προσωπικότητας χαρακτήρα, όπως ήταν εκείνος της Sigourney Weaver στην ιστορική ταινία του Ridley Scott. Ο Peter Weller, ως συνήθως συμπαθής, χαμηλών τόνων και γλυκομίλητος δεν πείθει σε καμία περίπτωση ούτε για τις ηγετικές του ικανότητες, πόσο μάλλον για τις πολεμικές, αλλά για καλή του τύχη το σενάριο δεν προβλέπει την μεταμόρφωση του σε Ράμπο του βυθού παρά μόνο στο κλισαρισμένο όσο δεν παίρνει φινάλε. Όσο για τους υπόλοιπους πασίγνωστους σήμερα πρωταγωνιστές, όλα καλά, με τον Richard Crenna να ξεχωρίζει στο ρόλο του γιατρού και τον Daniel Stern να δίνει ένα κομμάτι του εαυτού του στο ρόλο του «κακού» παιδιού της παρέας.

Κάποια αναγκαία αλλά χαλαρά σερβιρισμένα οικολογικά μηνύματα του στυλ «Μην τα βάζετε με τη Μητέρα Φύση» είναι παρόντα αλλά η οικολογία είναι το τελευταίο πράγμα που φαίνεται να απασχολεί τον Cosmatos μιας και το ενδιαφέρον στο τελευταίο 45λεπτο επικεντρώνεται στην γνωστή συνταγή του «βρείτε το φρικτό τέρας και μετά τρέχτε να σωθείτε». Μάλιστα αυτό γίνεται χωρίς ιδιαίτερο ρυθμό και ένταση και πάντα στην πεπατημένη και γνώριμη οδό. Όλα καλά για τους fans αυτού του είδους ταινιών, αλλά το πρόβλημα είναι ότι η δράση είναι συγκεντρωμένη το πολύ σε 40 λεπτά και δεδομένου ότι πρόκειται για 95λεπτη ταινία, τότε είναι φανερό ότι οι ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν στον George P. Cosmatos πήγαν ως ένα σημείο χαμένες.

Πάντως το πλάσμα αξίζει ειδική μνεία καθώς είναι αρκετά επιτυχημένο τόσο σαν σύλληψη όσο και σαν εκτέλεση, παρόλο που εμφανίζεται πολύ λίγο στην ολότητα του. Η λογική του είναι αυτή του THE THING, με το πλάσμα να διαιρείται και τα κομμάτια του να σχηματίζουν νέα πλάσματα. Επίσης υπάρχει και η ιδέα ότι απορροφάει τις προσωπικότητες των θυμάτων του, αλλά αυτό είναι μόνο στα λόγια καθώς στην πράξη δεν το βλέπουμε και τόσο απειλητικό ή ιδιαίτερα έξυπνο.

Το φινάλε είναι όσο κλισαρισμένο μπορούσε και μέχρι ένα σημείο προδίδει την ατμόσφαιρα και την ένταση που χτίστηκε από τον Cosmatos στο τελευταίο μέρος της ταινίας, αλλά μέχρι τότε υπάρχουν αρκετές αξιόλογες στιγμές, που πάντως θα εκτιμήσουν καλύτερα όσοι και όσες δεν έχουν δει ούτε το ALIEN ούτε το THE THING (αλήθεια πόσοι να υπάρχουν;). Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχουν μυστήρια και εκπλήξεις καθώς το όλο πράγμα δίνεται σύμφωνα με τους παγιωμένους κανόνες που έθεσαν οι δύο αυτές ταινίες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλό, αλλά η αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ περισσότερο είναι διάχυτη από την αρχή ως το τέλος, όπως και η αίσθηση ότι αυτό που έδειξε ο Cosmatos με το OF UNKNOWN ORIGIN δεν ολοκληρώθηκε ποτέ στη μεταγενέστερη φιλμογραφία του.

Η ταινία κυκλοφορεί από την Odeon.

R1 Αμερική (MGM)

Η μοναδική αυτή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και παρόμοια με την εγχώρια, αλλά περιέχει επίσης και συλλεκτικό βιβλιαράκι.