Ένας γιατρός άθελά του εθίζεται σε ένα φάρμακο από αίμα νυχτερίδας το οποίο τον μεταλλάσσει σε ένα φονικό πλάσμα διψασμένο για αίμα.

Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που διαβάζουν αυτό το Website και δεν νιώθουν αυτό το κάτι όταν εντοπίζουν παλιές ξεχασμένες ταινιούλες τρόμου σαν αυτή. Πόσο μάλλον όταν στο τέλος της προβολής η ταινία τους αποζημιώνει, όπως ακριβώς έκανε για ‘μένα αυτή η πρωτότυπη για την εποχή εκδοχή του βαμπιρικού μύθου από τον ειδικό στα γουέστερν της δεκαετίας του 50, Paul Landres (THE CISKO KID).

Η ταινία αφηγείται την περίπτωση του Δρα Paul Beecher (John Beal) ο οποίος γίνεται κάτοχος χαπιών προϊόντα επιστημονικής έρευνας ενός συναδέλφου λίγο πριν πεθάνει από άγνωστη αιτία προειδοποιώντας ακαθόριστα τον καλό γιατρό σχετικά με τον λόγο που τον έφτασε ως εκεί. Ο καλός γιατρός ειδοποιεί την αστυνομία που αρχίζει να εξετάζει την υπόθεση, αλλά πριν βγει κάποιο συμπέρασμα ο Paul καταπίνει ένα από τα χάπια μπερδεύοντας το για ασπιρίνη. Αποδεικνύεται ότι τα χάπια ήταν το προϊόν χρόνιας έρευνας του αποθανόντα, φτιαγμένα από αίμα νυχτερίδας και με απώτερο στόχο την βελτίωση της διανοητικής ικανότητας του ανθρώπου.

Προβλέψιμα, τα αποτελέσματα πάνω στον Paul όχι μόνο δεν βελτιώνουν το μυαλό του, αλλά αντίθετα τον εθίζουν και τον κάνουν επιθετικό και απότομο όσο δεν τα παίρνει. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μια σειρά φαινομενικά τυχαίων φόνων κατά τους οποίους τα θύματα φέρουν δύο μικρές τρύπες σαν τσιμπήματα εντόμων στο λαιμό τους σε συνδυασμό με κενά μνήμης που συνοδεύουν τον καλό γιατρό τον κάνουν να πιστεύει ότι ίσως έχει κάποια ανάμιξη στους φόνους και ότι ίσως το πειραματικό χάπι τον μεταμορφώνει σε κάποιου είδους τέρατος.

Δεδομένου ότι το HORROR OF DRACULA της Hammer κυκλοφόρησε το 1958 επαναφέροντας τη δράση στις βάσεις του κλασικού μύθου, είναι απορίας άξιο το πώς μια τόσο πρωτότυπη και καλογυρισμένη προσπάθεια σαν το THE VAMPIRE έχει ξεχαστεί εντελώς. Ξεκάθαρα η ταινία πρωτοπορεί για την εποχή της, μπλέκοντας στοιχεία τυπικής monster movie με τον βαμπιρικό μύθο και εισάγοντας άλλα από το πλαίσιο της επιστημονικής φαντασίας. Πρόκεται για ένα επιτυχημένο θεματικό μπέρδεμα μυστηρίου, βρικολάκων, ναρκωτικών, εθισμού και διαστρεβλωμένης επιστήμης τύπου Δρ. Τζέκιλ και κου Χάϊντ  σε μία ταινία που όμως έχει την προσωπικότητά της και δεν αντιγράφει.

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι κατά διαστήματα επιβλητική, ο ρυθμός γενικά πολύ καλός και οι περιττές φλυαρίες και αναλύσεις χαρακτήρων περιορισμένες σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι συναντάμε στην πλειοψηφία αντίστοιχων b-movies της εποχής. Ο σκηνοθέτης που ένα χρόνο μετά γύρισε το RETURN OF DRACULA εκμεταλλευόμενος την πρωτοφανή επιτυχία της ταινίας της Hammer, προτιμάει να κρατάει όσο το δυνατόν κλειστά τα χαρτιά του στο πρώτο μέρος της προβολής, ενώ οι αποκαλύψεις έρχονται στο δεύτερο, που κινείται σε νέα για την εποχή πλαίσια που έγιναν κανόνας στο low budget σινεμά επιστημονικής φαντασίας και τρόμου τα μετέπειτα χρόνια.

Φυσιολογικά η ηλικία της ταινίας φαίνεται σε ορισμένες στιγμές, αλλά μπορώ να πω ότι το THE VAMPIRE παραμένει μια ποιοτική προσπάθεια που δύσκολα θα απογοητεύσει τους φίλους του είδους. Οι σεναριακές καινοτομίες της είναι πολλές, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι μια χαρά και ιδίως του John Beal στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το όλο θέμα προσεγγίζεται με φροντίδα και σοβαρότητα από όλους τους συντελεστές, ενώ τα ειδικά εφέ είναι αρκετά καλά, δεδομένου του πενιχρού προϋπολογισμού.

Γενικά η όλη ταινία βγάζει μια φρεσκάδα και σεναριακή πρωτοτυπία που την ξεχωρίζει από πολλές monster movies της εποχής που σήμερα μοιάζουν εντελώς ξεπερασμένες. Το THE VAMPIRE αν και είναι δομημένο ακριβώς πάνω σ’ αυτό το καλούπι καταφέρνει να επιβιώσει από το πέρασμα του χρόνου με επιτυχία και παρόλες τις ατέλειές του παραμένει μια αρκετά καλή επιλογή για τους φίλους του παλιού καλού τρόμου και sci fi που τουλάχιστον σήμερα αναγνωρίζουν την πρωτοπορία της, αν μη τι άλλο.      

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R1 Αμερική (MGM) – Midnite Movies, μαζί με το RETURN OF DRACULA
R1 Αμερική (Cheezy Flicks)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η έκδοση της MGM έχει αναμορφική μεταφορά και είναι η ξεκάθαρη επιλογή.