Ένας λοχαγός του Αμερικάνικου στρατού παγιδεύεται στις ζούγκλες της Σαϊγκόν προσπαθώντας να εκτελέσει αποστολή καταστροφής μιας ραδιοφωνικής κεραίας που ευθύνεται για Βιετναμέζικη προπαγάνδα.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι σπάνια μεγαλοφυΐαγια να καταλάβει από τον τίτλο και μόνο ότι το THE LAST HUNTER είναι μια από τις πρώτες προσπάθειες του Ιταλικού σινεμά να εκμεταλλευτεί λιγάκι την τάση προς Βιετνάμ που έφερε το APOCALYPSE NOW και το THE DEER HUNTER που τάραξαν τα νερά τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Πρόκειται για μια από τις καλές αντιγραφές της κλασικής ταινίας του Michael Cimino από τον πολύπειρο και αγαπημένο Antonio Margheriti σε μια περίοδο που ο Ιταλός δημιουργός είχε κλείσει το κεφάλαιο γοτθικού τρόμου της καριέρας του και είχε επικεντρωθεί στο σινεμά δράσης με ασταμάτητες παραγωγές ιδίως στις αρχές της δεκαετίας του 80.

Ο Margheriti και ο διαχρονικός στο Ιταλικό σινεμά Dardano Sacchetti φτιάχνουν μια τίμια exploitation ταινία που παραδίδει τα αγαθά δράσης, gore και ολίγου γυμνού χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα καταθλιπτική όπως οι Αμερικάνικες στις οποίες βασίστηκε. Ο τρόπος για να το πετύχουν αυτό είναι η χρήση της τυπικής Ιταλικής συνταγής που απαιτεί ρηχό σενάριο, χαρακτήρες χωρίς βάθος, ασταμάτητη καλογυρισμένη δράση με πιστολίδι και εκρήξεις και βέβαια παντελή έλλειψη πολιτικού- κοινωνικού ιστορικού υπόβαθρου στην ιστορία.

Η υπόθεση ακολουθεί τον «καμένο» λοχαγό Henry Morris (David Warbeck) που πηγαίνει στη ζούγκλα της Σαϊγκόν για να καταστρέψει μια ραδιοφωνική κεραία που έχουν στήσει οι Βιετκόνγκ μεταδίδοντας ασταμάτητη προπαγάνδα κατά των Αμερικανικών στρατευμάτων. Μαζί του στις αφιλόξενες ζούγκλες βρίσκεται η πολεμική ρεπόρτερ Jane (Tisa Farrow) και δύο σκληροτράχηλοι στρατιώτες (Tony King, Bobby Rhodes). Η ομάδα μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης μέχρι που η Jane απάγεται από μια μονάδα Βιετκόνγκ και ο Morris αιχμαλωτίζεται στο στρατόπεδο που βρίσκεται η ραδιοφωνική κεραία με ελάχιστο χρόνο τόσο για να ολοκληρώσει την αποστολή του όσο και για να σώσει την Jane από τους αιμοδιψείς Βιετκόνγκ.

Από τα πρώτα κι όλας λεπτά της προβολής, οι στόχοι τόσο του Margheriti όσο και του σεναρίου γίνονται εύκολα αντιληπτοί μέσα από τους «χαζούς» ματσό διαλόγους που κατακλύζουν την οθόνη αλλά και την δράση που δεν θέλει και πολύ για να ξεκινήσει. Μετά από την εναρκτήρια δραματικά φορτισμένη σκηνή της αυτοκτονίας του διαταραγμένου συνάδελφου του David Warbeck μέσα στο sleazy Βιετναμέζικο μπαρ, το THE LAST HUNTER δανείζεται απροκάλυπτα κυρίως από το APOCALYPSE NOW, με το οποίο μοιράζονται τα ίδια σκηνικά και τοποθεσίες, δείχνοντας την πορεία των πρωταγωνιστών μέσα στη ζούγκλα και τις περιπέτειες που τους περιμένουν.

Αυτές δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη με αρκετές μάχες να λαμβάνουν χώρο σε τακτά χρονικά διαστήματα και να διακόπτονται μόνο από κάποιες σκηνές διαλόγων που επιχειρούν να δώσουν λίγο περισσότερο βάθος στους χαρακτήρες και πιο δραματικό τόνο στην υπόθεση. Οι προσπάθειες αυτές μένουν γενικά ημίμετρες, καθώς το σενάριο μοιάζει ευκαιριακό και ολίγον τι τυχαίο, αλλά σε όλη τους τη διάρκεια οι θεατές έχουν να απολαύσουν αρκετά από εκείνα τα στοιχεία που έκαναν το Ιταλικό exploitation σινεμά δημοφιλές εκείνη την περίοδο.

Πάρα πολύ πιστολίδι και πολεμικές σκηνές οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εντυπωσιακές με πρώτη την εναρκτήρια σκηνή έκρηξης διερχόμενου τρένου, μπόλικο gore και βία που προσφέρεται απλόχερα και υποστηρίζεται από άριστα εφέ, αρκετά κλισέ σχετικών ταινιών όπως βασανιστήρια και φρικαλεότητες προς τους αιχμαλώτους και sleaze που πάντως είναι πιο συγκαλυμμένο απ’ ότι θα περίμενε κανείς και περιορίζεται σε μια σκηνή απόπειρας βιασμού της Tisa Farrow. Αποτέλεσμα όλως αυτών είναι το THE LAST HUNTER να κυλάει νεράκι, με γρήγορο ρυθμό και χωρίς ιδιαίτερες κοιλιές στη δράση και να παραμένει ενδιαφέρον από την αρχή ως το φινάλε.

Ο τακτικός σε Ιταλικές παραγωγές David Warbeck (THE BEYOND) είναι αρκετά καλός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, κατά διαστήματα με ηθοποιία της σχολής γκριματσών του William Shatner, να παραδίδει τις γενικά αφελείς ατάκες του χαρακτήρα του με πολύ ωραίο στιλ. Άξιοι συμπαραστάτες του οι Tony King και Bobby Rhodes που προσπαθούν να βάλουν κάτι από τον χαρακτήρα του Laurence Fishburne στο APOCALYPSE NOW στις ερμηνείες τους, ενώ η θηλυκή φινέτσα έρχεται από την Tisa Farrow (ZOMBIE 2) που όσο χειρότερη ηθοποιός από την αδελφή της και να είναι, η επιλογή της για το συγκεκριμένο ρόλο ήταν απόλυτα εύστοχη.

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι εξίσου κλασικοί σε Ιταλικές ταινίες της περιόδου όπως ο John Steiner που έχει ένα μικρό αλλά απολαυστικό ρόλο, οι συνηθισμένες «μασκότ» Luciano Pigozzi και Massimo Vanni αλλά και η Margit Evelyn Newton που εμφανίζεται προς το φινάλε σε ένα εντελώς αχρείαστο αλλά χαβαλετζίδικο γύρισμα της πλοκής. Σε παρόμοια λογική (ή έλλειψη αυτής) έρχεται και το πέρα από κάθε εξήγηση δραματικά φορτισμένο φινάλε το οποίο ομολογουμένως δεν πολυκατάλαβα, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει στο τέλος της ημέρας, ιδίως μετά την πολύ καλή ερμηνεία του David Warbeck στην τελική σκηνή.

Σταθερός και με διάθεση να κάνει το όλο εγχείρημα να λειτουργήσει είναι και ο Antonio Margheriti που με γρήγορο ρυθμό, αεικίνητη κάμερα και πανέμορφα πλάνα της άγριας φύσης κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να παραδώσει τα αγαθά στο κοινό του. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι δεν επιθυμούσε να κάνει μια ταινία που να παίρνει θέση ρίχνοντας φταίξιμο στους μεν ή στους δε αλλά μια βίαια και διασκεδαστική πολεμική περιπέτεια, κάτι που πετυχαίνει στην εντέλεια.

Το THE LAST HUNTER είναι ο ορισμός της exploitative Ιταλικής αντιγραφής ταινιών με Βιετνάμ και πολύ δύσκολα δεν θα ικανοποιήσει τους φίλους του ιδιαίτερα δημοφιλούς στη χρυσή εποχή του VHS υποείδους του σινεμά δράσης, ιδίως αν έχουν βάλει τον εγκέφαλο στη θέση "off" πριν την έναρξη της προβολής, το οποίο μοιάζει μάλλον αναγκαία συνθήκη.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R0 Μ. Βρετανία (Vipco)
R1 Αμερική (Dark Sky Films)
R2 Γερμανία (Χ-ΝΚ – Χ Rated Kult DVD)
R2 Γερμανία (Best Entertainment)
R2 Σκανδιναβία (Another World Entertainment)

Όλες οι εκδόσεις έχουν περικοπές κυρίως σε σκηνές διαλόγων. Η Αμερικάνικη έχει αναμορφική widescreen μεταφορά, ωραία extras και την πιο πλήρη έκδοση της ταινίας, ενώ η Σκανδιναβική ακολουθεί με την δεύτερη μεγαλύτερη σε διάρκεια εκδοχή.