Ένας ιερέας βουντού που εκτελέστηκε λόγω του απαγορευμένου έρωτά του επιστρέφει από τον τάφο κατά τη διάρκεια κρουαζιέρας στην οποία πιστεύει ότι ξαναβρήκε την χαμένη του αγαπημένη. 

Ισπανικό euro horror από την κορυφαία κατά γενική ομολογία περίοδο του είδους, με τίτλο ο οποίος υπόσχεται πολλά για τους horror fans. Δυστυχώς η ταινία του γενικά άγνωστου Manuel Cano δεν παραδίδει τα αγαθά παρά μόνο σε ελάχιστες στιγμές και το ενδιαφέρον της περιορίζεται σε ορισμένα σκηνικά τόσο-κακής-που-είναι-καλή ποιότητας τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα εδώ κι εκεί.

Πάντως η ταινία φαίνεται να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το κύμα του blaxploitation που είχε σαρώσει εκείνη την εποχή το exploitation στερέωμα αλλά αυτές οι προσπάθειες δεν στέφθηκαν από επιτυχία και είναι ένα ακόμα αξιοπερίεργο σε έναν μακρύ κατάλογο τέτοιων περιστατικών που τουλάχιστον την ξεχωρίζουν κάπως από το σωρό.

Πρόκειται για την κλασική και χιλιοϊδωμένη στο σινεμά τρόμου ιστορία ανεκπλήρωτου έρωτα και εκδίκησης από τον τάφο, μια αγαπημένη θεματική στο είδος του euro horror με αρκετές παρόμοιες σεναριακά ταινίες να έρχονται από την Ισπανία. Πρωταγωνίστρια του δράματος η όμορφη Sylvia (Eva Leon) που συμμετέχοντας σε ομάδα αρχαιολόγων γίνεται ο στόχος του νεκραναστημένου ιερέα βουντού Gatanebo (Aldo Sambrell), η σαρκοφάγος που περιέχει τη μούμια του ανακαλύφθηκε από την ομάδα και μεταφέρθηκε σε πλοίο για το ταξίδι της επιστροφής.

Ο Gatanebo είχε εκτελεστεί στο παρελθόν επειδή διατηρούσε σχέσεις με την κόρη ενός πανίσχυρου μάγου, αλλά ορκίστηκε εκδίκηση την οποία σκοπεύει να πάρει από τους απογόνους αυτών που τον αδίκησαν στο παρελθόν. Παράλληλα, θέλει να αναζωπυρώσει τον έρωτά του με την αγαπημένη του Kenya (Tanyeka Stadler) που μοιάζει εμφανισιακά με την Sylvia και έτσι ζωντανεύει από τον αιώνιο τάφο του και αρχίζει να σπέρνει τον θάνατο στο πλοίο την ώρα που οι υπόλοιποι επιβάτες μαζί με τον επιθεωρητή Dominguez (Fernando Sancho) προσπαθούν να βρουν τι έχει συμβεί.

Τυπική υπόθεση την οποία έχουμε ξαναδεί σχεδόν αυτούσια σε αρκετές παραγωγές της εποχής, με το NIGHT OF THE SORCERERS του Amando de Ossorio να έρχεται αβίαστα στο μυαλό. Όμως ενώ η ταινία του de Ossorio έχει ρυθμό και το σχετικό ενδιαφέρον που τονίζεται από εμβόλιμα πλάνα ανεπιτήδευτου γέλιου, το VOODOO BLACK EXORCIST φαίνεται να στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτά για να γίνεται διασκεδαστικό.

Ο χαοτικός και φανερά ερασιτεχνικός τρόπος διεκπεραίωσης από τον σκηνοθέτη και η γενικότερη έλλειψη ρυθμού κάνουν την ταινία βούτυρο στο ψωμί για τους fans του κακού euro horror. Όμως, λογικά θα ξενίσει και θα υπνωτίσει με την κακή έννοια τους περισσότερους από τους υπόλοιπους που πιθανότατα δεν θα συγκινηθούν από πλάνα ολόκληρου του κινηματογραφικού συνεργείου να φαίνονται κατά λάθος μεσα από καθρέφτες ή τις λίγες σκηνές αναίτιου γυμνού.

Ακόμα και εκεί που ο Manuel Cano δείχνει να θέλει να φτιάξει την γνώριμη γοτθική ατμόσφαιρα που συναντάμε στην πλειοψηφία αντίστοιχων παραγωγών από την Ισπανία, η γενικότερη φτήνια και ερασιτεχνισμός της παραγωγής δεν τον βοηθούν. Έτσι, οι πιο υπομονετικοί trash fans πρέπει να επιστρατεύσουν μεγάλα αποθέματα αντοχής για να αντέξουν το τετριμμένο και βαρετό θέαμα, τουλάχιστον μέχρι τα πλάνα των δύο εκθαμβωτικών πρωταγωνιστριών που είναι χάρμα οφθαλμών ή τις σκηνές γουρλομάτικων μονόλογων του γνωστού από συμμετοχή σε άπειρα spaghetti western, Aldo Sambrell, που δίνει την προστιθέμενη αξία με μια υπερβολική και ανεπιτήδευτα κωμική ερμηνεία.

Άλλα άξια αναφοράς στοιχεία είναι οι συνεχείς αλλά σπανίως επιτυχημένες προσπάθειες εκμετάλλευσης της δόξας του blaxploitation κινήματος. Οι ξαφνικές εμφανίσεις αποκριάτικων αφάνων προσφέρουν ακόμα περισσότερο στην αφελή γοητεία του VOODOO BLACK EXORCIST, όπως ακριβώς και οι κακοφτιαγμένες και άτσαλες σκηνές gore που δύσκολα θα αφήσουν ασυγκίνητους τους trash fans.

Πάντως ενώ ο ανεπιτήδευτος παράγοντας διασκέδασης καλά κρατεί, η ταινία κυλάει πολύ δύσκολα και χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις σε μια θεματική ρουτίνας που είδαμε με πολύ καλύτερο τρόπο σε αρκετές αντίστοιχες παραγωγές της εποχής όπως το VENGEANCE OF THE MUMMY του Paul Naschy και το HORROR EXPRESS. Ούτε η παρουσία του αγαπητού Fernando Sancho στον υπέρ- κλισαρισμένο ρόλο του βαριεστημένου αστυνομικού επιθεωρητή καταφέρνει να δώσει σημείο απογείωσης στο VOODOO BLACK EXORCIST που παραμένει σε επίπεδα φτήνιας από την αρχή ως το τέλος χωρίς να καταφέρνει να φτιάξει ατμόσφαιρα σε καμία σχεδόν στιγμή του.

Προσωπικά είδα την ταινία από μια ξεπλυμένη Public Domain κόπια ποιότητας VHS που υποπτεύομαι ότι είχε και περικοπές, αλλά ακόμα και remastered να ήταν με όλες τις σκηνές άθικτες δε νομίζω να κατάφερνε να σηκώσει το VOODOO BLACK EXORCIST παραπάνω από το σημείο που έφτασε τελικά. Μια παράξενη αλλά δύσκολη στην παρακολούθηση ταινία που ίσως εκτιμήσουν οι ορκισμένοι φίλοι του ευρωπαϊκού trash αλλά που ακόμα κι αυτοί θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για να μην αποκοιμηθούν.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Mill Creek) –Drive-in Classics 50 movie pack
R0 Αμερική (East West)

Όλες οι εκδόσεις είναι public domain ποιότητας εικόνας VHS και είναι άγνωστο αν περιέχουν περικοπές. Είναι πιθανό να υπάρχει και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.