Ένα διαστημόπλοιο συντρίβεται σε έναν άγνωστο πλανήτη που κατοικείται από προϊστορικά τέρατα και οι επιβάτες του πρέπει να παλέψουν για τη ζωή τους.
Σχόλια:
Μια διασκεδαστική b-movie ιδιαίτερα χαμηλού προϋπολογισμού από τα μαγικά 70s έχει σήμερα το μενού. Μια ταινία που έχει τις επιρροές της από τις κλασικές ταινίες με stop- motion εφέ του μάγου Ray Harryhausen αλλά και τις αντίστοιχες Αμερικανο- Βρετανικές συμπαραγωγές της American International Pictures και της Amicus με τον Doug McClure στον πρωταγωνιστικό ρόλο όπως τα THE LAND THAT TIME FORGOT και AT THE EARTH’S CORE.
Αν και ανήκει στο ευρύτερο exploitation χώρο, η ταινία κατά βάση απευθύνεται σε κοινό όλων των ηλικιών, προσπαθώντας να συνδυάσει στοιχεία δράματος με b-δράση. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα άνισο, αλλά προσωπικά δυσκολεύομαι να σκεφτώ ότι οι δηλωμένοι fans των φτηνών περιπετειών επιστημονικής φαντασίας δεν θα ικανοποιηθούν.
Η ιστορία ξεκινάει στο διάστημα, όπου ένα διαστημόπλοιο αναγκάζεται να προσγειωθεί σε έναν άγνωστο πλανήτη. Οι 9 επιβαίνοντες στην αρχή νιώθουν σχετική αισιοδοξία καθώς το νέο σπίτι τους έχει πολλά κοινά σημεία με τη μακρινή Γη, αλλά γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι κατοικείται από εξαιρετικά επιθετικούς δεινόσαυρους οι οποίοι τους την πέφτουν σε κάθε ευκαιρία μειώνοντας τα νούμερά τους.
Ο κυβερνήτης προτείνει να προσπαθήσουν να επιβιώσουν όσο περισσότερο γίνεται περιμένοντας βοήθεια από κάποια πιθανή αποστολή διάσωσης, αλλά η απόσταση του πλανήτη από τη Γη είναι απαγορευτική για κάτι τέτοιο, οπότε οι επιζώντες επιλέγουν να αντεπιτεθούν και να προστατεύσουν το νέο τους σπίτι κυρίως από τις επιθέσεις ενός αιμοδιψή τυραννόσαυρου που τους βάζει στο μάτι.
Το PLANET OF DINOSAURS ήταν η πρώτη και μοναδική σκηνοθετική προσπάθεια του James K. Shea στην πολύ σύντομη καριέρα του στον χώρο. O Αμερικανός κατά βάση ηθοποιός έχει στα χέρια του ένα τυπικό σενάριο από τον Ralph Lucas (THE CHILD) και τον τεχνικό ειδικών εφέ Jim Aupperle, με δραστηριότητα στα THE THING, CREEPSHOW, EVIL DEAD 2 και πολλές άλλες κλασικές ταινίες του είδους, με το οποίο κάνει ό,τι μπορεί για να βγάλει μια ρυθμική και ευχάριστη περιπέτεια για όλες τις ηλικίες, παρόλο που ο εξαιρετικά περιρισμένος προϋπολογισμός δεν τον βοηθάει.
Προβλέψιμα, το σενάριο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και μοιάζει να μην έχει κατεύθυνση. Μάλιστα, η όλη ταινία είναι οργανωμένη σε σφιχτά exploitation πρότυπα, που συναντάει κανείς σε σκληρά πορνό, όπου ό,τι γίνεται στην ταινία έχει ένα και μοναδικό στόχο να δείξει τις διάφορες σεξουαλικές περιπτύξεις. Σεξ δεν υπάρχει στο PLANET OF DINOSAURS, οπότε τη θέση αυτών των σκηνών παίρνουν μάχες μεταξύ κακοφτιαγμένων stop- motion δεινοσαύρων και μεταξύ επιζώντων και δεινοσαύρων.
Αυτές οι σκηνές είναι και το βασικό ενδιαφέρον της ταινίας, πέρα φυσικά από τις εντυπωσιακές 70s κωμμώσεις των πρωταγωνιστών και τα μουστάκια σχεδόν όλων των ανδρών ηθοποιών, που μοιάζουν σαν να ξέφυγαν από γυρίσματα πορνοταινίας του διπλανού στούντιο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μπόλικες βόλτες στα βουνά, ψιλοαστείοι διάλογοι που προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω δραματικές καταστάσεις και να δείξουν την απελπισία των πρωταγωνιστών και αρκετοί μονόλογοι όπου διάφοροι από τους χαρακτήρες εξηγούν τις δακρύβρεχτες ιστορίες τους σχετικά με το τι θα τους λείψει από τη μητέρα Γη. Όπως μαντεύει κανείς, το ενδιαφέρον των περισσότερων τέτοιων σκηνών είναι οριακό, για να μην πω ανύπαρκτο, αλλά τουλάχιστον ο James K. Shea φροντίζει όσο μπορεί να τις κρατάει σύντομες, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη μάχη με τους προϊστορικούς πρωταγωνιστές.
Οι τελευταίοι είναι όλοι φτιαγμένοι με stop motion από τους ειδικούς στη συγκεκριμένη τεχνική Jim Aupperle και Doug Beswick αλλά προσωπικά δεν βρήκα κάποια ιδιαίτερη βελτίωση των τεχνικών από αντίστοιχες των δεκαετιών του 50 και 60. Σίγουρα δεν έχει νόημα να περιμένει κανείς εφέ δεινοσαύρων τύπου JURASSIC PARK, αλλά τουλάχιστον μια σχετικά ρεαλιστική και απειλητική κίνηση από τα σαρκοφάγα τέρατα θα ήταν καλοδεχούμενη. Δυστυχώς, αυτή η ρεαλιστική κίνηση έρχεται αραιά και που και κυρίως προς το φινάλε όπου το ενδιαφέρον στρέφεται αποκλειστικά στον κακό τυραννόσαυρο που έχει βάλει στο μάτι την παρέα, μια πάντως αρκετά εύστοχη επιλογή του σεναρίου που ανεβάζει το ενδιαφέρον κατακόρυφα.
Από πλευράς ερμηνειών, οι παγκοσμίως άγνωστοι πρωταγωνιστές προσπαθούν όσο μπορούν και καταφέρνουν να βρίσκονται εντός κλίματος, παρόλο που οι περισσότεροι είναι φανερά ερασιτέχνες με μόλις δυο- τρεις από αυτούς να έχουν ουσιαστική δραστηριότητα πριν και μετά το PLANET OF DINOSAURS. Συγκεκριμένα ο Max Thayer έχεις κάποιες παραστάσεις σε exploitation ταινίες με πιο γνωστή το ILSA: HAREM KEEPER OF THE OIL SHEIKS ενώ ο James Whitworth έχει εμφανιστεί στα THE CANDY SNATCHERS και THE HILLS HAVE EYES. Όλοι οι υπόλοιποι είτε έκαναν το ντεμπούτο τους στην ταινία είτε είχαν το πολύ 1-2 credits ακόμα για μικρούς ρόλους σε φτηνές exploitation παραγωγές.
Στα θετικά επίσης η ενδιαφέρουσα ηλεκτρονική μουσική των Kelly Lamers και John O’Verlin, που ναι μεν σε ορισμένες στιγμές ακούγεται λίγο αταίριαστη, αλλά στις περισσότερες είναι μια χαρά και βοηθάει αρκετά το θέαμα. Αξίζει να αναφέρω επίσης ότι το 2011 η κολεκτίβα καλλιτεχνών και μουσικών του Όρεγκον με όνομα ‘Filmusik’ διοργάνωσαν προβολή της ταινίας με σβηστό τον ήχο, την ώρα που ένα τοπικό πειραματικό τζαζ σχήμα έκανε αυτοσχεδιασμούς και διάφοροι ηθοποιοί της περιοχής πειραματίζονταν με τους διαλόγους. Ήταν τόσο επιτυχημένη αυτή η βραδιά που ο Jim Aupperle που ήταν παρών στην εκδήλωση δήλωσε ότι για πρώτη φορά ευχαριστήθηκε τόσο πολύ την ταινία.
Δεν είμαι σίγουρος αν το σημερινό κοινό θα συμφωνήσει με την άποψή του, αλλά λογικά οι φίλοι ταινιών όπως THE VALLEY OF GWANGI, WHEN DINOSAURS RULED THE EARTH και THE LAND THAT TIME FORGOT πολύ δύσκολα θα χάσουν με το PLANET OF DINOSAURS παρά τα προβλήματά του.
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Καλύτερες και με διαφορά η R0 της Retromedia και η R2 της Savoy / Intergroove, με αναμορφική widescreen μεταφορά, ηχητικό σχολιασμό και άλλα πρόσθετα. Οι υπόλοιπες περιέχουν 4:3 fullscreen μεταφορά.
Μια διασκεδαστική b-movie ιδιαίτερα χαμηλού προϋπολογισμού από τα μαγικά 70s έχει σήμερα το μενού. Μια ταινία που έχει τις επιρροές της από τις κλασικές ταινίες με stop- motion εφέ του μάγου Ray Harryhausen αλλά και τις αντίστοιχες Αμερικανο- Βρετανικές συμπαραγωγές της American International Pictures και της Amicus με τον 
Αν και ανήκει στο ευρύτερο exploitation χώρο, η ταινία κατά βάση απευθύνεται σε κοινό όλων των ηλικιών, προσπαθώντας να συνδυάσει στοιχεία δράματος με b-δράση. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα άνισο, αλλά προσωπικά δυσκολεύομαι να σκεφτώ ότι οι δηλωμένοι fans των φτηνών περιπετειών επιστημονικής φαντασίας δεν θα ικανοποιηθούν. 
Η ιστορία ξεκινάει στο διάστημα, όπου ένα διαστημόπλοιο αναγκάζεται να προσγειωθεί σε έναν άγνωστο πλανήτη. Οι 9 επιβαίνοντες στην αρχή νιώθουν σχετική αισιοδοξία καθώς το νέο σπίτι τους έχει πολλά κοινά σημεία με τη μακρινή Γη, αλλά γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι κατοικείται από εξαιρετικά επιθετικούς δεινόσαυρους οι οποίοι τους την πέφτουν σε κάθε ευκαιρία μειώνοντας τα νούμερά τους. 
Ο κυβερνήτης προτείνει να προσπαθήσουν να επιβιώσουν όσο περισσότερο γίνεται περιμένοντας βοήθεια από κάποια πιθανή αποστολή διάσωσης, αλλά η απόσταση του πλανήτη από τη Γη είναι απαγορευτική για κάτι τέτοιο, οπότε οι επιζώντες επιλέγουν να αντεπιτεθούν και να προστατεύσουν το νέο τους σπίτι κυρίως από τις επιθέσεις ενός αιμοδιψή τυραννόσαυρου που τους βάζει στο μάτι.
Το 
Προβλέψιμα, το σενάριο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και μοιάζει να μην έχει κατεύθυνση. Μάλιστα, η όλη ταινία είναι οργανωμένη σε σφιχτά exploitation πρότυπα, που συναντάει κανείς σε σκληρά πορνό, όπου ό,τι γίνεται στην ταινία έχει ένα και μοναδικό στόχο να δείξει τις διάφορες σεξουαλικές περιπτύξεις. Σεξ δεν υπάρχει στο 
Αυτές οι σκηνές είναι και το βασικό ενδιαφέρον της ταινίας, πέρα φυσικά από τις εντυπωσιακές 70s κωμμώσεις των πρωταγωνιστών και τα μουστάκια σχεδόν όλων των ανδρών ηθοποιών, που μοιάζουν σαν να ξέφυγαν από γυρίσματα πορνοταινίας του διπλανού στούντιο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μπόλικες βόλτες στα βουνά, ψιλοαστείοι διάλογοι που προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω δραματικές καταστάσεις και να δείξουν την απελπισία των πρωταγωνιστών και αρκετοί μονόλογοι όπου διάφοροι από τους χαρακτήρες εξηγούν τις δακρύβρεχτες ιστορίες τους σχετικά με το τι θα τους λείψει από τη μητέρα Γη. Όπως μαντεύει κανείς, το ενδιαφέρον των περισσότερων τέτοιων σκηνών είναι οριακό, για να μην πω ανύπαρκτο, αλλά τουλάχιστον ο 
Οι τελευταίοι είναι όλοι φτιαγμένοι με stop motion από τους ειδικούς στη συγκεκριμένη τεχνική 
Από πλευράς ερμηνειών, οι παγκοσμίως άγνωστοι πρωταγωνιστές προσπαθούν όσο μπορούν και καταφέρνουν να βρίσκονται εντός κλίματος, παρόλο που οι περισσότεροι είναι φανερά ερασιτέχνες με μόλις δυο- τρεις από αυτούς να έχουν ουσιαστική δραστηριότητα πριν και μετά το 
Στα θετικά επίσης η ενδιαφέρουσα ηλεκτρονική μουσική των 
Δεν είμαι σίγουρος αν το σημερινό κοινό θα συμφωνήσει με την άποψή του, αλλά λογικά οι φίλοι ταινιών όπως THE VALLEY OF GWANGI, WHEN DINOSAURS RULED THE EARTH και 
