Ένας δικαστής του μεσαίωνα καταδικάζει σε θάνατο μια γυναίκα με την κατηγορία της μαγείας. Πολλά χρόνια αργότερα μια απόγονος της θανατωμένης μάγισσας θέλει εκδίκηση και ρίχνει στον απόγονο του δικαστή την κατάρα του λυκάνθρωπου.

Ως γνωστόν ο Paul Naschy είναι ο Waldemar Daninsky, ένας χαρακτήρας που πρωτοεμφανίστηκε στη φιλμογραφία του Ισπανού cult σταρ το 1968. Το CURSE OF THE DEVIL είναι η 5η εμφάνιση του συμπαθητικού και θρυλικού χαρακτήρα με το μικρό πρόβλημα λυκανθρωπίας.

Αυτή τη φορά ο Waldemar Danisky είναι ένας ευγενής του μεσαίωνα που καταδικάζει τις μάγισσες της εποχής σε φρικτή τιμωρία. Όμως, ως συνήθως η μια από αυτές δεν το παίρνει και πολύ καλά και καταριέται τον Danisky να υποφέρει για πάντα για τα εγκλήματα του. Αρκετούς αιώνες στο μέλλον, ο Daninsky είναι κυνηγός σε τσιγγάνικη περιοχή και θήραμα του ένας ντόπιος τσιγγάνος λυκάνθρωπος ο οποίος τυχαίνει να είναι συγγενείς των εχθρών του πρόγονου του Daninsky. O θάνατος του δεν περνάει απαρατήρητος από την τοπική κοινότητα τσιγγάνων η οποία στρατολογεί μέσω της αναγκαίας σατανικής τελετής μια νέα γυναίκα με την αποστολή να μεταδώσει στον Daninsky την κατάρα του λυκάνθρωπου, κάτι που κάνει χωρίς χρονοτριβές.

Έτσι ο Daninsky γυρίζει στα γνώριμα επίπεδα αυξημένης τριχοφυΐας που τον έχουμε συνηθίσει και τελικά καταλήγει σε μια απέλπιδα προσπάθεια να απαλλαγεί από την κατάρα του λυκάνθρωπου μέσω μιας όμορφης κοπέλας που είναι τσιμπημένη μαζί του και που στο μεταξύ πληροφορήθηκε για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάρα από την υπηρέτρια του.

Κλασσικά πράγματα που έχουμε δει σχεδόν σε κάθε ταινία του Paul Naschy, που και αυτή τη φορά δίνονται με τον γνωστό γοητευτικό τρόπο στον οποίο δύσκολα μπορούν να αντισταθούν οι φίλοι των b-movies και του Naschy. Δυστυχώς όμως το CURSE OF THE DEVIL είναι αργό, προβλέψιμο και αμήχανο στην περισσότερη διάρκεια του και η γοητεία αυτή δεν καταφέρνει να το εξυψώσει παραπάνω από εκεί που τελικά φτάνει.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ταινία απογοητεύει με την έλλειψη σεναριακής κατεύθυνσης και ενδιαφέροντος μιας και τα γνωστά σεναριακά μοτίβα της κατάρας από το παρελθόν κλπ δεν πείθουν παρά ελάχιστα. Όλα μοιάζουν εντελώς ευκαιριακά και απόλυτα προβλέψιμα, με εξαίρεση κάποιων στοιχείων που συναντάμε εδώ σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες ταινίες του Ισπανού σταρ. Στο CURSE OF THE DEVIL υπάρχει αρκετή βία και gore, πότε καλοφτιαγμένο και πότε προβλέψιμα κακό, αλλά είναι σε μεγαλύτερες ποσότητες απ’ ότι συνήθως.

Πάντως ο Naschy είναι αυτός που ξέρουμε, μοιραίος και γοητευτικός και σ’ αυτή την περιπέτεια του δεν αφήνει θηλυκή γάτα δημιουργώντας ακόμα και καταστάσεις μεταξύ μάνας- κόρης! Το πρόβλημα είναι ότι η δράση του με την τριχωτή μάσκα είναι αρκετά περιορισμένη σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες ταινίες και συμπυκνώνεται κυρίως στο φινάλε. Όσο για την τριχωτή μάσκα; Ε, δεν είναι και η πιο πετυχημένη στην ιστορία του Waldemar Daninski, αλλά όπως συνήθως έχει πολύ πλάκα!

Κατά τα’ άλλα υπάρχει και μια υποπλοκή στην ιστορία με έναν μανιακό δολοφόνο που τρομοκρατεί την περιοχή, αλλά να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι την κατάληξη μιας και γρήγορα ο Naschy άρχισε να υποπτεύεται ότι μπορεί να ήταν ο ίδιος και η τύχη του πραγματικού φονιά αγνοείται. Όλα καταλήγουν σύντομα σε ανούσιους και πληκτικούς διαλόγους που διακόπτονται κατά διαστήματα για κάποιες σκηνές gore και γυμνού που ανεβάζουν προς στιγμή τα πράγματα.

Από ατμόσφαιρα επίσης το CURSE OF THE DEVIL υστερεί αρκετά σε σχέση με άλλες περιπέτειες του Daninsky, κάτι που φαίνεται ακόμα περισσότερο από την εκπληκτική μεταφορά του πρόσφατου DVD της ταινίας που «ξεγυμνώνει» τα προβλήματα προϋπολογισμού της παραγωγής.

Πάντως σίγουρα δεν πρόκειται για μια από τις χειρότερες δουλειές του Paul Naschy, αλλά ούτε και από τις καλύτερες. Είναι ένα αντικείμενο αυξημένου ενδιαφέροντος και must για τους fans του Ισπανού σταρ, αλλά οι υπόλοιποι καλύτερα να κάνουν την εισαγωγή τους στο έργο του Naschy με κάτι καλύτερο όπως το φοβερό NIGHT OF THE WEREWOLF ή το κλασσικό INQUISITION που σίγουρα θα προτρέψουν περαιτέρω εξερευνήσεις στον κόσμο του Paul Naschy και της εναλλακτικής του προσωπικότητας, του Waldemar Daninsky.

Δεν υπάρχει έκδοση στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Anchor Bay)
R2 Ολλανδία (Dutch Filmworks/ Extreme)

Και οι δυο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και αναμορφική widescreen μεταφορά. Η R1 είναι ανώτερη από πλευράς extras με συνέντευξη του Paul Naschy. Η R2 δεν περιέχει extras.