Η καυτή Crystal θέλει να εκδικηθεί τη μαφία που σκότωσε τον σύντροφό της και για να το πετύχει επιστρατεύει το θανατηφόρο της όπλο - το τεράστιο στήθος της

Η Doris Wishman είναι μια θρυλική μορφή του Αμερικάνικου sexploitation σινεμά με την πλειοψηφία των ταινιών της να κυκλοφορούν κατά τις δεκαετίες 60 και 70, τη χρυσή εποχή των Αμερικάνικων grindhouses. Στο ενεργητικό της έχει κλασικές sexploit-ιές όπως τα NUDE ON THE MOON το οποίο πρόσφατα (2016) ανακοίνωσε ότι θα διασκευάσει ο μέγας Jim Wynorski, το BAD GIRLS GO TO HELL και βέβαια την υπό συζήτηση ταινία που κυκλοφόρησε περίπου την ίδια χρονική στιγμή με το DOUBLE AGENT 73 σαν ένα άτυπο double feature. Χαρακτηριστικό της δουλειάς της Wishman, το πάντρεμα στοιχείων θρίλερ με τσοντούλα, με τη μερίδα του λέοντος να πέφτει συνήθως στο τελευταίο συστατικό.

Το DEADLY WEAPONS είναι μια ταινία με στόχο την όσο γίνεται μεγαλύτερη εκμετάλλευση της ανερχόμενης τότε στο χώρο Chesty Morgan που υποδύεται την Crystal, μια γυναίκα που διαθέτει γιγαντιαία στήθη. Η Crystal όμως δεν κάνει καλές παρέες καθώς έχει για γκόμενο τον μικροαπατεώνα Tony (Harry Reems) ο οποίος προσπαθεί να πιάσει την καλή εκβιάζοντας την τοπική μαφία. Οι τελευταίοι τον καθαρίζουν σε ανύποπτο χρόνο, αλλά η Crystal δεν έχει πει την τελευταία της λέξη καθώς μετατρέπει τα στήθη της σε «θανατηφόρα όπλα» και στήνει ένα σχέδιο για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του συντρόφου της.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η υποψία υπόθεσης που δίνει την κατεύθυνση στο DEADLY WEAPONS η οποία φυσικά είναι μια δικαιολογία για την Doris Wishman να δίνει στο κοινό της αυτό που πιστεύει ότι θέλουν να δουν. Κι αυτό δεν είναι άλλο από ασταμάτητα τεμπέλικα πλάνα πάνω στα παλλόμενα στήθη της Chesty Morgan. Τα βλέπουμε καθώς ετοιμάζεται για ύπνο, καθώς κάνει αφρόλουτρο, καθώς κάνει οποιαδήποτε δουλειά του σπιτιού.... Γενικά τα τεραστίων διαστάσεων όπλα της Chesty βρίσκονται σε πρώτο πλάνο αρκετά περισσότερο χρόνο απ’ ότι το πρόσωπό της ή οτιδήποτε άλλο ακόμα και σε σκηνές διαλόγων ή άλλου ενδιαφέροντος.

Πέρα από το βασικό θέμα και θέαμα, οι υποψήφιοι θεατές πρέπει να ψάξουν πολύ για να βρουν άλλες αρετές, καθώς το στιλ κινηματογράφησης είναι νευρωτικό και μπερδεμένο, σε σημείο που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ερασιτεχνικό, γεμάτο εξεζητημένες οπτικές γωνίες που δίνουν στο DEADLY WEAPONS χαοτική εικόνα.  Όλα πάντως συνοδεύονται από εκπληκτική μπιτάτη μουσική της εποχής, που κάνει ακόμα και το πιο ζόρικο στην παρακολούθηση πλάνο της Wishman να χωνεύεται καλύτερα.

Δεν υπάρχουν και πολλά να σχολιάσει κανείς για μια τέτοια παραγωγή όπως από τεχνικής ή καλλιτεχνικής πλευράς. Ατμόσφαιρα και σασπένς είναι ανύπαρκτα και το θέαμα στηρίζεται στην Chesty Morgan και στις πέρα από κάθε λογική εξήγηση παραδοχές του σεναρίου. Η Crystal στα πλαίσια του σχεδίου εκδίκησής της πλευρίζει τους κακούς πιάνοντας δουλειά στο στριπτιτζάδικο της αρεσκείας τους, κάτι που δίνει την ευκαιρία στην κάμερα της Wishman για ακόμα περισσότερη βυζοδράση την οποία και προσφέρει χωρίς καμία φειδώ με τουλάχιστον δύο σκηνές στριπτίζ στη σκηνή των καμπαρέ της εποχής.

Προβλέψιμα, η σχέση της Chesty με την ηθοποιία είναι όσο η δική μου με την θεωρητική κβαντομηχανική, οπότε η απόφαση της Wishman να επικεντρώνεται στα στήθη της ακόμα και σε εντελώς άσχετα πλάνα είναι μάλλον δικαιολογημένη. Σε αυτήν την κατηγορία μπαίνει και η έτερη θηλυκή παρουσία της ταινίας, η χυμώδης 70s-καλλονή Denise Purcell, ενώ τα περισσότερα αρσενικά της παραγωγής προσπαθούν να ανεβάσουν τις ερμηνείες τους ένα επίπεδο παραπάνω από το επίπεδο τσόντας, αλλά με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.

Δεν λείπουν και κάποιες σκηνές που μένουν στη μνήμη, όπως δύο φόνοι με χρήση των θανατηφόρων όπλων της Crystal και η χαβαλετζίδικη προετοιμασία της πριν από το γεγονός. Άλλο στοιχείο είναι τα τρομερά τσοντομουστάκια των κακών αλλά και το πέρα από κάθε λογική εξήγηση φινάλε που προσπαθεί να δώσει έναν αταίριαστο δραματικό τόνο χωρίς καμία απολύτως λογική. Από εκεί και πέρα, το πόσο θα ευχαριστηθεί κανείς το DEADLY WEAPONS εξαρτάται από το βαθμό εξοικείωσής του με την πρωταγωνίστρια και με αυτά που έχει να προσφέρει. Γνώμη μου πάντως είναι ότι ούτε η Doris Wishman είναι Russ Meyer ούτε η Chesty Morgan είναι Uschi Digard.

Προσωπικά ποτέ δεν έβρισκα ιδιαίτερα αισθησιακά τα τεράστια στήθη όπως της καθ’ όλα συμπαθέστατης Chesty Morgan, αλλά περί ορέξεως. Άρα οφείλω να δώσω τα εύσημα στο DEADLY WEAPONS ως μια αντιπροσωπευτική και τίμια ταινία της εποχής της. Ένα ταξίδι σε περασμένες εποχές δόξας του Αμερικάνικου sleazy sexploitation σινεμά που δεν θα επιστρέψουν ξανά.

Αυτό το ιστορικό ενδιαφέρον μάλλον είναι και ο βασικότερος λόγος για να ασχοληθεί κάποιος με την ταινία που σε ελάχιστα σημεία καταφέρνει και γίνεται αληθινά ψυχαγωγική αλλά που σε γενικές γραμμές είναι πεζή, αργή και χωρίς κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον πέρα από τα πολλά γυμνόστηθα πλάνα. Το άτυπο sequel DOUBLE AGENT 73 που κυκλοφόρησε σχεδόν ταυτόχρονα μοιάζει κάπως πιο νοικοκυρεμένο και προσωπικά θεωρώ μια πιο εύπεπτη εισαγωγή στον κόσμο της Chesty Morgan.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Something Weird Video) – Μαζί με το DOUBLE AGENT 73
R2 Γερμανία (CMV Laservision)
R2 Ολλανδία (DFW Dutch Filmworks)
R2 Μ. Βρετανία (Siren/ Something Weird) – Μαζί με το DOUBLE AGENT 73

Blu Ray Αμερικής (Something Weird Video) - Chesty Morgan's Bosom Buddies - Μαζί με τα DOUBLE AGENT 73 και THE IMORAL THREE

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Καλύτερες είναι αυτές της Something Weird Video λόγω extras.