Σχόλια: 
 Ώρα για τη μούμια να λάβει την μεταχείριση του Paul Naschy την εποχή που ο Ισπανός εναλλακτικός σταρ είχε αφήσει για λίγο στην άκρη τη μάσκα του λυκάνθρωπου και άρχισε να πειραματίζεται με άλλα δημοφιλή θέματα του σινεμά τρόμου και τα υπόλοιπα κλασικά τέρατα. Το VENGEANCE OF THE MUMMY ήταν η τελευταία ταινία του Naschy που βγήκε το 1973, μια από τις πιο παραγωγικές χρονιές της καριέρας του που είδε μεταξύ άλλων τις κυκλοφορίες των κλασικών DRACULA’S GREAT LOVE, VENGEANCE OF THE ZOMBIES, HORROR RISES FROM THE TOMB, και HUNCHBACK OF THE MORGUE.
 Γυρισμένη στο Λονδίνο, η ταινία είναι η 3η συνεργασία μεταξύ Naschy και Carlos Aured και περιγράφει την ιστορία του αιμοδιψή Φαραώ Amenhotep ο οποίος στην αρχαία Αίγυπτο δηλητηριάστηκε από τους πρώην πιστούς του που δεν άντεχαν την σκληρότητά του. Όμως ο Amenhotep ορκίζεται εκδίκηση και πολλά χρόνια αργότερα στο Λονδίνο του 19ου αιώνα μια επιστημονική αποστολή εντοπίζει τη σαρκοφάγο του. Ο απόγονός του, Assad Bey (Paul Naschy), μαζί με την όμορφη Zanufer (Helga Line) θέλουν να τον επαναφέρουν στη ζωή, αλλά για να το κάνουν πρέπει να θυσιάσουν 10 παρθένες ώστε το πνεύμα του Amen-ra να ελευθερωθεί ξανά.
 Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια από τις λιγότερο διασκεδαστικές προσπάθειες του Paul Naschy εκείνης της περιόδου, που κατά τεκμήριο ήταν μάλλον η κορυφαία και η πιο παραγωγική στην καριέρα του. Το χωρίς φαντασία σενάριο και η σχετική έλλειψη ατμόσφαιρας κάνουν την ταινία πεζή, να παίζει σαν κοινότυπο slasher με τις κατάρες και το εξωτικό στοιχείο που τόσο μεγάλο ρόλο είχε παίξει στις αντίστοιχες ταινίες της Hammer να έρχεται μοιραία σε δεύτερη μοίρα.
 Όπως συμβαίνει και με την συντριπτική πλειοψηφία σεναρίων του Ισπανού δημιουργού, κι αυτό είναι παραφορτωμένο και αδικαιολόγητα μπερδεμένο κατά διαστήματα, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από την αρχαία κατάρα σε αστυνομική έρευνα ρουτίνας και ανύπαρκτο ουσιαστικά μυστήριο.
 Άσκοποι διάλογοι και πολυλογία σχετικά με την ταυτότητα και τον στόχο του χαρακτήρα του Naschy, αδέξια αστυνομική έρευνα έχουν τη μερίδα του λέοντος στο VENGEANCE OF THE MUMMY. ‘Ομως ακόμα και έτσι, η ταινία έχει πολύ καλή εισαγωγή που ανεβάζει τις απαιτήσεις. Επίσης υπάρχουν σουπερ κουστούμια, με εκείνο του Naschy ως Amenhotep ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, όπως και οι διαφορετικές κομμώσεις της Helga Line που κατά διαστήματα είναι εντυπωσιακή. Εξίσου όμορφες είναι και οι περισσότερες άλλες θηλυκές παρουσίες, αλλά αυτή τη φορά το σενάριό του Naschy είναι αρκετά συγκρατημένο από πλευράς γυμνού και sleaze, σε σημείο που η ταινία χάνει κάτι από τη γοητεία της, τουλάχιστον κατά την προσωπική μου άποψη.
 Από τα άλλα exploitation στοιχεία που συνήθως ο Naschy προσέφερε απλόχερα στις ταινίες του εκείνης της περιόδου, υπάρχει αρκετό συνήθως προχειροφτιαγμένο gore και βία, όπως κρανία να συνθλίβονται και τελετουργικοί φόνοι, χωρίς πάντως κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό ή εντυπωσιακό. Όμως έχουμε όμορφα πλάνα του Λονδίνου, μπόλικες ανθρωποθυσίες, ανίερες τελετές, αιματηρή δράση από τη μούμια την οποία επίσης υποδύεται ο Paul Naschy σε έναν ακόμα τριπλό ρόλο όπως στα VENGEANCE OF THE ZOMBIES και HORROR RISES FROM THE TOMB.
 Στον καθένα από αυτούς ο Ισπανός σταρ είναι όπως πάντα δοσμένος και αρκετά παθιασμένος ώστε να τονώνει το ενδιαφέρον ακόμα κι εκεί που το σενάριο απογοητεύει. Σαν μπόνους έχουμε και την εμφάνιση του βετεράνου και κλασικού σε ταινίες euro horror της εποχής, Jack Taylor με φουλ μούσι, στο ρόλο του καθηγητή Stern που προσπαθεί να εμποδίσει την ανίερη επιστροφή του Amenhotep.
 Πάντως η ταινία είναι αρκετά δυσεύρετη και σίγουρα αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τους fans του Naschy, οι οποίοι είμαι σίγουρος ότι- όπως κι εγώ- γενικά θα την γουστάρουν με τα καλά της και τα κακά της. Οι υπόλοιποι που δεν έχουν μεγάλη επαφή με το έργο του μπορεί να απογοητευτούν και ίσως είναι προτιμότερο να ξεκινήσουν την εξερεύνησή τους στη φιλμογραφία του Ισπανού θρύλου της σκηνής από τις πιο γνωστές περιπέτειες του Waldemar Danisnky ή το HUNCHBACK OF THE MORGUE, μιας και έτσι κι αλλιώς η διαθεσιμότητα του VENGEANCE OF THE MUMMY είναι ακόμα πολύ περιορισμένη.
|
