Μία νεαρή όμορφη συγγραφέας αποσύρεται σε ένα εξοχικό σπίτι της Αμερικανικής επαρχίας για να ξεφύγει από την καθημερινότητα της πόλης και να γράψει το νέο βιβλίο της. Οι ντόπιοι επιβήτορες όμως, αφού την υποβάλουν σε πολλαπλούς βιασμούς την αφήνουν νομίζοντας ότι έχει πεθάνει. Αυτή όμως θα σχεδιάσει την εκδίκησή της.
Σχόλια:
Από τις πιο διαβόητες και αμφιλεγόμενες ταινίες της δεκαετίας του ’70, το I SPIT ON YOUR GRAVE κατηγορήθηκε από πολλούς ως μια ταινία που εξυψώνει την πράξη του βιασμού, και που έχει αμφίβολες ηθικές βάσεις. Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως μια σκληρότατη ταινία, η οποία φλερτάρει με την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι απλώς σεξουαλικά παιχνίδια στα χέρια macho ανδρών.
Ο «πολύς» John Waters (CRY BABY, PINK FLAMINGOES) δήλωσε ότι το I SPIT ON YOUR GRAVE τον σόκαρε πολύ και γενικά δυσκολεύτηκε να το παρακολουθήσει. Λογικό, λοιπόν όλες αυτές οι κριτικές μαζί με την διαφημιστική καμπάνια που ακολούθησε την ταινία («Αυτή η γυναίκα μόλις πετσόκοψε, έσπασε και έκαψε 4 άνδρες πέρα από το σημείο αναγνώρισης, αλλά κανένα δικαστήριο στην Αμερική δεν θα την καταδικάσει») συνέβαλαν στο να απαγορευτεί η ταινία στη Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες χώρες του κόσμου να «γονατίσει» μπροστά στο ψαλίδι της λογοκρισίας.
Βλέποντας το I SPIT ON YOUR GRAVE, εύλογο είναι κάποιος να αναρωτηθεί αν αυτοί οι ταγμένοι πολέμιοί του, πραγματικά μπήκαν στον κόπο να κάτσουν να το δουν.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μια εύπεπτη ταινία να παρακολουθήσει κανείς. Είναι σκοτεινή, απαισιόδοξη, ωμή και πολύ σκληρή ιδίως στις σκηνές του βιασμού. Βάλε και λίγο το θέμα του βιασμού καθαυτό που παραμένει ένα αξεπέραστο κινηματογραφικό ταμπού και η εικόνα του I SPIT ON YOUR GRAVE συμπληρώνεται. Αυτοί και μόνο οι λόγοι, δικαιολογούν μέχρι ενός σημείου την φήμη της ταινίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δίνουν δίκιο στους επικριτές της.
Όχι, το I SPIT ON YOUR GRAVE δεν εξυψώνει την πράξη του βιασμού, τουλάχιστον περισσότερο από το LAST HOUSE ON THE LEFT ή το πιο πρόσφατο IRREVERSIBLE. Όχι, ο θεατής δεν μπορεί να ταυτιστεί σε καμία περίπτωση με τους σχεδόν καθυστερημένους ντόπιους γορίλες που έχουν την δική τους αρρωστημένη θεωρία για το «τι θέλουν οι γυναίκες».
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το I SPIT ON YOUR GRAVE προκαλεί. Βεβαίως, δείχνει αχρείαστες εικόνες βίας και έντονες πράξεις εξευτελισμού σε βάρος της γυναίκας που μετά από λίγο γίνονται πολύ δύσκολες στην παρακολούθηση, αλλά την ίδια στιγμή παίρνει καθαρά το μέρος της τελευταίας και καταδικάζει τις πράξεις εις βάρος της. Η συνεχιζόμενη εμμονή των βιαστών στο να αρνούνται να αναγνωρίσουν την πράξη τους, και στο να συνεχίζουν να συμπεριφέρονται στην πρωταγωνίστρια με εξευτελιστικό τρόπο ακόμη τους καθιστά υπάνθρωπους, που ο θάνατός τους θα έρθει στο τέλος φυσιολογικά και αναπόφευκτα.
Από τεχνικής πλευράς, το I SPIT ON YOUR GRAVE έχει συζητηθεί ελάχιστα όλα αυτά τα χρόνια. Συνήθως οι συζητήσεις γύρω από την ταινία επικεντρώνονται στην υστεροφημία του, και οι περισσότεροι κριτικοί αλλά και κοινό βιάζονται να το κατηγοριοποιήσουν ως ένα βδελυρό exploitation τερατούργημα που δεν έπρεπε να είχε γυριστεί ποτέ. Εγώ διαφωνώ κάθετα με αυτήν την άποψη.
Κατά τη γνώμη μου είναι από κάθε άποψη καλογυρισμένο, σκηνοθετημένο με μαεστρία από τον Zarchi, ο οποίος βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα που έτυχαν σε ένα φίλο του και την κόρη του όταν οδηγώντας στην Νέα Υόρκη εντόπισαν μια πρόσφατα κακοποιημένη γυναίκα να σέρνεται αιμόφυρτη στην άκρη του δρόμου, με «παχιά» αποπνικτική ατμόσφαιρα που τονίζεται ακόμα πιο πολύ από την καταπληκτική φωτογραφία αλλά και από την παντελή έλλειψη μουσικής υπόκρουσης. Η Camille Keaton είναι καταπληκτική και απόλυτα ρεαλιστική στο ρόλο της νεαρής συγγραφέα, ενώ οι ερμηνείες από σχεδόν όλους τους πρωταγωνιστές είναι πρώτης γραμμής για ταινία με το δεδομένο προϋπολογισμό.
Έχοντας αυτά υπ’ όψη, θα πρέπει να τονίσω ότι η προβολή του I SPIT ON YOUR GRAVE είναι μια εμπειρία που μπορεί να συγκριθεί με την προβολή ταινιών όπως IRREVERSIBLE, WRONG WAY και LAST HOUSE ON THE LEFT. Είναι άβολη, δύσκολη, σε πολλές στιγμές δυσάρεστη και σίγουρα δεν προορίζεται για το ευρύ κοινό. Σε κάθε περίπτωση όμως, αξίζει την προσοχή των φίλων του exploitation, μόνο και μόνο για την απομυθοποίηση της παραφιλολογίας που την ακολουθεί τόσα χρόνια.
Περιττό να αναφέρω ότι ακόμα και σήμερα το I SPIT ON YOUR GRAVE δεν έχει τύχει επίσημης χωρίς περικοπές κυκλοφορίας στην Μεγάλη Βρετανία και ακόμα είναι στην κορυφή της λίστας των Video Nasties, μαζί με ταινίες όπως το FACES OF DEATH, την uncut έκδοση του CANNIBAL HOLOCAUST και πολλές άλλες. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι εξίσου- αν όχι περισσότερο- σόκιν ταινίες όπως το IRREVERSIBLE ή το διεστραμμένο αριστούργημα του Takashi MiikeVISITOR Q κυκλοφόρησαν χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς περικοπές, πιθανότατα λόγω του Art House καμουφλαρίσματός τους.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD ενώ οι πιο πρόσφατες VHS κυκλοφορίες στη χώρα μας είναι πετσοκομμένες πέρα από κάθε αναγνώριση.
Από τις εκδόσεις που κυκλοφορούν, μείνετε μακριά από τις 2 Αγγλικές οι οποίες είναι βάρβαρα λογοκριμένες, αν και η R0 της Hard Gore περιέχει μία αποκλειστική συνέντευξη με το σκηνοθέτη Meir Zarchi που δεν βρίσκεται στις υπόλοιπες εκδόσεις. Όλες οι υπόλοιπες εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, ενώ η καλύτερη επιλογή φαίνεται η Αμερικανική R1 Special Edition της Elite Entertainment που περιέχει την χωρίς περικοπές έκδοση της ταινίας, σχολιασμούς από το σκηνοθέτη, trailers και 3 επιλογές ήχου.
Από τις πιο διαβόητες και αμφιλεγόμενες ταινίες της δεκαετίας του ’70, το 
Ο «πολύς» John Waters (CRY BABY, PINK FLAMINGOES) δήλωσε ότι το 
Βλέποντας το I SPIT ON YOUR GRAVE, εύλογο είναι κάποιος να αναρωτηθεί αν αυτοί οι ταγμένοι πολέμιοί του, πραγματικά μπήκαν στον κόπο να κάτσουν να το δουν. 
Όχι, το 
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το 
Από τεχνικής πλευράς, το 
Κατά τη γνώμη μου είναι από κάθε άποψη καλογυρισμένο, σκηνοθετημένο με μαεστρία από τον 
Έχοντας αυτά υπ’ όψη, θα πρέπει να τονίσω ότι η προβολή του 
Περιττό να αναφέρω ότι ακόμα και σήμερα το 
