Εξωγήινοι εισβάλουν στη Γη με στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή. Μια ομάδα από 2 κατάδικους, δύο αστυνομικούς και δύο γυναίκες παγιδεύονται σε μια υπόγεια σήραγγα και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Σχόλια:
Είναι πολύ εύκολο για κάποιον να θάψει μια ταινία σαν το ALIEN SPECIES στις μέρες μας, κατηγορώντας το για αφέλεια, ανεπιτήδευτο χιούμορ, έλλειψη φαντασίας και τετριμμένα δρώμενα. Προσωπικά δεν θα κάνω κάτι τέτοιο, παρόλο που η ιστορία που περιγράφεται στην ταινία ίσως είναι η πιο συνηθισμένη εισβολή εξωγήινων που έχουμε δει σε πολλές μορφές χιλιάδες φορές από τη δεκαετία του ’50 και μετά.
Ο λόγος είναι γιατί ο σκηνοθέτης Peter Maris πραγματικά προσπάθησε να φτιάξει κάτι καλό, κάτι που να απευθύνεται στον αγνό οπαδό της Ε/Φ, φανερά περιορισμένος από τον προϋπολογισμό και ίσως τις μέτριες δυνατότητες του ίδιου και των συντελεστών σε τεχνικά και καλλιτεχνικά θέματα. Όμως το αποτέλεσμα είναι, κατά τη γνώμη μου μια αρκετά ευχάριστη και ειλικρινέστατη ταινία που δεδομένων των περιορισμών της, πέτυχε τον στόχο της, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση.
Η ταινία περιγράφει μια εισβολή εξωγήινων στη Γη και συγκεκριμένα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ, την ώρα που ένα γκρουπ ανθρώπων προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανό και εμποδίσει τους κακούς εξωγήινους από το να πετύχουν το στόχο τους.
Η όλη φάση ξεκινάει με την άφιξη στη Γη ενός εξωγήινου σκάφους. Δυο νεαροί επιστήμονες, που μαθαίνουμε ότι είχαν προβλέψει την εισβολή, αλλά η κυβέρνηση αγνόησε τις προειδοποιήσεις τους καλούν σε βοήθεια έναν επιστήμονα, την εγγονή και τη βοηθό του, που όμως μπλέκουν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα την ώρα της εισβολής προσπαθώντας να μεταβούν στο παρατηρητήριο.
Αλλού, ο σερίφης της πόλης (Charles Napier) στέλνει δύο κρατούμενους συνοδεία δύο αστυνομικών στην πλησιέστερη φυλακή. Το αστυνομικό όχημα συναντάει τους τρεις προαναφερόμενους μετά το ατύχημά τους και αποφασίζουν να τους πάρουν μαζί, μιας και το αμάξι τους είχε αναποδογυρίσει και ο καθηγητής ήταν ελαφρά τραυματισμένος. Όμως ένας… αδέσποτος ιπτάμενος δίσκος μπατάρει το όχημα και έτσι η παρέα μας μπλέκει σε ένα ταξίδι επιβίωσης μέσα στο δάσος με τους τερατόμορφους εξωγήινους να τους την πέφτουν σε κάθε ευκαιρία, την ώρα που τα εξωγήινα διαστημόπλοια σπέρνουν την καταστροφή στην πόλη.
Αυτό που αμέσως ξεχωρίζει κανείς από το "ALEN SPECIES" είναι τα πολύ προσεγμένα ειδικά εφέ και τα κοστούμια των εξωγήινων. Οι περισσότερες σκηνές που τα διαστημόπλοια είναι στο πλάνο ή κατά τη διάρκεια των καταστροφικών τους επιθέσεων υλοποιούνται από τεχνολογία CGI, ενώ η εμφάνιση των εξωγήινων είναι άξια αναφοράς, αρκετά επιτυχημένη και απειλητική, παρόλο που αναπόφευκτα γίνονται λίγο cheesy σε κάποιες φάσεις. Έχουμε επίσης αρκετές αναληθοφανείς εκρήξεις και εισβολή σαν μια οικονομική έκδοση του INDEPENDENCE DAY, που όμως για τον δηλωμένο και χωρίς υπερβολικές απαιτήσεις fan της b- Ε/Φ κάνουν τη δουλειά τους μια χαρούλα.
Επίσης εντύπωση προκαλούν οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, οι οποίες είναι γενικά αρκετά καλές. Και δεν μιλάω για τον ούτως ή άλλως «σταρ» της ταινίας Charles Napier, που τον ελάχιστο χρόνο που εμφανίζεται είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από την εμπειρία και το CV του, παρόλο που ο ρόλος του είναι καθαρά συμπληρωματικός, αλλά των υπολοίπων παγκοσμίως άγνωστων πρωταγωνιστών, που τα δίνουν όλα και προσπαθούν να κάνουν τους χαρακτήρες τους όσο πιο πειστικούς γίνεται.
Η μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας ασχολείται με την περιπλάνηση της ομάδα των 7 στο αφιλόξενο και σκοτεινό δάσος με τους εξωγήινους στο κατόπι τους. Αναπόφευκτα, κάποιες στιγμές αμηχανίας υπάρχουν, ενώ η δράση αν και αρκετή είναι τετριμμένη και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά η όλη φάση λειτουργεί αρκετά καλά, πράγμα για το οποίο σιγουρεύτηκα όταν αντιλήφθηκα το πλατύ χαμόγελο που είχε καρφωθεί στο πρόσωπό μου καθ’ όλη τη διάρκεια του ALIEN SPECIES. Δεν υπάρχουν έντονες κοιλιές στη δράση, ή κουραστικές επαναλήψεις, κάτι το οποίο βοηθάει στην ευχάριστη παρακολούθηση της ταινίας.
Ακόμα και η εξαγγελία για το sequel στο φινάλε, που είναι αρκετά απότομο και ολίγον τι «χαζό», έχει τη γοητεία της, πάντα στα b- Ε/Φ πλαίσια στα οποία κινείται το όλο εγχείρημα.
Λίγες μπυρίτσες, καλή παρέα από ομοϊδεάτες και όχι παράλογες απαιτήσεις, είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει κανείς για να ευχαριστηθεί την συγκεκριμένη ταινία, που ναι μεν είναι αρκετά κακή, αλλά είναι τόσο ειλικρινής και φτιαγμένη με μεράκι που έχει μια αφοπλιστική γοητεία που εμένα προσωπικά με κέρδισε.
DVD Notes:
Το ALIEN SPECIES δεν έχει κυκλοφορήσει σε επίσημο DVD στη χώρα μας. Κάποια bootleg του ενός euro κάνουν την εμφάνισή τους σποραδικά στα καταστήματα και μπορεί να τα πετύχει κανείς με λίγη προσπάθεια.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική (Brentwood)
Η μοναδική αυτή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με ποιότητα εικόνας VHS. Πιθανότατα υπάρχουν κι άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.
Είναι πολύ εύκολο για κάποιον να θάψει μια ταινία σαν το 
Ο λόγος είναι γιατί ο σκηνοθέτης 
Η ταινία περιγράφει μια εισβολή εξωγήινων στη Γη και συγκεκριμένα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ, την ώρα που ένα γκρουπ ανθρώπων προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανό και εμποδίσει τους κακούς εξωγήινους από το να πετύχουν το στόχο τους.
Αλλού, ο σερίφης της πόλης (
Αυτό που αμέσως ξεχωρίζει κανείς από το "ALEN SPECIES" είναι τα πολύ προσεγμένα ειδικά εφέ και τα κοστούμια των εξωγήινων. Οι περισσότερες σκηνές που τα διαστημόπλοια είναι στο πλάνο ή κατά τη διάρκεια των καταστροφικών τους επιθέσεων υλοποιούνται από τεχνολογία CGI, ενώ η εμφάνιση των εξωγήινων είναι άξια αναφοράς, αρκετά επιτυχημένη και απειλητική, παρόλο που αναπόφευκτα γίνονται λίγο cheesy σε κάποιες φάσεις. Έχουμε επίσης αρκετές αναληθοφανείς εκρήξεις και εισβολή σαν μια οικονομική έκδοση του INDEPENDENCE DAY, που όμως για τον δηλωμένο και χωρίς υπερβολικές απαιτήσεις fan της b- Ε/Φ κάνουν τη δουλειά τους μια χαρούλα.
Επίσης εντύπωση προκαλούν οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, οι οποίες είναι γενικά αρκετά καλές. Και δεν μιλάω για τον ούτως ή άλλως «σταρ» της ταινίας 
Η μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας ασχολείται με την περιπλάνηση της ομάδα των 7 στο αφιλόξενο και σκοτεινό δάσος με τους εξωγήινους στο κατόπι τους. Αναπόφευκτα, κάποιες στιγμές αμηχανίας υπάρχουν, ενώ η δράση αν και αρκετή είναι τετριμμένη και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά η όλη φάση λειτουργεί αρκετά καλά, πράγμα για το οποίο σιγουρεύτηκα όταν αντιλήφθηκα το πλατύ χαμόγελο που είχε καρφωθεί στο πρόσωπό μου καθ’ όλη τη διάρκεια του 
Ακόμα και η εξαγγελία για το sequel στο φινάλε, που είναι αρκετά απότομο και ολίγον τι «χαζό», έχει τη γοητεία της, πάντα στα b- Ε/Φ πλαίσια στα οποία κινείται το όλο εγχείρημα.
