Μια ομάδα αρχαιολόγων κάνοντας ανασκαφές στα Ελληνικά βουνά απελευθερώνουν ένα αόρατο φονικό πλάσμα που ήταν θαμμένο για αιώνες.

Ισπανικός τρόμος από τα 60s με τα ονόματα των Ingrid Pitt και Soledad Miranda στα credits; Προσωπικά ψήθηκα άμεσα και το SOUND OF HORROR δεν με απογοήτευσε, έστω και στην τυπική Public Domain έκδοση ποιότητας VHS την οποία έσπευσα να αγοράσω σε ανύποπτο χρόνο. Πρόκειται για την ιστορία μιας ομάδας αρχαιολόγων που κυνηγούν τον θησαυρό που υποτίθεται βρίσκεται στον τάφο μιας αρχαίας θεότητας που μόλις ανακαλύψαν σε ορεινή σπηλιά στην Ελλάδα. Αντί για θησαυρό, η παρέα βρίσκει ένα παράξενο πέτρωμα το οποίο για κακή τους τύχη περιέχει φυλακισμένο ένα φονικό αόρατο πλάσμα εκατομμυρίων ετών το οποίο φροντίζουν να απελευθερώσουν στην πρώτη ευκαιρία.

Γρήγορα, το πλάσμα αρχίζει τη φονική του δράση προειδοποιώντας τα υποψήφια θύματα με μια τρομακτική κραυγή από το υπερπέραν καθώς πλησιάζει. Οι πέντε εναπομείναντες πρωταγωνιστές ταμπουρώνονται μέσα στο παρακείμενο σπίτι την ώρα που το αρχαίο πλάσμα τους πολιορκεί και ο θησαυρός μοιάζει να απομακρύνεται για πάντα.

Απλά πράγματα τα οποία παρουσιάζονται με ωραίο στιλ από το σκηνοθέτη Jose Antonio Nieves Conde που φροντίζει να χρησιμοποιήσει την σκοτεινή ασπρόμαυρη φωτογραφία για την δημιουργία της ατμόσφαιρας εκείνης που ξέρουν και αγαπάνε οι fans του euro horror της εποχής. Η εισαγωγή στους χαρακτήρες και στο μυθολογικό πλαίσιο της ταινίας είναι δευτερεύοντα θέματα στην ατζέντα του SOUND OF HORROR που προσπαθεί να δημιουργήσει κλειστοφοβικό κλίμα απειλής και μέχρι ενός σημείου τα καταφέρνει αρκετά καλά.

Το όλο εγχείρημα αντιμετωπίζεται με περίσσια σοβαρότητα από την ομάδα παραγωγής και το επιτελείο ηθοποιών, κάτι που προσωπικά πάντα εκτιμούσα από χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγές. Έτσι, το κλίμα αβεβαιότητας και πανικού αρχίζει να καλλιεργείται από την αρχή της προβολής και προς το φινάλε φτάνει σε σημεία κορύφωσης που έχουν αρκετές εκπλήξεις για τους horror fans.

Αυτές περιλαμβάνουν αρκετές σκηνές καλοφτιαγμένου για τα επίπεδα της παραγωγής gore, ένταση και αγωνία σε στρατηγικά χρονικά σημεία, όμορφη σκοτεινή ατμόσφαιρα και έναν γενικά καλό ρυθμό που συντηρείται σχεδόν σε ολόκληρη τη διάρκεια. Βασικά ατού της ταινίας είναι οι παρουσίες κατά πρώτο λόγο της αγαπημένης Soledad Miranda σε έναν από τους πρώτους της ρόλους που δείχνει γι άλλη μια φορά ότι εκτός από πανέμορφη ήταν και πραγματικά καλή ηθοποιός, και κατά δεύτερο της νεότατης και πάντα εντυπωσιακής Ιέρειας του Βρετανικού τρόμου στην παρθενική της κινηματογραφική εμφάνιση, Ingrid Pitt. Φυσιολογικά, τα ειδικά εφέ του αόρατου τέρατος είναι μάλλον αστεία, αλλά ακόμα κι έτσι δεν καταφέρνουν να χαλάσουν την ένταση και αγωνία που με μαεστρία έφτιαξε ο σκηνοθέτης.

Κακά τα ψέματα, το SOUND OF HORROR είναι μια γενικά ξεχασμένη ταινία από την χρυσή εποχή του euro horror και οι παρουσίες των δύο διάσημων πρωταγωνιστριών είναι τα βασικά αρχικά κίνητρα για τον οποιονδήποτε να ασχοληθεί μαζί της. Όμως η ταινία του Jose Antonio Nieves Conde έχει δική της προσωπικότητα και καταφέρνει να χρησιμοποιεί τα στελέχη προς όφελός της παρά απλώς να ακολουθεί τις παρουσίες τους.

Τόσο η Soledad Miranda όσο και η άγνωστη τότε Ingrid Pitt έχουν τον ρόλο τους στην εξέλιξη της ιστορίας και δεν καταλαμβάνουν καταχρηστικό χρόνο σε πρώτο πλάνο, παρόλο που προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με κάτι τέτοιο. Σαν πρόσθετη παροχή και οι δυο τους δείχνουν τις χορευτικές τους ικανότητες με την Soledad Miranda μάλιστα να δίνει τη δική ερμηνεία του πώς είναι το συρτάκι.

Από αρνητικά, δεν λείπουν τα γνώριμα σε euro horro παραγωγές νεκρά σημεία, με το βασικό να έρχεται τη στιγμή που η παρέα ταμπουρώνεται μέσα στο σπίτι με το πλάσμα να τους πολιορκεί. Αρκετή ανάλυση χαρακτήρων και διάλογοι σχετικά με τον θησαυρό και τους στόχους της παρέας διακόπτουν προσωρινά τον καλό ρυθμό δίνοντας την ευκαιρία στο θεατή να ασχοληθεί με άλλα πράγματα. Όμως αυτό το διάλειμμα είναι αρκετά σύντομο και η ταινία γρήγορα επανέρχεται στη βασική της θεματική που μου θύμισε κάτι από NIGHT OF THE LIVING DEAD και αντίστοιχες σκηνές πολιορκίας μεταγενέστερων παραγωγών.

Οι ερμηνείες είναι γενικά πρώτης γραμμής από όλους τους πρωταγωνιστές, που φαίνεται να ντουμπλάρουν τον εαυτό τους, κάτι που δίνει φυσική αίσθηση εξέλιξης και ρεαλισμό στα δρώμενα που δεν συναντάμε συχνά σε euro horror παραγωγές. Το φινάλε είναι αρκετά απότομο αλλά ταιριαστό σε μια ταινία που δύσκολα δεν θα ικανοποιήσει τους φίλους του παλιού καλού euro horror, αλλά πριν αυτό φτάσει το SOUND OF HORROR έχει αρκετά ακόμα να προσφέρει, όπως μια καταπληκτική σκηνή που η Soledad Miranda παγιδεύεται μέσα σε ένα δωμάτιο με το πλάσμα να σφυροκοπάει απέξω.

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για τέλεια δουλειά ή για κάποιο ορόσημο στη φιλμογραφία του euro horror- αν και οι fans της Soledad Miranda και Ingrid Pitt ίσως διαφωνήσουν με το τελευταίο σχόλιο- αλλά πάντως στο τέλος της προβολής έπιασα τον εαυτό μου να έχει εδώ και ώρα σχηματίσει εκείνο το πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης για ένα καθ’ όλα διασκεδαστικότατο 90λεπτο, 60s euro- horror style, όπως ακριβώς μ’ αρέσει.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Alpha Video)

Η έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με εικόνα ποιότητας VHS. Κυκλοφορεί και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.