Κατά τη διάρκεια μυστικής προβολής μιας ταινίας τρόμου, τα μέλη του κοινού αρχίζουν να βλέπουν τα συμβάντα της ταινίας να συμβαίνουν στην πραγματικότητα, καθώς η αίθουσα γεμίζει με διψασμένα για αίμα τέρατα.

Πέρα από τα προφανή πλεονεκτήματα που απολαμβάνει κανείς όταν κουβαλάει ένα τόσο βαρύ όνομα όπως αυτό του Mario Bava, είμαι σίγουρος ότι ο γιος του μεγάλου Ιταλού δημιουργού κλασσικού γοτθικού τρόμου νιώθει σε κάθε του δουλειά το απίστευτο ειδικό βάρος που πρέπει να φτάσει για να αποδειχθεί αληθινός στην μεγάλη του κληρονομιά.

Ο Lamberto Bava, που στις ταινίες του πατέρα του ήταν πάντα ο βοηθός σκηνοθέτη, ενώ το όνομά του μπήκε και στα credits του σκηνοθέτη στις τελευταίες δουλειές δίπλα στο όνομα του πατέρα του, άρχισε τη συνεργασία του με τον Dario Argento και την παρέα του από το DEMONS, μια από τις λίγες κλασσικές σπλατεριές που βγήκαν από την παρακμάζουσα εκείνη την περίοδο Ιταλία.

Πριν από αυτό, ο «μικρός» Bava έκανε τα MACABRE, A BLADE IN THE DARK και κάποιες άλλες όχι τόσο γνωστές δουλειές, πάλι με τη βοήθεια και την υποστήριξη μεγάλων ονομάτων του χώρου, όπως αυτό του παραγωγικότατου Dardano Sacchetti, το όνομα του οποίου συναντάμε στις περισσότερες Ιταλικές παραγωγές της εποχής. Ο Sacchetti είχε ένα βασικό πλεονέκτημα. Ό,τι ταινία έβγαινε στις ΗΠΑ ή οπουδήποτε αλλού και είχε εμπορική επιτυχία, ο Dardano Sacchetti είχε τουλάχιστον δύο σενάρια για απομιμήσεις τους έτοιμα σε χρόνο ρεκόρ! Μπορεί τα σενάρια του να μην ήταν κάτι το φοβερό, αλλά πάντα επιτύγχαναν το στόχο τους, που ήταν φανερά να έχουν εμπορική επιτυχία οι ταινίες που προέκυπταν.

Στο DEMONS, ο Dardano Sacchetti αναμιγνύει στοιχεία του σασπένς του NIGHT OF THE LIVING DEAD με σεναριακές ιδέες του THE EVIL DEAD και άφθονη βία και gore στην παράδοση των προγενέστερων κλασσικών Ιταλικών ταινιών τρόμου, ενώ υπάρχουν και διάχυτα τα στοιχεία της μυθολογίας των ζόμπι, την οποία ο Sacchetti τόσο πιστά υπηρέτησε κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Η ανάμιξη του μεγάλου Dario Argento και του σκηνοθέτη Lamberto Bava φέρνουν τα πικάντικα σεναριακά στοιχεία στην ταινία, που χρησιμοποιεί την τεχνική της «ταινίας μέσα στην ταινία», μιας και η πλειοψηφία των γεγονότων του DEMONS συμβαίνουν μέσα σε ένα σινεμά όπου προβάλλεται η ομώνυμη ταινία. Στην εισαγωγή βλέπουμε έναν μασκοφόρο άνδρα να μοιράζει προσκλήσεις για την μυστηριώδη προβολή σε τυχαίους περαστικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους καταλήγουν τελικά εκεί από καθαρή περιέργεια.

Αρκεί ένα τσιμπηματάκι σε ένα ανυποψίαστο μέλος του κοινού για να αρχίσει το γλέντι μέσα στην αίθουσα, καθώς ο ένας μετά τον άλλο οι αθώοι σινεφίλ μετατρέπονται σε αιμοδιψείς και εξαιρετικά βίαιους δαίμονες ενώ οι υπόλοιποι πρέπει να δώσουν μάχη για τη ζωή τους, αφού η αίθουσα είναι σφραγισμένη και κανείς δεν μπορεί να βγει έξω.

Με φόντο κλασσικά κομμάτια hard rock και heavy metal της εποχής, ο Lamberto Bava δίνει ένα γρήγορο, ρυθμικό και απροβλημάτιστο 90λεπτο, όπου μπορεί το σενάριο να μην έχει και ιδιαίτερη λογική στην παράδοση των Dario Argento και Dardano Sacchetti, αλλά υπάρχουν σκηνικά που θα ικανοποιήσουν και με το παραπάνω τους φίλους της σκηνής. Συγκεκριμένα, το gore είναι άφθονο με πολύ καλά ειδικά εφέ από τους Sergio Stivaletti και Rosario Prestopino, που περιλαμβάνουν άριστες μεταμορφώσεις, και τα πατροπαράδοτα ξεσκίσματα σάρκας, δαγκώματα, βγαλσίματα ματιών κλπ, που όλοι έχουμε συνηθίσει και περιμένουμε από ταινίες της γειτονικής χώρας, πόσο μάλλον όταν έχουν την ταμπέλα «Ο Dario Argento παρουσιάζει».

Από εκεί και πέρα η ταινία κινείται στα μονοπάτια που χάραξαν οι δυο κυριότερες επιρροές της, το THE EVIL DEAD και το DAWN OF THE DEAD, με αρκετό ομολογουμένως σασπένς και αγωνία, αλλά και με κάποια αμήχανα σημεία, με σεναριακές παρεμβάσεις που μοιάζουν σαν να ανακαλύφτηκαν εκείνη τη στιγμή από τους συντελεστές για να τραβήξουν κάπως την ταινία σε διάρκεια και να της δώσουν μεγαλύτερη…λογική.

Είμαι πάντως βέβαιος ότι οι φίλοι του Dario Argento ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για τη λογική στις ταινίες του (πχ INFERNO), οπότε όλα αυτά είναι πταίσματα μπροστά στη συνολική πολύ καλή εικόνα του DEMONS, που εκτός των άλλων έχει να υπερηφανεύεται για τουλάχιστον μία σκηνή ανθολογίας, που είναι αναμφίβολα η μεταμόρφωση σε δαίμονα μιας από τις άτυχες παρευρισκόμενες. Επίσης η γέννηση του δαίμονα 2ης γενιάς από την πλάτη ενός εκ των ξενιστών του είναι πολύ δυνατή, αν και στη συνέχεια το συγκεκριμένο είδος δαιμόνων δεν χρησιμοποιήθηκε πολύ από το σενάριο.

Σε κάθε περίπτωση, τόσο το DEMONS όσο και το sequel του σήμερα θεωρούνται κλασσικά δείγματα της μεγάλης Ιταλικής σχολής splatter των 80’s και απόλυτα δίκαια, θα μπορούσα να προσθέσω. Όμως δείχνουν με εξίσου αποτελεσματικό τρόπο και την χαώδη διαφορά μεταξύ της δουλειάς πατέρα και γιου, με τον μεν Mario Bava να κάνει πραγματική τέχνη σε κάθε του ταινία, ενώ τον Lamberto να έχει τη μεγαλύτερή του στιγμή με το συγκεκριμένο, απόλυτα διασκεδαστικό, αλλά τελικά ακίνδυνο δείγμα Ιταλικού τρόμου.

Υπάρχει bootleg έκδοση από Silver Media.

R0 Αμερική (Anchor Bay)
R0 Γερμανία (Dragon)
R0 Γερμανία (Raptor)
R0 Μ. Βρετανία (Blackhorse Entertainment) – Dario Argento Collection
R2 Ιαπωνία (Culture Publishers)
R2 Μ. Βρετανία (Divid 2000)
R2 Μ. Βρετανία (Platinum Media Distribution) – 3 disk collection
R4 Αυστραλία (Umbrella Entertainment/The AV Channel)
R5 Ρωσία (Soyuz)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές εκτός από την R2 Μ. Βρετανίας της Divid 2000 που έχει μικροπερικοπές ορισμένων δευτερολέπτων. Από τις υπόλοιπες καλύτερες φαίνονται οι R0 Αμερικής επειδή περιέχει ηχητικό σχολιασμό που δεν υπάρχει σε καμία άλλη έκδοση και η R0 Γερμανίας (Raptor) που έχει τα περισσότερα extras, και το Βρετανικό box set της Platinum Media Distribution, που επίσης περιέχει όλα τα extras της Γερμανικής έκδοσης στο 3ο DVD. Οι δύο ταινίες επίσης περιέχονται στο Βρετανικό boxed set Dario Argento Collection μαζί με 4 ακόμα ταινίες του Dario Argento.