Ένα ερευνητικό υποβρύχιο και το πλήρωμα του βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα άγνωστο εξωγήινο πλάσμα στα βάθη του ωκεανού.

Γενικά προσπαθώ να είμαι καλό παιδί και καλός άνθρωπος στη ζωή μου. Βλέποντας όμως άτομα σαν τον Sean S. Cunningham να γίνονται υπέρ- δισεκατομμυριούχοι απλά επειδή βρέθηκαν στο σωστό μέρος τη σωστή ώρα κάτι παθαίνω και με πιάνει η τάση για κακίες. Έτσι ακριβώς ένιωσα βλέποντας το DEEPSTAR SIX, μια ταινία που αντιγράφει στεγνά το LEVIATHAN, το οποίο με τη σειρά του αντέγραψε το THE THING κ.ο.κ.

Όσες και όσοι μπαίνουν στον κόπο να διαβάζουν τα σχόλια μου θα έχουν καταλάβει ότι είμαι φανατίλας τεράτων κάθε είδους, γήινων, εξωγήινων, προϊστορικών, μελλοντικών, θαλάσσιων και της ξηράς. Όμως αυτή τη φορά ο κύριος Cunningham με πρόδωσε δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για έναν απλό καιροσκόπο που το μόνο που έχει να επιδείξει στην καριέρα του είναι η παραγωγή του LAST HOUSE ON THE LEFT, άντε και το FRIDAY THE 13TH.

Η ταινία ασχολείται με ένα υποβρύχιο συνεργείο που εκτελεί εργασίες κοντά σε μια σπηλιά στα βάθη του Ωκεανού. Μετά από τις τυπικές περιπέτειες ρουτίνας με διάφορους υποθαλάσσιους κινδύνους να κάνουν την εμφάνιση τους και πάρα πολύ σούπερ βαρετό μπλα- μπλα, το πλήρωμα χρησιμοποιεί εκρηκτικά στη σπηλιά, κάτι που ελευθερώνει ένα ακαθόριστου προέλευσης τέρας που ζούσε στα βάθη. Αυτό τσαντισμένο από την ενόχληση μπουκάρει μέσα στη βάση και αρχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα.

Ακούω ήδη κάποιους να λένε «μα καλά, τι το κακό έχουν όλα αυτά;». Η απάντηση είναι τίποτα, αλλά δυστυχώς το τέρας κάνει την πρώτη του εμφάνιση περίπου 65 λεπτά μετά την έναρξη και όλο το προηγούμενο αναλώνεται σε εκείνους τους σχετικούς με την αποστολή άσκοπους διαλόγους μεταξύ του πληρώματος και σε χιλιοειδωμένους υποβρύχιους κινδύνους που έχουμε δει πάμπολλες φορές σε ταινίες του είδους.

Και ενώ υπό νορμάλ συνθήκες όλα αυτά δίνουν το κάτι παραπάνω μέχρι την εμφάνιση του τέρατος, στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε μια ομάδα ενοχλητικά κλισαρισμένων και γενικά αδιάφορων χαρακτήρων και μια συνεχόμενη συσσώρευση κλισέ που κάνουν τα υποτιθέμενα πλάνα αγωνίας και σασπένς να καταντούν προβλέψιμα και ενίοτε κωμικά. Πότε άλλοτε έχουμε ξαναδεί άλλωστε να τελειώνει το οξυγόνο στην υποβρύχια βάση και την ίδια στιγμή να έχει χαλάσει το σύστημα αποσυμπίεσης και να επίκειται έκρηξη της βάσης σε μερικές ώρες, ενώ το τέρας κόβει βόλτες;

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Sean S. Cunningham «εμπλουτίζει» την αδιάφορη δράση με εξίσου αδιάφορες κοινωνικές και συναισθηματικές στιγμές, όπως είναι ο έρωτας του γνωστού από τη θητεία του σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές Greg Evigan και της Nancy Everhard, η εγκυμοσύνη της τελευταίας και άλλα τέτοια. Όλα κομμένα και ραμμένα για το ευρύτερο Αμερικάνικο κοινό, με λίγα λόγια.

Πάντως υπάρχουν αρκετά ατμοσφαιρικά υποβρύχια πλάνα, ενώ το τέρας είναι σχετικά αποδεκτό τον ελάχιστο χρόνο που βρίσκεται στην οθόνη, αλλά δυστυχώς η δράση του είναι τόσο περιορισμένη που μοιάζει λες και μπήκε δια της βίας στα γυρίσματα όταν ο Cunningham και η παρέα του είδαν ότι το σενάριο και γενικότερα η ταινία δεν πάνε πουθενά.

Οπότε η πιο ασφαλής και τίμια συμβουλή που μπορώ ν δώσω είναι ότι δεν χρειάζεται να χάνει κανείς τον ύπνο του για να εντοπίσει μια κόπια του DEEPSTAR SIX. Καλύτερα να ασχοληθεί με το πολύ ανώτερο LEVIATHAN που βγήκε ακριβώς την ίδια χρονιά, που και καλύτερο τέρας έχει, και πιο ενδιαφέρον είναι απ’ όλες τις απόψεις από αυτό το νερόβραστο και παγερά αδιάφορο εργάκι του διαχρονικά ατάλαντου Sean S. Cunningham.

Η ταινία κυκλοφορεί στη χώρα μας από την Audio Visual σε αρκετά καλή έκδοση με αναμορφική μεταφορά και αρκετά extras.

R1 Αμερική (Artisan)
R2 Μ. Βρετανία (Momentum)
R2 Γερμανία (Kinowelt / Studio Canal)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά. Καλύτερη η Βρετανική έκδοση που εκτός από τα extras της Ελληνικής έκδοσης περιέχει επιπλέον ηχητικό σχολιασμό του Sean S. Cunningham.