Ότι και να λέει ο κόσμος, εγώ το ευχαριστήθηκα πολύ το
ALIEN Vs. PREDATOR. Είχε όλα τα στοιχεία που θέλω να βλέπω από ταινίες του είδους. Δράση, ειδικά εφέ, καλή επιβλητική ατμόσφαιρα, σασπένς και πολλούς εξωγήινους!
Επηρεασμένο από τη σειρά κόμικς που επινόησε το πάντρεμα δύο υπερκερδοφόρων τεράτων του σινεμά επιστημονικής φαντασίας, Alien και Κυνηγού, που εκείνη την εποχή το μεν
ALIEN είχε γνωρίσει 3 συνέχειες, όλες μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες, ενώ το "THE PREDATOR" του Schwarzenegger άλλη μία, μένει πιστό στο πνεύμα και στην πλοκή του κόμικ με μικρές διαφοροποιήσεις. Το κόμικ στηριζόταν πιο πολύ στη σχέση μεταξύ της ανθρώπου- κυνηγού η οποία είχε υιοθετηθεί απ’ τους εξωγήινους και τους ακολουθούσε σε διαγαλαξιακό κυνήγι των τρομακτικών Alien. Το
ALIEN Vs. PREDATOR εύστοχα αποφεύγει αυτή τη μέθοδο, κρατώντας την καβάντζα για τη συνέχεια που είμαι σίγουρος ότι όπου να ‘ναι θα δούμε, και παίρνει τα πράγματα από την αρχή με την ανακάλυψη του Ναού των Κυνηγών.
Με ταχύτητα και ρυθμό ο
Paul W.S. Anderson καταφέρνει να ξεδιπλώσει τις λεπτομέρειες της πλοκής χωρίς να χάσει σε καμία στιγμή το βηματισμό του, και άρα χωρίς νεκρά σημεία στη διήγησή του. Αυτό βέβαια να έχει σαν αποτέλεσμα την πλειοψηφία των ηρώων, με εξαίρεση την
Sanaa Lathan στο ρόλο της ατρόμητης υπεύθυνης ασφαλείας της αποστολής και του
Lance Henriksen, να γίνονται αναλώσιμοι χαρακτήρες- καρικατούρες που κύριο στόχο έχουν την ανάδειξη φαντασμαγορικών μαχών μεταξύ των δύο εξωγήινων του τίτλου. Θα μου πείτε, εμείς τι ήρθαμε να δούμε αν όχι αυτό; ΟΚ, μέσα κι εγώ, απλά δεν μπορώ να παραδεχτώ το
ALIEN Vs. PREDATOR ως αριστούργημα, γιατί απλά δεν είναι!
Είναι όμως μια σφιχτοδεμένη και εντυπωσιακή περιπέτεια δράσης, για να λέμε την αλήθεια, που σέβεται τη μυθολογία πάνω στην οποία στηρίχθηκε, αν και όχι την σκοτεινή απαισιόδοξη ατμόσφαιρα που είχαν τόσο οι ταινίες Alien όσο και οι Predator από μόνες τους. Το πάντρεμα ναι μεν πέτυχε, αλλά το αποτέλεσμα είναι μία σχεδόν οικογενειακή ταινία δράσης που χάνει τη δύναμη των προκατόχων της.
Πάντως τα ειδικά εφέ των Aliens είναι αψεγάδιαστα όπως πάντα, ενώ η Βασίλισσα Alien είναι η προσωποποίηση του κακού, πανέμορφη και θανατηφόρα! Το τέχνασμα της μετακινούμενης πυραμίδας (βλέπε
CUBE) επίσης βοηθάει πάρα πολύ την κατάσταση και αφήνει τον θεατή να περιμένει το επόμενο δεκάλεπτο που θα γίνει η επόμενη μετατόπιση. Μιλάμε για κλασσικά πράγματα τώρα!
Το τέλος, όπως αναμενόταν, παραμένει ανοιχτό σε ερμηνείες όσον αφορά τόσο τη συνέχεια της περίεργης φιλίας μεταξύ ενός Κυνηγού και της ηρωίδας, όσο και στο τι απέγινε η Βασίλισσα Alien, θέματα που σίγουρα θα δούμε στις επόμενες ταινίες αυτής της εκκολαπτόμενης κινηματογραφικής σειράς. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι και στο "PREDATOR 2" βλέπουμε τον προάγγελο της επόμενης ταινίας της σειράς, στο το πλάνο όπου ο Danny Glover ανακαλύπτει μέσα στο σκάφος των Predators το σκελετωμένο κεφάλι Alien που κοσμούσε το χώρο τροπαίων. Κι όμως, χρειάστηκαν πάνω από 10 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα το
ALIEN Vs. PREDATOR.
Σίγουρα το
ALIEN Vs. PREDATOR δεν είναι κανένα αριστούργημα, αλλά είναι ευπρόσδεκτο σε μια εποχή που το σινεμά επιστημονικής φαντασίας δεν είναι και στα πολύ χάι του, ακόμα και σε αυτή την «ελαφριά» και πιασάρικη PG- 13 έκδοση που στέρησε από τους απανταχού κυνηγούς gore το ποτήρι αίμα τους, δηλαδή στήθη που εκρήγνυται για να βγουν τα Alien από μέσα, και Κυνηγοί που σφαγιάζουν βίαια όποιον βρεθεί στο δρόμο τους!
Κι εδώ που τα λέμε, αυτό μειώνει λίγο την επίδραση και το δέος που στο παρελθόν προκαλούσαν αυτά τα δύο ιερά τέρατα (στην κυριολεξία) του σινεμά επιστημονικής φαντασίας στους οπαδούς τους, αλλά δυστυχώς για μας, αυξάνει την εμπορικότητά τους, κάτι που σημαίνει ότι με μαθηματική βεβαιότητα η επόμενη ταινία της σειράς θα είναι ακόμα εμπορικότερη, και άρα χειρότερη.
