Σχόλια:  Πώς να αντισταθεί κανείς σε μια ταινία που τα έχει όλα; Πώς να μην υποκύψει στην ακαταμάχητη γοητεία του ξανθού και μπρατσωμένου πρώην μποξέρ και βοηθού σερίφη στο Λος Άντζελες Reb Brown (ROBOWAR) και στην ιστορία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του, ιδίως όταν σκηνοθέτης της είναι ο μοναδικός Antonio Margheriti; Όχι, φίλες και φίλοι, εδώ δεν μιλάμε για μια απλή ιστορία Σπαθιού & Μαγείας, αλλά για μια ταινία η αστείρευτη έμπνευση των συντελεστών της οποίας μπορεί να συγκριθεί μόνο με αντίστοιχες παραγωγές της Full Moon του Charles Band.
 Ο Yor είναι ατρόμητος πολεμιστής σε μια ακαθόριστη προϊστορική εποχή και σε έναν επίσης άγνωστο φανταστικό κόσμο. Μοναχικός και μυστηριώδης, πηγαίνει από περιπέτεια σε περιπέτεια αντιμετωπίζοντας ολομόναχος δεινόσαυρους, ορδές ανθρωποειδών πολεμιστών και κάθε λογής παράξενη και εχθρική φυλή που θα βρεθεί στον δρόμο του.
 Ο Yor φοράει στο λαιμό του ένα παράξενο φυλαχτό, το οποίο θεωρεί ότι περιέχει όλες τις πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή και το λαό του τις οποίες όμως έχει ξεχάσει. Όταν ένας τοπικός φύλαρχος του εξηγεί ότι έχει ξαναδεί το συγκεκριμένο μενταγιόν και τον κατευθύνει εκεί που πιστεύει ότι θα βρει πληροφορίες για το λαό του, ο Yor αρχίζει ένα περιπετειώδες ταξίδι αναζήτησης της καταγωγής του. Μαζί του παίρνει κα την όμορφη Ka-Laa (Corinne Clery), το χωριό της οποίας καταστράφηκε από επιδρομείς και πλέον δεν κινείται πουθενά αν δεν είναι μαζί ο Yor για τον οποίο τρέφει έντονα συναισθήματα.
 Τρίτος της παρέας είναι ο προστάτης και σωματοφύλακάς της Pag (Luciano Pigozzi), που με τα βέλη του δίνει την απαραίτητη βοήθεια στην ομάδα να αντεπεξέλθει στην επικίνδυνη αναζήτηση σε αυτόν τον αφιλόξενο κόσμο.
Όπως ίσως να καταλάβατε, επί της ουσίας το YOR δεν έχει υπόθεση, αλλά όλα είναι δοσμένα με έναν εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό από τον έμπειρο Antonio Margheriti, που κανείς δεν προλαβαίνει να βαρεθεί. Ο κανόνας είναι ότι γενικά πάντα κάτι συμβαίνει στην ταινία, κάτι που την κάνει μια αφάνταστα ψυχαγωγική εμπειρία από την αρχή ως το τέλος της.
 Έτσι, δύσκολα μπορούσα να κρύψω το χαμόγελο ικανοποίησης μου όταν μπροστά μου εκτυλίσσονταν θεάματα όπως η μάχη του Yor με έναν Τρικεράτωψ (αυτός ο δεινόσαυρος με τα τρία μυτερά κέρατα στο κεφάλι), ενός άλλου ακαθόριστης ταυτότητας δεινόσαυρου και κάθε λογής ανθρωποειδούς και παράξενα μακιγιαρισμένου ιθαγενή που βρέθηκε στο δρόμο του. Το τσεκούρι του Yor παίρνει φωτιά, λοιπόν, και κάνει τους απανταχού b-μουβάδες κάθε ηλικίας είτε να ψάχνουν για άλλες Ιταλικές παραγωγές της εποχής, είτε να νοσταλγούν την υπέροχη εποχή όπου τα βίντεο κλαμπ ήταν γεμάτα από τέτοιου είδους ταινίες.
Κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς τους, ο Yor τα μπλέκει με τουλάχιστον άλλες 2 γυναίκες, κάτι που κάνει την Corinne Clery να δυσανασχετήσει αρκετές φορές και ιδίως όταν η μία από αυτές αποδεικνύεται ότι προέρχεται από τη χαμένη φυλή του Yor και για την ώρα εκτελεί χρέη τοπικής Θεότητας για τους ιθαγενείς με τους οποίους μένει μαζί.
 Προς το φινάλε, το ύφος αλλάζει εξ ολοκλήρου και χωρίς ιδιαίτερη λογική, καθώς αποδεικνύεται ότι ο Yor προέρχεται από το… μέλλον και όλα καταλήγουν σε μια πλήρη μάχη διαστημικής ταινίας Ε/Φ με… laser, ανθρωποειδή και διαστημόπλοια εναντίον του σατανικού Overlord (John Steiner) που θέλει να εξοντώσει τον Yor και την παρέα του και να μην του επιτρέψει να μεταβεί στον δικό του παράδεισο, που είναι ένα απομακρυσμένο νησί στο οποίο βρίσκεται ο λαός του.
 Στο φινάλε, μάλιστα, βλέπουμε τον Yor άνετο και ωραίο να οδηγεί κι ένα διαστημόπλοιο κινούμενος προς τη δική του Γη της επαγγελίας! Ίσως η συγκεκριμένη 180 μοιρών στροφή στην πλοκή να ξενίσει ορισμένους θεατές, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι πρόκειται για μια απαράμιλλη έμπνευση της ομάδας παραγωγής που δίνει ακόμη περισσότερη προστιθέμενη αξία σε αυτό το ούτως ή άλλως απίστευτα διασκεδαστικό θέαμα που λέγεται YOR.
 Έτσι κλείνει μια χορταστική ταινία που λογικά θα ικανοποιήσει όλους τους φίλους της Ιταλικής σχολής, παρόλο που μερικές φορές μοιάζει αχταρμάς με τους συντελεστές να προσπαθούν να χωρέσουν μέσα ότι στοιχείο τους κατεβαίνει, παρόλο που δεν υπάρχει καμία λογική σε κάτι τέτοιο. Αυτές είναι οι λίγες παρενέργειες του κοψίματος- ραψίματος της 4ωρης τηλεοπτικής σειράς από την οποία προέκυψε η ταινία, που όμως δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να στερήσουν την απόλαυση της ταινίας.
 Έχω ξαναπεί ότι για εμένα προσωπικά το όνομα του Antonio Margheriti σχεδόν πάντα προσφέρει αρκετές συγκινήσεις και χαβαλέ, και στην περίπτωση του YOR αυτό αποδεικνύεται από τα πρώτα λεπτά. Έχουμε τον Yor να εξαφανίζει με το τσεκούρι τα ίχνη κάθε εχθρικού πολιτισμού, να μάχεται με (χάρτινους αλλά καλοφτιαγμένους) δεινόσαυρους και τέλος να γίνεται ειδικός στη μάχη με διαστημικά όπλα, πάντα φροντίζοντας να είναι τίμιος απέναντι στις γυναίκες που τον γουστάρουν και τον ακολουθούν.
 Όπως πάντα σε ταινίες του Margheriti, έχουμε ειδικά εφέ που ξεχωρίζουν παρόλο τον σφιχτό προϋπολογισμό, με αρκετές εντυπωσιακές σκηνές, όπως την καταστροφή ενός υδάτινου φράγματος που πλημμυρίζει την γύρω περιοχή, ενώ και οι σκηνές επιστημονικής φαντασίας δεν έχουν σχεδόν τίποτα να ζηλέψουν από άλλες ακριβότερες Αμερικάνικες παραγωγές που έχουμε δει κατά καιρούς.
 Γενικά γνώμη μου είναι ότι ο μέσος φίλος των Ιταλικών b-movies έχει πολλούς λόγους για να ψάξει να βρει τις περιπέτειες του Yor. Αναγκαία συνθήκη να μην ανήκει στην συνομοταξία των αδιάφορων σινεφίλ που έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας, που δεν κοιτούν να ευχαριστηθούν μια ταινία, αλλά αντίθετα ψάχνουν να βρουν στοιχεία που θα τους κάνουν να την κράξουν πιο εύκολα. Με αυτή την λογική του παραλόγου, το YOR έχει πάρα πολλά τέτοια στοιχεία και μπορεί να γίνει εύκολος στόχος για αλλοτριωμένους «σινεφίλ». Όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός τόσο του YOR όσο και του Antonio Margheriti, ο οποίος πάντα έβγαζε άκρως ψυχαγωγικές ταινίες με μηδαμινά μέσα, και αυτό κάνει με μεγάλη επιτυχία κι εδώ.
 Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι η ταινία προέκυψε από το κόμικ των Ray Collins και Juan Zanotto με τίτλο "Henga, El Cazador" και κρατάει σχεδόν ανέπαφη της κόμικ αισθητική του, ενώ άξια αναφορά είναι και η παράξενη 80’s μουσική των Guido De Angelis και Maurizio De Angelis που θα θυμίσει στους μεγαλύτερους σε ηλικία το πόσο παρανοϊκά υπέροχη ήταν αυτή η δεκαετία του ’80 για τους fans του παλιού καλού Ιταλικού εμπορικού σινεμά.
 Ένοχη απόλαυση νούμερο 175984 για όλες τις ηλικίες και όλες τις ώρες της ημέρας από έναν άνθρωπο που ήξερε να φτιάχνει πραγματικά διασκεδαστικές ταινίες σε όλη τη παραγωγικότατη καριέρα του. Είναι απορίας άξιο το πώς ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει σε σοβαρή έκδοση DVD.
|
