Σχόλια:  Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας κάθε φορά να τονίζουμε το πόσο σημαντική προσωπικότητα για την παγκόσμια σκηνή τρόμου είναι ο Paul Naschy και πόσο αδικείται από τα διάφορα- κυρίως mainstream μέσα- οπότε δεν θα επαναλάβουμε τη συγκεκριμένη κουβέντα σε αυτό το σχολιασμό μιας από τις ταινίες του από τη δεκαετία του ’80. Αναμφίβολα το σημαντικότερο έργο του Naschy έχει γίνει τη δεκαετία του ’70 με τις περισσότερες περιπέτειες του τριχωτού alter ego του, Waldemar Daninsky του λυκάνθρωπου, αλλά η παραγωγικότητα του Ισπανού εναλλακτικού σταρ δεν σταματάει εκεί. Αντίθετα συνεχίστηκε αν και σε λιγότερο βαθμό τόσο τη δεκαετία του 80 όσο και του 90, ενώ ακόμη και σήμερα συνεχίζει να προσφέρει στο χώρο.
 Το PANIC BEATS είναι μια από τις ταινίες του Naschy στις οποίες δεν είναι πρωταγωνιστής ο Waldemar Daninsky αλλά ο μεγάλος Paul υποδύεται έναν μεσήλικα η πλούσια γυναίκα του οποίου είναι άρρωστη από ανίατη ασθένεια. Ο γιατρός τους συστήνει ξεκούραση στην εξοχή και έτσι το ζευγάρι αποφασίζει να μετακομίσει στο εξοχικό του Naschy στο οποίο πέρασε σημαντικό μέρος της παιδικής του ηλικίας.
Έλα όμως που το εξοχικό έχει την αμαρτωλή ιστορία του καθώς το 16ο αιώνα έζησε ένας αιμοδιψής πρόγονος του Naschy, Ιππότης στο επάγγελμα (λειτούργημα;) που εκτός του ότι καθάρισε αρκετά μικρά παιδιά, έμεινε στην ιστορία ως σφαγέας της συζύγου του η οποία τον απατούσε και βρήκε τραγικό θάνατο με τη συνοδεία της αναγκαίας αιώνιας κατάρας. Οι φίλες και φίλοι του Ισπανού εναλλακτικού σταρ θα αναγνωρίσουν σίγουρα το όνομά του, Alaric de Marnac, από το κλασσικό HORROR RISES FROM THE TOMB του 1973 στο οποίο ο Naschy τον υποδύθηκε για πρώτη φορά.
Στη σκιά αυτής της ιστορίας, το ζευγάρι καταφθάνει στο σπίτι στο οποίο κατοικεί η ηλικιωμένη οικιακή βοηθός που μεγάλωσε τον Naschy μαζί με την σεξουλιάρα νεαρή ανιψιά της, τα φλογερά βλέμματα της οποίας προς τον- πάντα ασυγκράτητο γυναικά ανεξαρτήτως χαρακτήρα που υποδύεται- Naschy δεν περνούν απαρατήρητα ούτε από αυτόν ούτε από την θεια της.
Και εκεί που όλα πηγαίνουν μια χαρά, αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα παράξενα σκηνικά, που ξεκινούν πριν ακόμη την άφιξη του ζευγαριού, όταν δυο ντόπιοι ληστές την πέφτουν στην γυναίκα του Naschy και συνεχίζουν και μετά όταν η τελευταία αρχίζει να έχει παράξενα οράματα του ιππότη- προγόνου του Naschy και άλλα αντίστοιχα που ταράζουν την ηρεμία της και κλονίζουν ακόμα περισσότερο την ήδη επιβαρημένη υγεία της.
 Οι υποψίες όλων πέφτουν στην κατάσταση της φτωχής συζύγου, αλλά κανείς δεν φαίνεται να θυμάται ότι εκείνη ήταν το αφεντικό του γάμου και όχι ο Naschy, ο οποίος προερχόταν από φτωχή οικογένεια και τα λεφτά της συζύγου του τον έκαναν ουσιαστικά εξέχον μέλος της κοινωνίας.
 Όπως καταλαβαίνει κανείς τα πράγματα περιπλέκονται με τρόπο που δεν θα ήθελα να αποκαλύψω, αλλά αρκεί να αναφέρω ότι το PANIC BEATS αρχίζει σαν τυπική ταινία τρόμου του Naschy, το γυρίζει σε θρίλερ διαδοχικών αποκαλύψεων και μυστηρίου ενώ προς το φινάλε το ξαναγυρίζει σε μονοπάτια καθαρού γοτθικού τρόμου στην παράδοση των WEREWOLF SHADOW και NIGHT OF THE WEREWOLF. Όλα αυτά μετά από μια κάπως φλύαρη και μακριά εισαγωγή που ο ρυθμός δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά όλα διορθώνουν από τη μέση και μετά με αρκετά γυρίσματα της πλοκής, ατμόσφαιρα και όλα εκείνα τα στοιχεία που ο Paul Naschy έχει συνηθίσει το κοινό του.
 Έχουμε, λοιπόν, αρκετό sex και βία, gore, ατμοσφαιρικές και σχεδόν ονειρικές σεκάνς, υπερφυσικό στοιχείο και έναν Paul Naschy να είναι ο γνωστός Naschy που ξέρουμε και αγαπάμε. Τι κι αν υπάρχουν χτυπητές αναληθοφάνειες στο σενάριο και στην εξέλιξη της πλοκής; Όλα είναι πταίσματα από τη στιγμή που ο Ισπανός σταρ του Euro- horror καταφέρνει για άλλη μια φορά να προκαλέσει έντονα συναισθήματα στο κοινό, και ενίοτε να διατηρεί το ενδιαφέρον σε αρκετά υψηλά επίπεδα παρά την σχετικά προβλέψιμη τροπή που παίρνουν τα πράγματα από ένα σημείο και μετά.
 Γενικά μου φαίνεται δύσκολο για fans του Paul Naschy να μην βρουν τα καλά σημεία του PANIC BEATS και να καταπιέσουν τα όχι και τόσο καλά, μιας και πρόκειται για μια τυπική Naschy-ική προσπάθεια όπου ο Ισπανός σταρ είναι στο πλάνο το 95% του χρόνου προβολής και σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι διακοσμητικοί (τονίζω το «σχεδόν»). Σίγουρα δεν είναι από τις καλύτερες προσπάθειες του, αλλά ούτε και από τις χειρότερες, ενώ το DVD της Mondo Macabro είναι απίστευτο, γεμάτο με πλούσια extras που γι αυτά και μόνο αξίζει να βρίσκεται στην συλλογή κάθε οπαδού του Euro- horror.
Viva Naschy!
|
