Ένας μεταλλαγμένος δεινόσαυρος, προϊόν των πειραμάτων μιας τρελής επιστήμονα, σπέρνει τον θάνατο στην πόλη την ώρα που ξεσπάει επιδημία ενός ιού που κάνει τις γυναίκες που προσβάλλονται να γεννούν δεινόσαυρους.
Σχόλια:
Σιγά μην πέρναγε απαρατήρητη η πρωτοφανής επιτυχία του JURASSIC PARK από τον δαιμόνιο Roger Corman. Δεινόσαυρους εσύ κύριε Spielberg; Δεινόσαυρους κι εμείς! Laura Dern εσύ; Τη μαμά της, Diane Ladd, εμείς! Κάπως έτσι προέκυψε το υπό σχολιασμό CARNOSAUR το οποίο αν και σε καμία περίπτωση άμεσα συγκρίσιμο με το έπος του Steven Spielberg, κατάφερε και έκλεψε λίγη από τη δόξα και τα πλούτη του καθώς κυκλοφόρησε άμεσα μπερδεύοντας για λίγο το τοπίο σχετικά με ποια από τις δύο ταινίες κυκλοφόρησε πρώτη. Και όσον αφορά τις φτηνιάρικες b-movies με θέμα τα προϊστορικά σαρκοφάγα ερπετά που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή, είναι μάλλον από τις καλύτερες.
Η τρελή επιστήμονας Diane Ladd έχει βαρεθεί τη συνεχόμενη παρακμή και κατάντια του ανθρώπινου είδους και θέλει να κάνει κάτι γι αυτό. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, να δημιουργήσει έναν ιό που χτυπάει μόνο τις γυναίκες κάνοντάς τις να μένουν έγκυες σε... μεταλλαγμένους και αιμοδιψείς δεινόσαυρους, οι οποίοι κάποια στιγμή θα πάρουν τη θέση των ανθρώπων στον πλανήτη φέρνοντας ξανά τη χαμένη ισορροπία. Όμως το σχέδιο δεν πάει όπως ακριβώς ήθελε η γεμάτη οικολογικές ευαισθησίες επιστήμονας αφού ένας σαρκοφάγος και ιδιαίτερα επιθετικός δεινόσαυρος το σκάει και αρχίζει να σπέρνει τον τρόμο στην πόλη.
Δεν χρειάζεται κανείς να έχει εντρυφήσει ιδιαίτερα στο σινεμά του Roger Corman από τα 90s και μετά για να γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παραγωγών του ήταν exploitation quickies που κινούνται στη μετριότητα και με μοναδικό στόχο να τσεπώσουν κάτι από το hype το οποίο προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν. Με αυτή τη λογική, το CARNOSAUR καταφέρνει να ξεχωρίζει από το σωρό καθώς είναι μια πολύ διασκεδαστική και γρήγορη παραγωγή που προσωπικά την κατατάσσω ανάμεσα στις σεβαστές παρελθοντικές δουλειές του Corman τύπου HUMANOIDS FROM THE DEEP.
Έχει ρυθμό, μπόλικο gore υποστηριζόμενο από όμορφα ειδικά εφέ και φαίνεται να έχει επίγνωση των περιορισμών της, σε σημείο που κρατάει όσο γίνεται χαμηλό προφίλ όσο προχωράει η προβολή. Προβλέψιμα, τα εφέ των δεινοσαύρων είναι επιπέδου «άνθρωπος με στολή», στην παράδοση του παλιού καλού Ιαπωνικού Godzilla, ενώ υπάρχουν και κάποια ολόσωμα πρακτικά εφέ που ξεφεύγουν από τη μετριότητα και λειτουργούν αρκετά καλά δεδομένου του πενιχρού προϋπολογισμού που μόλις που άγγιξε το 1 εκ. δολάρια. Όμως όσοι και όσες περιμένουν να δουν εφέ δεινοσαύρων που έστω να συγκρίνονται με αυτά του JURASSIC PARK, μάλλον θα απογοητευτούν οικτρά.
Όσο για το gore, προσφέρεται απλόχερα με αρκετές σκηνές ανθολογίας, όπως είναι οι διάφορες βίαιες γεννήσεις μικρών δεινοσαύρων και οι πολλοί ευρηματικοί φόνοι. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι μια χαρά για μια ταινία αυτής της συνομοταξίας, με την Diane Ladd να κάνει απλά αποδεκτή δουλειά ως η τρελή επιστήμονας, ενώ και ο συμπρωταγωνιστής στο ρόλο του τοπικού σερίφη Harrison Page επίσης παραδίδει τα αγαθά. Από εκεί και πέρα έχουμε και μικρή εμφάνιση από τη γνωστή στον cullt χώρο «φάτσα» Clint Howard που επίσης ανεβάζει τα πράγματα.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Το CARNOSAUR είναι μια φτηνιάρικη ταινία σκηνοθετημένη εντελώς διεκπεραιωτικά, με αστεία εφέ και γελοιωδώς αφελές σενάριο που υποτίθεται προήλθε από το βιβλίο του John Brosnan ο οποίος το προσάρμοσε για τις ανάγκες τις ταινίας, αλλά παρόλα τα προβλήματά του είναι μια πολύ διασκεδαστική προσπάθεια με γρήγορο ρυθμό που δεν αφήνει τον θεατή να βαρεθεί σε καμία στιγμή. Ο στόχος της είναι ο απροβλημάτιστος αιματηρός horror/ sci fi χαβαλές και τον πετυχαίνει και με το παραπάνω.
Αξίζει να αναφέρω ότι η ταινία γνώρισε ακόμα 2 sequels τα οποία όμως καλό είναι να αποφευχθούν καθώς- εν ολίγοις- δεν βλέπονται και απευθύνονται μόνο στους φανατικούς ταινιών με δεινόσαυρους που τυχόν να θέλουν να συμπληρώσουν τις συλλογές τους. Όμως το CARNOSAUR βλέπεται μια χαρά και το συστήνω ανεπιφύλακτα στους φίλους των παλιών καλών creature features των 70s και 80s, εποχές που μου θύμισε η ταινία φέρνοντας στο πρόσωπό μου ένα χαμόγελο γλυκιάς νοσταλγίας όταν τελείωσε η προβολή.
Όλες οι έκδοσεις είναι χωρίς περικοπές εκτός από τις Γερμανικές κυκλοφορίες της Laser Paradise και κάποιες της Best Entertainment που πάντως έχει κυκλοφορήσει και την Uncut version.
Σιγά μην πέρναγε απαρατήρητη η πρωτοφανής επιτυχία του JURASSIC PARK από τον δαιμόνιο 
Η τρελή επιστήμονας 
Δεν χρειάζεται κανείς να έχει εντρυφήσει ιδιαίτερα στο σινεμά του 
Έχει ρυθμό, μπόλικο gore υποστηριζόμενο από όμορφα ειδικά εφέ και φαίνεται να έχει επίγνωση των περιορισμών της, σε σημείο που κρατάει όσο γίνεται χαμηλό προφίλ όσο προχωράει η προβολή. Προβλέψιμα, τα εφέ των δεινοσαύρων είναι επιπέδου «άνθρωπος με στολή», στην παράδοση του παλιού καλού Ιαπωνικού Godzilla, ενώ υπάρχουν και κάποια ολόσωμα πρακτικά εφέ που ξεφεύγουν από τη μετριότητα και λειτουργούν αρκετά καλά δεδομένου του πενιχρού προϋπολογισμού που μόλις που άγγιξε το 1 εκ. δολάρια. Όμως όσοι και όσες περιμένουν να δουν εφέ δεινοσαύρων που έστω να συγκρίνονται με αυτά του JURASSIC PARK, μάλλον θα απογοητευτούν οικτρά.
Όσο για το gore, προσφέρεται απλόχερα με αρκετές σκηνές ανθολογίας, όπως είναι οι διάφορες βίαιες γεννήσεις μικρών δεινοσαύρων και οι πολλοί ευρηματικοί φόνοι. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι μια χαρά για μια ταινία αυτής της συνομοταξίας, με την 
Ας είμαστε ρεαλιστές. Το 
Αξίζει να αναφέρω ότι η ταινία γνώρισε ακόμα 2 sequels τα οποία όμως καλό είναι να αποφευχθούν καθώς- εν ολίγοις- δεν βλέπονται και απευθύνονται μόνο στους φανατικούς ταινιών με δεινόσαυρους που τυχόν να θέλουν να συμπληρώσουν τις συλλογές τους. Όμως το 
