Σχόλια:  O Takashi Miike επιστρέφει με το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας Kuroshakai (Black Society) που ξεκίνησε το 1995 με το SHINJUKU TRIAD SOCIETY και συνεχίστηκε το 1997 με το RAINY DOG. Το LEY LINES παντρεύει με απόλυτη επιτυχία την ωμή βία και τον γρήγορο ρυθμό του SHINJUKU TRIAD SOCIETY και την ποιητική λυρική ατμόσφαιρα του RAINY DOG και κάνει το ιδανικό κλείσιμο στην τριλογία που θεωρείται ως τέτοια περισσότερο για τις θεματικές συγγένειες των 3 ταινιών παρά για οτιδήποτε άλλο.
 Το LEY LINES, όπως και το RAINY DOG, έχει να κάνει με την επιθυμία του ανθρώπου για να ξεφύγει από το τέλμα της ζωής του προς την ελευθερία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ακολουθεί δύο Κινεζικής καταγωγής αδέλφια και έναν κολλητό τους που εγκαταλείπουν το μικρό χωριό τους στην Ιαπωνία και πηγαίνουν στο Τόκιο σε αναζήτηση για ένα καλύτερο αύριο, μόνο και μόνο για να βρεθούν βαθιά μπλεγμένοι με την Κινέζικοι Yakuza και τις κάθε λογής πόρνες και περιθωριακά στοιχεία. Φυσιολογικά, αρχίζουν να ονειρεύονται εκ νέου την απόδρασή τους, αυτή τη φορά στη Βραζιλία, μια χώρα που γνωρίσουν μόνο σαν χώρα της σάμπα. Για να πραγματοποιήσουν όμως το νέο τους στόχο καταφεύγουν στο έγκλημα, κάτι όμως που δεν τους βγαίνει σε καλό, μιας και η Yakuza εξαπολύει ένα ανελέητο κυνηγητό εναντίον τους.
 Στο LEY LINES συναντάμε τα γνωστά στοιχεία που περιμένουμε από τις ταινίες του Takashi Miike, δηλαδή σούπερ βία, παλαβά σκηνικά μαύρου χιούμορ και σκηνές παράξενου και σκληρού sex, αλλά αυτή τη φορά ο Miike παντρεύει αυτά τα στοιχεία με αρκετά καλή και λεπτομερή ανάλυση χαρακτήρων, που συνήθως αποφεύγει. Αυτό το στοιχείο είναι που κάνει το LEY LINES ανθρώπινο παρά τη σκληρότητά του, διότι εύκολα ή δύσκολα ο θεατής καταφέρνει να ταυτιστεί με τους νεαρούς ήρωες, παγιδευμένους σε έναν κόσμο απ’ τον οποίον θέλουν να ξεφύγουν, αλλά χωρίς πλάνο και κατεύθυνση.
 Τα κλισέ δεν λείπουν, όπως η πόρνη με την χρυσή καρδιά, ο τρελάκιας φίλος που τελικά θα γίνει μάρτυρας για τα δύο αδέλφια, αλλά όλα πηγαίνουν καλώς με τα βιρτουόζικα παιχνίδια της κάμερας και την εκπληκτική φωτογραφία, που δίνουν έναν σχεδόν ονειρικό τόνο στα δρώμενα. Η νοσταλγική ατμόσφαιρα του RAINY DOG επαναλαμβάνεται εδώ, αλλά με πολύ περισσότερη ωμότητα σε ορισμένες στιγμές, συν τις σκηνές sex που, όπως σχεδόν σε κάθε ταινία του Miike, σπάνε όλα τα ταμπού. Πάντως, ο προβληματισμός του Miike για άλλη μια φορά έχει να κάνει με τη ζωή των μεταναστών στη σύγχρονη Ιαπωνία, τις σχέσεις μεταξύ τους και το ταίριασμά τους με περιθωριακά στοιχεία της Ιαπωνικής κοινωνίας.
 Κάποιος μπορεί εύκολα να εντοπίσει αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα στις ταινίες του Miike, τόσο θεματικά όσο και οπτικά, που πραγματικά είναι απορίας άξιο το πώς ο παραγωγικότατος Ιάπωνας σκηνοθέτης καταφέρνει να θυμάται την κάθε μία ξεχωριστά. Πάντως στη συνέντευξή του στα extras του DVD του DEAD OR ALIVE, φαίνεται να έχει πρόβλημα να θυμηθεί ακριβώς σε ποια ταινία αναφερόταν ο δημοσιογράφος!
 Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το LEY LINES είναι ταινία του σωρού. Κάθε άλλο. Είναι μια πανέμορφη οπτικά προσπάθεια, εμπλουτισμένη με έντονα χρώματα και εντυπωσιακά εξωτερικά πλάνα, που αφήνει στο θεατή μια γλυκόπικρη γεύση, όπως και στο RAINY DOG. Το φινάλε είναι ανοιχτό σε ερμηνείες, με το πλάνο του ζευγαριού μέσα στη βάρκα να κωπηλατεί σε έναν ατελείωτο ωκεανό, με αίμα να κυλάει μέσα στην ξύλινη βάρκα. Πριν απ’ αυτό η φαινομενική προδοσία του ενός αδελφού κάνει ακόμα πιο πικρό αυτόν το επίλογο, που τελικά δείχνει ότι κάποιοι απ’ αυτούς απέδρασαν, έστω και υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες.
 Για τους φίλους του στυλιζαρισμένου και τεχνικά άρτιου μοντέρνου Ιαπωνικού σινεμά και τους γνώστες του Miike, το LEY LINES είναι must. Για τους οπαδούς πιο ακραίων καταστάσεων που δεν έχουν ασχοληθεί με τον Takashi Miike στο παρελθόν, καλύτερα να πάνε προς ICHI THE KILLER μεριά.
|
