Σε ένα μεταποκαλυπτικό μέλλον, ένας μοναχικός πολεμιστής προστατεύει μια κοινότητα επιζώντων από τις επιθέσεις της ομάδας του πολεμοχαρή Damnil που θέλει να ελέγξει τα αποθέματα νερού που έχουν στην κατοχή τους.

Κλασική Post apocalyptic 80ίλα που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κυκλοφορήσει Ιταλία μεριά ή από την Cannon Group, με πρωταγωνιστή τον αδικοχαμένο Patrick Swayze που είχε αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα hot όνομα μετά το DIRTY DANCING της ίδιας χρονιάς. Σκηνοθέτης για 2^η φορά στην καριέρα του είναι ο Lance Hool που μπήκε στο όχημα της Cannon λίγα χρόνια πριν με το MISSING IN ACTION 2: THE BEGINNING ενώ είχε την παραγωγή σε κλασικά 80s exploitation έπη όπως 10 TO MIDNIGHT, THE EVIL THAT MEN DO και MISSING IN ACTION. Επίσημα, η ταινία είναι καταχωρημένη σαν remake του κλασικού γουέστερν SHANE (1953) με πιο φουτουριστικό ύφος, κάτι με το οποίο δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς.

Πρόκειται για την ιστορία ενός ατρόμητου μοναχικού πολεμιστή (Swayze) που περιπλανιέται στην μεταποκαλυπτική Γη όπου το νερό είναι πλέον το πιο πολύτιμο αγαθό και βρίσκεται σε έλλειψη. Η κοινωνία είναι οργανωμένη σε μικρές αυτοδιαχειριζόμενες φάρμες, σε μία από τις οποίες καταλήγει ο πρωταγωνιστής μετά από μάχες με μεταλλαγμένα ανθρωποειδή στην ατελείωτη έρημο. Εκεί θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της ηγέτιδας της κοινότητας, Kasha (Lisa Niemi) και του μέχρι πρότινος προστάτη αυτής και του μικρού γιου της, Tark (Brion James) ο οποίος τον βλέπει αρχικά με καχυποψία λόγω των πρωτοφανών του ικανοτήτων στις πολεμικές τέχνες και της απροθυμίας του να συζητάει τον παρελθόν του.

Σύντομα οι δύο τους γίνονται δύναμη κρούσης για την κοινότητα, που έχει να ανησυχεί για τον σατανικό Damnil (Anthony Zerbe) και την κοινότητά του που πιστεύει ότι υπάρχει κρυμμένο νερό στην φάρμα της Kasha και το θέλει για τον εαυτό του. Όπως μαθαίνει από την Kasha ο πρωταγωνιστής, το νερό αυτό όντως υπάρχει στα υπόγεια τούνελ κάτω από την πολιτεία και με αυτό η Kasha θέλει να ξαναφτιάξει την πόλη όπως παλιά, φτιάχνοντας υδραγωγείο που θα λύσει το πρόβλημα της ύδρευσης σε όλη την κοινότητα. Όμως ο Damnil έχει διαφορετική γνώμη και επιστρατεύει τον διαβόητο Sho (Christopher Neame) για να εξοντώσει τον νεοφερμένο, αλλά δεν ξέρει ότι ο περιπλανώμενος Swayze έχει παρελθόν μαζί του και θέλει να τον εκδικηθεί για το φόνο αγαπημένων του προσώπων στο παρελθόν.

Όπως ίσως κατάλαβαν οι πιο έμπειροι fans των post apocalyptic ταινιών, το STEEL DAWN ουσιαστικά δεν έχει υπόθεση και απλώς κινείται ευκαιριακά στα προβλέψιμα και γνώριμα μοτίβα ταινιών του είδους προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί το γνωστό cast όπως μπορεί.

Έτσι, έχουμε έναν μπρατσωμένο Patrick Swayze να επιδεικνύει τις πολεμικές του ικανότητες σε κάθε ευκαιρία, προετοιμαζόμενος κατά κάποιον τρόπο για το μελλοντικό ROAD HOUSE που βγήκε την επόμενη χρονιά. Ο Swayze το παίζει Sylvester Stallone με κοφτές μονολεκτικές ατάκες και μόνιμα ανέκφραστο πρόσωπο με αρκετά καλό τρόπο, δείχνοντας ότι ήταν και άξιος και διατεθειμένος να πρωταγωνιστεί σε ταινίες δράσης της εποχής.

Από εκεί και πέρα έχουμε μερικά στοιχεία του STEEL DAWN που ξεχωρίζουν, όπως η ωραία «ηρωική» μουσική του Brian May που είχε αποκτήσει εμπειρία στο είδος λόγω του soundtrack του στα MAD MAX και MAD MAX 2, η παρουσία του αγαπημένου Brion James σε ρόλο καλού και βέβαια η αντίστοιχη του Christopher Neame (DRACULA A.D. 1972) στο ρόλο του αντίπαλου δέους. Οι υπόλοιποι δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, με πρώτο απ’ όλους τον πολύπειρο σε ρόλους κακών Anthony Zerbe (THE OMEGA MAN), ο χαρακτήρας του οποίου είναι κλισαρισμένος και όσο αδιάφορος όσο χρειάζεται για να μην αφήσει τον έμπειρο Αμερικανό ηθοποιό να ξεδιπλώσει το ταλέντο του όπως θα ήθελε.

Το ίδιο ισχύει και για την όμορφη αλλά άνευρη Lisa Niemi, που παντρεύτηκε με τον Patrick Swayze το 1975 μέχρι τον πρόωρο θάνατο του τελευταίου στην πρώτη από 4 ταινίες που πρωταγωνίστησαν μαζί, ενώ αξίζει αναφοράς η παρουσία ενός νεότατου Arnold Vosloo στο ρόλο ενός από τους κακούς.

Οι σκηνές στα επιβλητικά τοπία της ερήμου είναι πάντως αρκετά καλογυρισμένες και φτιάχνουν επική post apocalyptic ατμόσφαιρα η οποία κυριαρχεί από την αρχή μέχρι το φινάλε. Το ίδιο ισχύει για τις περισσότερες χορογραφίες μαχών που γίνονται κυρίως με σπαθιά και αιχμηρά αντικείμενα αποφεύγοντας τα μπαμ- μπουμ και τα πιστολίδια και δίνουν την αίσθηση ταινίας Σπαθιού & Μαγείας μέχρι ενός σημείου. Οι σκηνές δράσης κυμαίνονται από απλώς αποδεκτές μέχρι αρκετά καλές, αλλά προσωπικά δεν θα τις χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση εντυπωσιακές.   

Τα αρνητικά δεν είναι πολλά και βασικότερο όλων είναι η αδικαιολόγητη πτώση του ρυθμού από τη στιγμή που ο περιπλανώμενος Swayze φτάνει στην κοινότητα. Σ’ αυτό το σημείο ο σκηνοθέτης επιλέγει να επικεντρωθεί στην ανάλυση χαρακτήρων και στη δημιουργία δεσμών συναισθηματικής φόρτισης στους θεατές για την τύχη των πρωταγωνιστών, αλλά οι προσπάθειές του μάλλον μένουν ημίμετρες, με κάποιες από αυτές πάντως να ξεχωρίζουν ελαφρά.

Η τελική μονομαχία μεταξύ Swayze και Neame είναι μάλλον το highlight του STEEL DAWN, όπως και τα 80s χτενίσματα των περισσότερων που εμφανίζονται, που παρά τις κακουχίες στην καθημερινότητά τους φαίνεται ότι πάντα βρίσκουν χρόνο για λίγη βαφή και περμανάντ στο μαλλί. Η προσπάθεια της ομάδας παραγωγής να κάνει το υποψήφιο κοινό της ταινίας ολοένα και μεγαλύτερο δεν ευνοεί τα exploitation στοιχεία όπως το αναίτιο γυμνό που είναι σχεδόν ανύπαρκτο και τις σκηνές gore, που ναι μεν υπάρχουν αλλά είναι επιτηδευμένα συγκρατημένες.

Με αυτό τον τρόπο συμπληρώνεται μια διασκεδαστικότατη περιπέτεια δράσης απ’ το κοντινό μέλλον που μπορεί να μην διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες ποιότητας αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μια ρυθμική και καλογυρισμένη exploit-ιά που βλέπεται πολύ ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος και δύσκολα δεν θα ικανοποιήσει τους φίλους των post apocalyptic ταινιών και του Patrick Swayze, όπως και τους τότε πιτσιρικάδες που μεγάλωσαν μαζί της, όπως είναι ο γράφων.  

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις στη χώρα μας.

R0 Αυστραλία (Umbrella Entertainment)
R0 Ιταλία (Pulp Video)
R0 Ιταλία (Stormovie)
R0 Ισπανία (Creative Films)
R1 Αμερική (Artisan)
R2 Γαλλία (Zylo)
R2 Γερμανία (MIG Filmgroup)
R2 Μ. Βρετανία (Anchor Bay Entertainment)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και αναμορφική widescreen μεταφορά. Καλύτερες όλων είναι οι R2 Μ. Βρετανίας και Γερμανίας που έχουν τα κορυφαία extras.