Ένας μπάτσος κυριεύεται από το πνεύμα ενός Ιάπωνα Kabuki Master και αποκτά υπερφυσικές ικανότητες που χρησιμοποιεί για να πολεμήσει το Νονό της πόλης.
Σχόλια:
Δεν χρειάζονται πιστεύω ειδικές συστάσεις για τον Lloyd Kaufman, τον Michael Herz και την Troma. Η ανεξάρτητη Αμερικάνικη εταιρία κατέκτησε τον κόσμο των b-movies με το THE TOXIC AVENGER και τις συνέχειές του, μη δεύτερη από τις οποίες έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία ενός νέου ήρωα στα πρότυπα του Toxie. Αυτή τη φορά οι δαιμόνιοι παραγωγοί αποφασίζουν να ασχοληθούν με Ιαπωνικές παραδόσεις τοποθετώντας τη φύση του ήρωά τους στον Ιαπωνικό μυστικισμό και τέχνη- Troma style!
O Νεοϋορκέζος μπάτσος Harry Griswald (Rick Gianasi) κατά τη διάρκεια παράστασης Ιαπωνικού θεάτρου Kabuki γίνεται μάρτυρας της εν ψυχρώ εκτέλεσης ενός Kabuki Master από συμμορία άγνωστων κακοποιών. Αποδεικνύεται ότι ο Kabuki Master είναι η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας, καθώς είναι ο μόνος που μπορούσε να σταματήσει την έλευση του «Κακού» στην πόλη, ο οποίος ετοιμαζόταν να εκμεταλλευτεί τη θέση των αστερισμών ώστε να κατακτήσει τον πλανήτη. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, ο Ιάπωνας Kabuki Master μεταφέρει το πνεύμα του στον απρόθυμο Griswald ο οποίος αρχίζει να μεταμορφώνεται σε Kabuki Master με υπερφυσικές δυνάμεις, τις οποίες όμως δεν μπορεί να ελέγξει.
Προς αυτό το σκοπό, η όμορφη κόρη του Ιάπωνα Kabuki Master αναλαμβάνει να τον εκπαιδεύσει ώστε να μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να εμποδίζει τον ερχομό του Κακού στη Γη. Ο Κακός ενσαρκώνεται από έναν σατανικό επιχειρηματία και τη συμμορία του, που ευθύνεται για τη σφαγή στο θέατρο Kabuki, και που μαζί με έναν διεφθαρμένο ιερέα και τη συμμορία του βάζουν τον Griswald – Kabuki Man στο στόχαστρο. Την ίδια στιγμή ο Griswald αρχίζει να έχει προβλήματα στο τμήμα με τον Διευθυντή του καθώς οι ξαφνικές του μεταμορφώσεις σε Kabuki Man ξενίζουν τους συναδέλφους του που αρχίζουν να τον θεωρούν έτοιμο για το τρελοκομείο.
Οι περισσότεροι που έχουν κάποια επαφή με το έργο της Troma θα έχουν ήδη καταλάβει ότι η υπόθεση είναι όσο τραβηγμένη όσο θα μπορούσε, ευκαιριακή και χωρίς καμία λογική. Καμία λογική είπα; Ανακριβές, γιατί η λογική της Troma όχι μόνο είναι ξεκάθαρη, αλλά και σερβίρεται ασταμάτητα και σε κάθε σχεδόν σκηνή των 100 λεπτών της προβολής. Χοντροκομμένο χιούμορ, σουρεάλ καταστάσεις, ασταμάτητες μπηχτές και ειρωνικές αναφορές στις διαστρεβλωμένες αξίες των σύγχρονων κοινωνιών, comic- style δράση, τσόντα και βέβαια γενναίες δόσεις gore, βίας και άναρχης γενικότερα συμπεριφοράς από όλους τους πρωταγωνιστές.
Αυτή τη φορά ο στόχος των Kaufman και Herz είναι ξεκάθαρα να φτιάξουν μια διασκεδαστική και «ελαφριά» ταινία και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Ο ρυθμός είναι ασταμάτητος, υπάρχουν σκηνές δράσης για όλα τα γούστα γυρισμένες με την γνωστή ποιότητα (;) της Troma, ενώ οι σκηνές βίας και gore είναι γενικά συγκρατημένες, πάντα για τα στάνταρντς της εταιρίας. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το SGT. KABUKIMAN N.Y.P.D. είναι μια από τις πιο προσεγμένες προσπάθειες της ηρωικής εταιρίας και σίγουρα μια από τις πιο χαβαλετζίδικες. Σαν μπόνους έχουμε και το επικό τραγουδάκι- ύμνο στον Kabukiman που δίνει ακόμα περισσότερη προστιθέμενη αξία.
Προβλήματα υπάρχουν πολλά και κυρίως αφορούν κάποιες σκηνές απίστευτα κρύου και ενίοτε ρατσιστικού, μισογύνικου και αηδιαστικού χιούμορ, τις επιτηδευμενα υπερβολικές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών που είναι όλοι στο κλίμα της ταινίας, την έλλειψη συνοχής και κατεύθυσης από το σενάριο που αλλάζει ύφος σε ανύποπτο χρόνο από τυπική ροή αστυνομικής περιπέτειας δράσης σε κωμωδία φαντασίας και προς το φινάλε εισάγει και στοιχεία τρόμου για να δέσει το γλυκό, όλα υποστηριζόμενα από φτηνιάρικα και υπερβολικά ειδικά εφέ. Όμως για τους fans της Troma αυτά τα στοιχεία είναι μάλλον θετικά και είναι αυτά πάνω στα οποία χτίστηκε όλο το οικοδόμημα από τις αρχές της δεκαετίας του 80.
Η πλάκα είναι ότι, σύμφωνα με τον Lloyd Kaufman, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξής του δήλωσε αστειευόμενος ότι σχεδιάζει ταινία με πρωταγωνιστή τον χαρακτήρα Kabuki- Boy από το THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ, κάτι το οποίο προσέλκυσε το ενδιαφέρον Ιαπώνων επενδυτών που τελικά χρημοτοδότησαν τη συγκεκριμένη ταινία. Πολύ θα ήθελα να μάθω τις αντιδράσεις τους όταν την είδαν, αφού προβλέψιμα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του χιούμορ κατευθύνεται προς τα εκεί, με άκομψες συγκρίσεις του Ιαπωνικού με τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής και άλλες σχετικές χοντράδες. Κάποιες από αυτές τις αναφορές βγάζουν αβίαστο γέλιο, όπως και πολλές άλλες σκηνές- highlights, όπως την χωρίς καμία λογική μεταμόρφωση του Griswald σε Κλόουν και την ξεκαρδιστική συνάντησή του με τον αρχηγό της αστυνομίας, αλλά και την φοβερή πρώτη εμφάνιση του Kabukiman και τη μάχη με όπλα βεντάλια, chopsticks και κομμάτια σούσι!
Ξεκάθαρα, η ποιότητα του SGT. KABUKIMAN N.Y.P.D. είναι σε ψηλότερα επίπεδα από τις περισσότερες παραγωγές της Troma, αλλά δεν φτάνει τα επίπεδα πρωτοτυπίας και τρέλας του THE TOXIC AVENGER, που παραμένει με ευκολία η ναυαρχίδα της εταιρίας. Πάντως σίγουρα οι περιπέτειες του Kabukiman και των διαφόρων άλλων τρελών και παλαβών χαρακτήρων είναι διασκεδαστικές, χαβαλετζίδικες και γενικά ανάλαφρες και δύσκολα θα απογοητεύσουν τους fans της, ενώ προετοίμασαν το έδαφος για πολλά πιθανά sequel που για κάποιο περίεργο λόγο δεν έγιναν ποτέ.
Γενικά, κανείς χρειάζεται την κατάλληλη προδιάθεση και το αναγκαίο άδειασμα του μυαλού από κάθε προκατάληψη και από τους γνωστούς «κανόνες κινηματογράφηση και παραγωγής ταινιών» με τους οποίους κρίνει το μέσο όρο κινηματογραφικών ταινιών. Αυτοί δεν έχουν θέση στο θεότρελο σινεμά της Troma, που ό,τι και να του καταλογίσει κανείς πρέπει να παραδεχτεί ότι τουλάχιστον έχει μεγάλα α*****α, τα οποία επιδυκνύει σε κάθε προσπάθεια του και που το έχουν φέρει δικαίως ψηλά στη συνείδηση των φίλων του ανεξάρτητου genre cinema.
Δεν χρειάζονται πιστεύω ειδικές συστάσεις για τον 
O Νεοϋορκέζος μπάτσος Harry Griswald (
Προς αυτό το σκοπό, η όμορφη κόρη του Ιάπωνα Kabuki Master αναλαμβάνει να τον εκπαιδεύσει ώστε να μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να εμποδίζει τον ερχομό του Κακού στη Γη. Ο Κακός ενσαρκώνεται από έναν σατανικό επιχειρηματία και τη συμμορία του, που ευθύνεται για τη σφαγή στο θέατρο Kabuki, και που μαζί με έναν διεφθαρμένο ιερέα και τη συμμορία του βάζουν τον Griswald – Kabuki Man στο στόχαστρο. Την ίδια στιγμή ο Griswald αρχίζει να έχει προβλήματα στο τμήμα με τον Διευθυντή του καθώς οι ξαφνικές του μεταμορφώσεις σε Kabuki Man ξενίζουν τους συναδέλφους του που αρχίζουν να τον θεωρούν έτοιμο για το τρελοκομείο.
Οι περισσότεροι που έχουν κάποια επαφή με το έργο της Troma θα έχουν ήδη καταλάβει ότι η υπόθεση είναι όσο τραβηγμένη όσο θα μπορούσε, ευκαιριακή και χωρίς καμία λογική. Καμία λογική είπα; Ανακριβές, γιατί η λογική της Troma όχι μόνο είναι ξεκάθαρη, αλλά και σερβίρεται ασταμάτητα και σε κάθε σχεδόν σκηνή των 100 λεπτών της προβολής. Χοντροκομμένο χιούμορ, σουρεάλ καταστάσεις, ασταμάτητες μπηχτές και ειρωνικές αναφορές στις διαστρεβλωμένες αξίες των σύγχρονων κοινωνιών, comic- style δράση, τσόντα και βέβαια γενναίες δόσεις gore, βίας και άναρχης γενικότερα συμπεριφοράς από όλους τους πρωταγωνιστές.
Αυτή τη φορά ο στόχος των 
Προβλήματα υπάρχουν πολλά και κυρίως αφορούν κάποιες σκηνές απίστευτα κρύου και ενίοτε ρατσιστικού, μισογύνικου και αηδιαστικού χιούμορ, τις επιτηδευμενα υπερβολικές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών που είναι όλοι στο κλίμα της ταινίας, την έλλειψη συνοχής και κατεύθυσης από το σενάριο που αλλάζει ύφος σε ανύποπτο χρόνο από τυπική ροή αστυνομικής περιπέτειας δράσης σε κωμωδία φαντασίας και προς το φινάλε εισάγει και στοιχεία τρόμου για να δέσει το γλυκό, όλα υποστηριζόμενα από φτηνιάρικα και υπερβολικά ειδικά εφέ. Όμως για τους fans της Troma αυτά τα στοιχεία είναι μάλλον θετικά και είναι αυτά πάνω στα οποία χτίστηκε όλο το οικοδόμημα από τις αρχές της δεκαετίας του 80.
Η πλάκα είναι ότι, σύμφωνα με τον 
Ξεκάθαρα, η ποιότητα του 
Γενικά, κανείς χρειάζεται την κατάλληλη προδιάθεση και το αναγκαίο άδειασμα του μυαλού από κάθε προκατάληψη και από τους γνωστούς «κανόνες κινηματογράφηση και παραγωγής ταινιών» με τους οποίους κρίνει το μέσο όρο κινηματογραφικών ταινιών. Αυτοί δεν έχουν θέση στο θεότρελο σινεμά της Troma, που ό,τι και να του καταλογίσει κανείς πρέπει να παραδεχτεί ότι τουλάχιστον έχει μεγάλα α*****α, τα οποία επιδυκνύει σε κάθε προσπάθεια του και που το έχουν φέρει δικαίως ψηλά στη συνείδηση των φίλων του ανεξάρτητου genre cinema. 
