Ένας καλλιτέχνης συνάπτει συμφωνία με το Διάβολο για να εκδικηθεί αυτούς που σκότωσαν την αγαπημένη του αλλά βρίσκεται ο ίδιος παγιδευμένος καθώς μεταμορφώνεται σε αιμοδιψή δαίμονα.

Η πρώτη ταινία του Brian Yuzna με την Fantastic Factory, την οποία σχημάτισε στη Βαρκελώνη μαζί με τον Julio Fernandez, χαρακτηρίζεται από ένα κάρο πολύ καλές ιδέες και θέματα που δεν καταφέρνουν να εξεταστούν σε ικανοποιητικό βαθμό, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν σχηματίζουν αυτό το ασύνδετο, ακατανόητο και τελικά ηλίθιο κατασκεύασμα που τόσοι κριτικοί και φίλοι της σκηνής βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν το FAUST: LOVE OF THE DAMNED.

Κλασσικά πράγματα για μεταφορές κόμικς στη μεγάλη οθόνη, αλλά για όσους δεν έχουν διαβάσει καθόλου το κόμικ των Tim Vigil και David Quinn πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το FAUST, μου φαίνεται πολύ δύσκολο ως απίθανο να μην βρουν έστω κάτι στο οποίο να μπήξουν τα δόντια τους μέσα από αυτό το υπέρ- γεμάτο έπος κακογουστιάς, βίας και ανωμαλιάρικης ατμόσφαιρας- σήμα κατατεθέν του σινεμά του Brian Yuzna.

Η ιστορία είναι η κλασσική χωρίς μεγάλες παραλλαγές. Ένας καλλιτέχνης ονόματι John Jaspers (Mark Frost) πουλάει την ψυχή του στο Διάβολο με αντάλλαγμα το δώρο της εκδίκησης. Λόγος ο βάναυσος θάνατος της γυναίκας του από τους ντόπιους συμμορίτες ο οποίος τον κάνει να χάσει την πίστη του και να έχει τάσεις αυτοκτονίας. Όμως λίγο πριν πέσει από τη γέφυρα τον προλαβαίνει ο μυστηριώδης Μ (Andrew Divoff) που του προσφέρει το προαναφερόμενο deal. Μαζί με τη δύναμη για εκδίκηση ο φίλος μας παίρνει σαν μπόνους δυο μεταλλικά χέρια που βγάζουν θανατηφόρες λεπίδες όπως του Wolverine καθώς και μεγάλη οργή και πολύ βίαιες τάσεις.

Σε μια από αυτές μπλέκει ο υπαστυνόμος Dan Margolis (Jeffrey Combs) που αποκτάει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον John Jaspers που εντωμεταξύ κλείστηκε στο πλησιέστερο άσυλο αφού βρέθηκε μέσα στη σκηνή του φόνου. Εκεί γνωρίζει την όμορφη ψυχίατρο Jade de Camp (Isabel Brook) που θέλει να τον βοηθήσει την ώρα που ο υπαστυνόμος Margolis ερευνάει τις συνθήκες που έφεραν τον Jaspers στην κλινική. Η ψυχίατρος ακούει την πονεμένη ιστορία του τελευταίου, που εντωμεταξύ της εξιστορεί με λεπτομέρεια τη γνωριμία του με τον Μ και τα εγκλήματα που διέπραξε όντας μεταμορφωμένος σε Faust. Όμως δεν τον πολύ πιστεύει με αποτέλεσμα ο Jaspers να ελευθερωθεί απρόθυμα από το ψυχιατρείο με τη βοήθεια των διαφόρων τσιρακιών του Μ που αφού δεν μπορεί να τον ελέγξει όπως θα ήθελε, φροντίζει να τον σκοτώσει θάβοντας τον ζωντανό.

Αυτό που θέλει ο Μ περισσότερο είναι το σώμα και το πνεύμα της όμορφης ψυχιάτρου, που όπως μας δίνεται να καταλάβουμε θα παίξει μεγάλο ρόλο στην επερχόμενη τελετή που στόχο έχει να επαναφέρει τη βασιλεία του Διαβόλου στη Γη από τη σατανική αίρεση ιθύνων νους της οποίας είναι φυσικά ο Μ. Όμως ο Faust, που εντωμεταξύ έχει ερωτευτεί την ψυχίατρο, επανέρχεται από τον τάφο αυτή τη φορά ολοκληρωτικά μεταμορφωμένος σε ένα δαίμονα από την κόλαση, άτρωτος, κομπλέ με υπερφυσικές δυνάμεις και στολή σαν σκοτεινή και διαστρεβλωμένη παρωδία εκείνων που συναντάμε στους συμβατικούς σούπερ ήρωες.

Η μπερδεμένη διήγηση και πλοκή τελικά δεν καταφέρνει να δώσει βάθος στην τυπική και απλούστατη ιστορία που αφηγείται το FAUST. Ενώ ξεκινάει με μεγάλο ενδιαφέρον και αρκετά γυρίσματα της πλοκής, στο φινάλε όλα καταλήγουν σε προβλέψιμα μονοπάτια, αλλά το ταξίδι μέχρι τότε είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον από πολλές πλευρές.

Ίσως όχι από την άποψης της μεταφοράς του κόμικ, που είναι και ο κυριότερος λόγος για το θάψιμο που έχει φάει η ταινία, αλλά τουλάχιστον έχει αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές, που ορισμένες φτάνουν στο σημείο των σκηνών ανθολογίας- πάντα κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα. Η σκηνή της προσωρινής τιμωρίας της υπέρ- σέξι Monica Van Campen από τον Μ είναι σίγουρα ένα από τα highlights, με ειδικά εφέ από τον Screaming Mad George που φτάνουν το SOCIETY σε κακογουστιά και υπερβολή ενώ οι σποραδικές εμφανίσεις του Faust είναι απόλυτα διασκεδαστικές και σούπερ αιματηρές.

Γενικά το κρίμα της αποτυχημένης μεταφοράς πρέπει να πέσει αποκλειστικά στον σεναριογράφο και ενός εκ των δημιουργών του κόμικ, David Quinn, που απέτυχε να πιάσει τον παλμό του δικού του κόμικ και να τον μεταδώσει στην ταινία. Προσπαθώντας να χωρέσει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί στα 95 περίπου λεπτά διάρκειας καταφέρνει να κάνει την ταινία να μοιάζει δυσκίνητη και μπερδεμένη και χωρίς κάτι από το άγριο και αναρχικό στυλ για το οποίο έγινε διάσημο στους cult κύκλους το κόμικ. Πάντως προσωπικά δεν μπορώ να σχολιάσω ιδιαίτερα για τον συγκεκριμένο τομέα μιας και ποτέ δεν διάβασα το κόμικ, αλλά γενικά η αίσθηση που μεταδίδεται είναι αυτή της υπερφόρτωσης και, τελικά, της κατάρρευσης από σεναριακής πλευράς σε επαναλαμβανόμενα κλισέ και γνωστές φόρμουλες του είδους που καταφέρνουν και ξεχωρίζουν χάρη στην εμπειρία του Brian Yuzna στη σκηνή του τρόμου.

Το κύριο πρόβλημα κατά την προσωπική μου άποψη ολόκληρης της ταινίας, είναι το ατόπημα του Yuzna να χρησιμοποιήσει τον κρύο Mark Frost στο ρόλο του John Jaspers/ Faust τη στιγμή που υπήρχε στο cast ο δοκιμασμένος στα δύσκολα Jeffrey Combs που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδυθεί τον συγκεκριμένο χαρακτήρα με πολύ καλύτερο τρόπο. Το αποτέλεσμα έχει τον Combs να είναι απολαυστικός όσο εμφανίζεται, αλλά τελικά να πηγαίνει χαμένος από την ατολμία του σεναρίου προς το φινάλε, σε έναν ούτως ή άλλως συμπληρωματικό και ολίγον τι αδιάφορο χαρακτήρα. Όσο για τον Mark Frost, προσπαθεί φιλότιμα, αλλά κάτι οι αστείες γκριμάτσες του και κάτι ο «θεατρικός» τρόπος παιξίματος του τον κάνει να μην στέκεται στο ύψος του χαρακτήρα του παρά μόνο σε ελάχιστα σημεία.

Το βραβείο του πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα πηγαίνει δικαιωματικά στην καυτή Monica Van Campen που υποδύεται την σατανική και νυμφομανή βοηθό του Μ, που όσο βρίσκεται στο πλάνο είναι χάρμα οφθαλμών. Με ναζιάρικο ύφος, κορμάρα και φλογερή προσωπικότητα, η Ισπανίδα ηθοποιός κλέβει την παράσταση με ευκολία από μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Jeffrey Combs και ο τυπικός στο ρόλο του M, Andrew Divoff (WISHMASTER).

Από εκεί και πέρα το θέαμα κινείται τα γνωστά επίπεδα ταινιών του Brian Yuzna, με πολύ και αιματηρή βία, διεστραμμένη σεξουαλικά ατμόσφαιρα και αρκετό σουρεαλιστικό (αλλά όχι πάντα επιτυχημένο) make up από τον Screaming Mad George και γενικά συμπληρώνει μια ταινία σίγουρα ενδιαφέρουσα για τους fans του τρόμου και του Brian Yuzna, που όμως θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ- πολύ καλύτερη.

Έχει κυκλοφορήσει στη χώρα μας από τη Σπέντζος, όπως επισήμαναν οι φίλοι Necrobutcher και TYMBWRYXOS.

R1 Αμερική (Trimark)
R2 Γαλλία (Seven 7)
R2 Limited Edition Γερμανία (Legend)
R2 Ολλανδία (AFilm)
R2 Ιαπωνία (Albatros Core)
R2 Ισπανία (Filmax)
R2 Μ. Βρετανία (Mosaic Movies)
R4 Αυστραλία (Imagine Entertainment / The AV Channel)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική μεταφορά. Ξεχωρίζουν οι R1, R2 Γερμανίας, Ολλανδίας και Μ. Βρετανίας λόγω extras.