Σχόλια:  Οι αδιαφιλονίκητοι βασιλιάδες των Αμερικάνικων b-movies δράσης της δεκαετίας του ’80, Menahem Golan και Yoram Globus, ξαναχτυπούν με άλλο ένα όχημα εκδίκησης για τον Charles Bronson, που υποδύεται τον σκληροτράχηλο βετεράνο αστυνομικό Leo Kessler στο κατόπι ενός μανιακού κατ’ εξακολούθηση δολοφόνου που τη βρίσκει μαχαιρώνοντας νεαρές γυναίκες όντας τσίτσιδος.
Βασισμένο σε πραγματικές αστυνομικές ιστορίες, το “10 TO MIDNIGHT” είναι ένα κλασσικό και σκληρό αστυνομικό θρίλερ της εποχής, ιδανικό για την καριέρα που ακολούθησε ο Charles Bronson μετά την τεράστια επιτυχία τόσο του “DEATH WISH” όσο και των συνεχειών του, που τον καθιέρωσαν στο ρόλο του εκδικητή εκτός νόμου.
Αρκετά ατμοσφαιρικό κατά διαστήματα, η ταινία ίσως ξένισε τους κατά κύριο λόγο mainstream οπαδούς του Charlie, λόγω της νοσηρής αυτής ατμόσφαιρας και των αρκετών σκηνών βίας και έντασης που περιέχονται. Η πρώτη σκηνή φόνου του μανιακού φίλου μας είναι αρκετά αποκαρδιωτική και γεμάτη ένταση, που προκύπτει όχι τόσο από την πράξη καθαυτή που δεν δίνεται τόσο γραφικά, όσο από την έντονη χροιά σεξουαλικής διαστροφής και ανώμαλης ικανοποίησης που νιώθει ο φονιάς.
Μυστήριο δεν υπάρχει για το ποιος ευθύνεται γι αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις, μιας και ο καλός μπάτσος Kessler φροντίζει να τον ανακαλύψει σε χρόνο μηδέν, αλλά το ενδιαφέρον της ταινίας δεν είναι αυτό. Ο κλασσικός σκηνοθέτης ταινιών με τον Charles Bronson, J. Lee Thompson, μεταφέρει το ενδιαφέρον στον τρόπο με τον οποίο ο Bronson θα καταφέρει τελικά να παγιδεύσει τον φονιά, που όλα μοιάζουν να συνωμοτούν ενάντια στη σύλληψη και καταδίκη του.
Τα κίνητρα του φονιά είναι επίσης λίγο ομιχλώδη, μιας και φαινομενικά φτάνουν οι δεκάδες απορρίψεις του από τις γυναίκες της δουλειάς, όσο και ένα ποτήρι καυτού καφέ που μια απ’ αυτές ρίχνει επάνω του. Όταν, πάντως, ο τύπος ξεγυμνώνεται και πιάνει τα…εργαλεία της δουλειάς, ο δείκτης sleaze φτάνει στα κόκκινα!
Όπως στις περισσότερες παραγωγές των Golan- Globus, είναι δύσκολο κάποιος να διακρίνει ηθικά διλήμματα και politically correct συμπεριφορές. Έτσι κι εδώ, ο χαρακτήρας του Leo Kessler είναι σε γενικές γραμμές αρκετά ανήθικος για να μπορεί κανείς να ταυτιστεί μαζί του, παρόλο που ο χαρακτήρας του δολοφόνου είναι εντελώς αχώνευτος και αντιπαθής, τόσο για τη δράση του, όσο και για την υπερφίαλη και αλαζονική συμπεριφορά του.
Πάντως έχουμε αρκετές αξιομνημόνευτες σκηνές στην ταινία, όπως την προαναφερόμενη πρώτη δολοφονία που είναι αρκετά δύσκολη να την παρακολουθήσει κανείς, και την σκηνή της «ανάκρισης» του φονιά από τον Kessler που του επιτίθεται απροκάλυπτα. Όταν, μάλιστα, τον ρωτάει τι είναι αυτή η παράξενη στυλ δονητή συσκευή που βρήκαν σπίτι του, ο τελευταίος διστάζει, για να πάρει την αποστομωτική απάντηση από τον Kessler ότι «είναι ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΛΑΚΙΖΕΣΑΙ»!!
Επίσης, η τελική επιδρομή και αιματοκύλισμα στο διαμέρισμα των κατά κανόνα γυμνόστηθων νοσοκόμων- συναδέλφων της κόρης του είναι εξίσου έντονη και γεμάτη αγωνία, και ίσως είναι η σκηνή highlight της ταινίας. Highlight είναι επίσης και το προβλέψιμο για ταινίες των Golan- Globus φινάλε, το οποίο μάλλον έχετε ήδη μαντέψει, αν σας αρέσουν οι ταινίες τους.
Οι περιστασιακές σεναριακές αφέλειες είναι παρούσες, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα σε μια ταινία κομμένη και ραμμένη για τα κυβικά του Charles Bronson, που είναι και ο κύριος πόλος έλξης της.
Οι φίλοι και φίλες του Charlie να σπεύσουν με κλειστά μάτια, όπως και οι νοσταλγοί της χρυσής δεκαετίας των ταινιών δράσης με ελευθέρια ήθη και πολύ, μα πολύ βία και δράση.
|
