Τέσσερις γυναίκες απαγάγονται από τα μέλη αίρεσης που θέλουν να πιούν το αίμα τους με στόχο την αιώνια ζωή.

Μεταφερθείτε νοερά στις αρχές της δεκαετίας του 70 και στην gridhouse εποχή των ΗΠΑ όπου οι b-movies κάθε είδους κατέκλυζαν τις κακόφημες κινηματογραφικές αίθουσες των μεγάλων Αμερικάνικων πόλεων και προσέφεραν double bills από ολόκληρο το φάσμα του exploitation σινεμά και τότε ίσως αρχίσετε να μπαίνετε στο νόημα αυτής της ξεχασμένης ταινιούλας της συγκεκριμένης «τεχνοτροπίας». Τεχνοτροπία επί της ουσίας δεν υπήρξε ποτέ εκείνη την εποχή, εκτός αν μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την εμφανή έλλειψη προϋπολογισμού, τις ξύλινες ερμηνείες και τις ατελείωτες σεναριακές αυθαιρεσίες ως στοιχεια αυτής!

Κι όμως, θέλετε λίγο η σκονισμένη εικόνα και ο ήχος ποιότητας VHS, θέλετε λίγο η δυσανάλογα περιποιημένη DVD έκδοση της Something Weird Video σε σχέση με την ποιότητα της ταινίας, θέλετε λίγο οι όμορφες πρωταγωνίστριες και τα πέρα από κάθε λογική κοστούμια, όλα κάνουν το THE THIRSTY DEAD μια πρώτης τάξεως ένοχη απόλαυση που λογικά θα τραβήξει το ενδιαφέρον των σκληραγωγημένων και έμπειρων b-μουβάδων.

Η ιστορία έχει να κάνει με την απαγωγή τεσσάρων καλλίγραμμων δεσποινίδων από τα μέλη μιας αίρεσης που λατρεύει μια τοπική θεότητα και που στοχεύει σε αιώνια ζωή. Οι γυναίκες μεταφέρονται σε απομακρυσμένο νησί των Φιλιππίνων (στις οποίες είναι γυρισμένη και η ταινία) και αρχίζει η προσπάθεια του τοπικού αρχιερέα, Baru, να προσυλητίσει τουλάχιστον τη μία από αυτές στη ζωή που κάνουν τα μέλη της αίρεσης. Βλέπετε, η εμφανισιακή ομοιότητα της με μια ξεχασμένη θεότητα της περιοχής που τυχαίνει να έχει το μυστικό της αιώνιας ζωής ή κάτι τέτοιο τον αναγκάζει να την κρατήσει δια της βίας στον νέο της χώρο.

Η όμορφη πρωταγωνίστρια θα ανακαλύψει ότι το μυστικό της αιώνιας ζωής απαιτεί μεταξύ άλλων την κατάποση του αίματος των τριών φίλων της, όπως έχουν κάνει όπως φαίνεται στον τοπικό πληθυσμό τα μέλη της αίρεσης, που εκτός του Baru περιλαμβάνει και τουλάχιστον 2 θυληκές ιέρειες που θέλουν να ξεφορτωθούν όσο γίνεται γρηγορότερα τις νεοφερμένες. Όμως η ατρόμητη φίλη μας δεν μπορεί να ανεχτεί τη νέα ζωή που προγραμματίζει γι αυτή ο Baru και η παρέα του και σχεδιάζει να δραπετεύσει.

Επί της ουσίας μιλάμε κυρίως για μια περιπέτεια στα πρότυπα αντίστοιων παραγωγών χαμηλού προϋπολογισμού της δεκαετίας του 50. Το Φιλιππινέζικο σινεμά έχει αρκετές σε αυτό το στυλ στα τέλη των 60s και σε ολόκληρα τα 70s , με τις δουλειές των Gerardo de Leon και Eddie Romero να ξεχωρίζουν. Και τα στοιχεία στο THE THIRSTY DEAD δεν δείχνουν μεγάλες αποκλίσεις από το ύφος και την ποιότητα της δουλειάς των δύο πρωτοπόρων του Φιλιππινέζικου εναλλακτικού εμπορικού κινηματογράφου.

Κατ’ αρχάς υπάρχει πανταχού παρούσα η αίσθηση ότι η ταινία παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της, κάτι συνηθισμένο για αντίστοιχες παραγωγές, ενώ τα υπόλοιπα διαπιστευτήρια έρχονται από τα ομολογουμένως υπέροχα φωτογραφημένα τοπία, αλλά και την ακινησία στη δράση και τις ξύλινες ερμηνείες. Προσθέστε σε αυτά το σχεδόν ολοκληρωτικά αδιάφορο σενάριο και η εικόνα μιας ακόμα 70’s grindhouse εμπειρίας που έφτασε στα σπίτια μας μετά τη μανία που προκάλεσαν οι Tarantino και Rodriguez σχεδόν συμπληρώνεται!

Όμως αυτό τιο συμπέρασμα εν μέρη αδικεί την προσπάθεια του άγνωστου Terry Becker που με δεδομένα τα περιορισμένα μέσα κάνει ότι μπορεί για να φτιάξει μια τίμια ταινία που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της και που τουλάχιστον κατά διαστήματα γίνεται αρκετά ψυχαγωγική. Το σενάριο σίγουρα δεν βοηθάει, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι υπάρχουν κάποιες πολύ καλές σκηνές, όπως για παράδειγμα η επιδρομή των φυλακισμένων ζωντανών νεκρών προς το φινάλε και κάποιες χορογραφίες που κανείς πρέπει να δει για να πιστέψει συνοδευόμενες από πολύ καλή μουσική. Αρκετό από το θέαμα κινείται στα επίπεδα του «τόσο κακού που είναι καλό», αλλά αυτό ποτέ δεν ενόχλησε τους αμετανόητους b-μουβάδες.

Η αλήθεια είναι ότι είχα αρκετό καιρό να δω τέτοιου είδους ταινία και στην αρχή ένιωσα αμηχανία με τις συνεχόμενες κακοτοπιές σε όλα τα μέτωπα. Όμως, όπως ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των κυκλοφοριών της Something Weird Video, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη εξοικείωση και να μπει κανείς στο πνεύμα του τι ήθελε να πετύχει ο σκηνοθέτης. Μόλις αυτό γίνει, δύσκολα μπορεί κανείς να πέσει έξω με μπικινοφορούσες πρωταγωνίστιρες, αφιονισμένους ηγέτες αιρέσεων και τις απαραίτητες θυληκές συντρόφους τους και με την 70’s τρέλα και ανεμελιά των παραγωγών αυτής της συνομοταξίας.

Με λίγα λόγια, 90 λεπτά ποιοτικού χρόνου προβολής για όσες και όσους είναι υποψιασμένοι και αντέχουν άλλη μια δόση τόσο κακού που είναι καλό σινεμά των 70’s στην τιμημένη παράδοση του ASYLUM OF SATAN και του MAD DOCTOR OF BLOOD ISLAND.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Vinegar Syndrome) – Drive-in Collection, μαζί με το "BLOOD THIRST"
R0 Αμερική (Alpha Video)
R1 Αμερική (Something Weird Video) – Μαζί με το THE SWAMP OF THE RAVENS

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η έκδοση της Something Weird Video έχει letterboxed μεταφορά και τα περισσότερα και καλύτερα Extras, αλλά η έκδοση της Vinegar Syndrome περιέχει αναμορφική Widescreen μεταφορά.