Ο σατανικός βαρόνος Gilles de Lancrι κάνει συμφωνία με το διάβολο για να κερδίσει αιώνια ζωή, όμως ένας γενναίος πολεμιστής προσπαθεί μαζί με τους καταπιεσμένους κατοίκους του χωριού να τον σταματήσουν.   

Επανερχόμαστε στο μαγικό κόσμο του Paul Naschy, του ανθρώπου που έβαλε στο χάρτη του Euro horror το Ισπανικό σινεμά τρόμου με δεκάδες κλασικές ταινίες. Το συγκεκριμένο εργάκι περιέργως δεν ανήκει σε αυτό το είδος παρόλο που γυρίστηκε την χρυσή εποχή του Naschy και έναν τίτλο που προδιαθέτει κάτι τέτοιο. Πρόκειται για μια περιπέτεια εποχής με ελάχιστα και εντελώς επιφανειακά στοιχεία τρόμου, που μάλλον μπήκαν δια της βίας στην εξίσωση για προφανείς εμπορικούς λόγους αφού το όνομα του Naschy ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό το είδος στα μάτια του κοινού.

Πρόκειται για την ιστορία του κάποτε ενάρετου και τώρα αιμοδιψή βαρόνου Gilles de Lancrι (Paul Naschy) ο οποίος, μεθυσμένος από την εξουσία, πουλάει την ψυχή του στο διάβολο με στόχο να γίνει άτρωτος και αιωνόβιος. Την αλλαγή αυτή στο χαρακτήρα του προκαλούν η πανέμορφη αλλά σατανική Georgelle (Norma Sebre) μαζί με τον αλχημιστή του παλατιού που για κάποιο λόγο που δεν εξηγείται συνομωτούν αλλάζοντας τον κάποτε ακέραιο χαρακτήρα του βαρόνου.

Την ίδια ώρα που αυτός προσπαθεί να καταπολεμήσει τις τύψεις του για την βίαιη και αμαρτωλή του ζωή, το χωριό υποφέρει κάτω από τα τυρρανικά δεσμά του. Ο βαρόνος με τη βοήθεια του σαδιστή Sille (Mariano Vidal Molina) που είναι το πρωτοπαλίκαρό του απαγάγει αυθαίρετα νεαρά κορίτσια για να τα θυσιάσει στο σατανά με στόχο την προαναφερόμενη αθανασία, σκοτώνει αλύπητα φτωχούς που δεν έχουν να πληρώσουν τους φόρους τους και άλλα τέτοια ωραία.

Μια μέρα καταφθάνει στο χωριό ο ατρόμητος πολεμιστής Gaston de Malebranche (Guillermo Bredeston), καλός φίλος με τον βαρόνο στο παρελθόν που μάλιστα του είχε σώσει τη ζωή κατά τη διάρκεια μάχης στη Νορμανδία. Στην αρχή ο βρόνος τον υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες, αλλά μετά από παρότρυνση της σατανικής Georgelle προσπαθεί να τον δολοφονήσει, κάτι που κάνει τον έντιμο Gaston να στραφεί εναντίον του και να συμμαχήσει με τους επαναστάτες χωρικούς που θελουν να αποτάξουν τον τυρρανικό βαρόνο.

Είναι μια από τις ελάχιστες φορές που το σενάριο του Naschy είναι τόσο ξεκάθαρο και χωρίς μπερδέματα και αλλαγές στην πλοκή. Η ταινία παίζει σαν μια τίμια περιπέτεια εποχής, με ολίγα από βασανιστήρια στα μπουντρούμια του κάστρου του βαρόνου και κάποιες σκηνές gore απλώς να δίνουν κάπως  περισσότερη πικάντικη γεύση στα δρώμενα. Από εκεί και πέρα το ενδιαφέρον είναι στη δράση, με πολλές σχετικά καλογυρισμένες ξιφομαχίες που κυριαρχούν στην πλειοψηφία του χρόνου προβολής.

Σεναριακές αμηχανίες και νεκρά σημεία υπάρχουν και στο DEVIL’S POSSESSED όπως και στη συντριπτική πλειοψηφία ταινιών του Naschy, αλλά το όλο εγχείρημα βλέπεται αρκετά ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος παρόλο που το σενάριο είναι γενικά προβλέψιμο και τα στοιχεία τρόμου είναι εντελώς ευκαιριακά και συνοψίζονται σε κάποιες σκηνές αποκεφαλισμών και άλλα σχετικά.

Κακά τα ψέματα, η ταινία σώζεται ξεκάθαρα από την για μια ακόμα φορά εντυπωσιακή σκηνική παρουσία του Naschy, που επισκιάζει με ευκολία όλους τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές και κάπως σώζει ένα φαινομενικό ναυάγιο. Η υψηλού επιπέδου παραγωγή επίσης βοηθάει, με ρεαλιστικά σκηνικά και κοστούμια εποχής που τουλάχιστον είναι καλοφτιαγμένα και δίνουν μια αίσθηση χλιδής στην όλη προσπάθεια, ενώ εντύπωση προκαλεί η παντελής απουσία γυμνού, κάτι πολύ σπάνιο για παραγωγές του Naschy, αν και παίζει η δική μου κόπια να είναι λογοκριμένη. Πάντως στις μέχρι τώρα γνωστές κυκλοφορίες δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω μια full uncut έκδοση.

Γενικά το DEVIL’S POSSESSED δεν είναι κακή προσπάθεια, αλλά σίγουρα δεν συγκαταλέγεται μέσα στις πιο αξιομνημόνευτες του μεγάλου Paul Naschy. Απευθύνεται αποκλειστικά στους fans του που λογικά θα θέλουν να δουν και αυτή την ταινία από την χρυσή εποχή του Ισπανού σταρ, αλλά σίγουρα θα πρέπει να συνηθίσουν το εμφανώς μειωμένο ως και ανύπαρκτο στοιχείο τρόμου.                             

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Mill Creek) – Pure Terror 50 movie pack
R1 Αμερική (Telavista)
R2 Ισπανία (Tripictures)

Όλες οι εκδόσεις είναι ποιότητας VHS και δεν είναι σίγουρο αν έχουν περικοπές ή όχι. Από τις τεχνικές περιγραφές της κάθε έκδοσης προκύπτει ότι όλες περιέχουν την έκδοση 88 λεπτών, άρα πιθανές κόπιες χωρίς περικοπές μάλλον υπάρχουν σε δυσεύρετα στις μέρες μας VHS. Πιθανότατα να κυκλοφορεί και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας και με την ίδια κόπια 88 λεπτών.