Ένας παλαιοντολόγος στο Βικτοριανό Λονδίνο ερευνάει τα λείψανα προϊστορικού πλάσματος από τη Νέα Γουινέα. Όμως, όταν τα λείψανα έρθουν σε επαφή με το νερό, η σάρκα του πλάσματος αναζωογονείται ζωντανεύοντας το.

Τα κραταιά Βρετανικά στούντιο ήταν πάντοτε δυο. Αυτό της Hammer Films που είχε και τη μερίδα του λέοντος τόσο σε ταινίες και χαρακτήρες όσο και σε πρόσβαση σε μεγάλα ονόματα της εποχής, και το στούντιο της Amicus που απέκτησε ένα αρκετά καλό όνομα κατακτώντας το κομμάτι του από την πίτα της Hammer. Λίγοι από τους fans της Αγγλικής γοτθικής σκηνής γνωρίζουν ότι υπήρξε και ένα τρίτο στούντιο που παρόλο τον έντονο ανταγωνισμό κατάφερε και εξασφάλισε την θέση που του αξίζει στον χώρο και στη συνείδηση των fans.

Το THE CREEPING FLESH είναι από τις πιο επιτυχημένες και γενικά καλύτερες στιγμές του μικρού στούντιο της Tigon που γνώρισε τη δόξα με το κλασσικό WITCHFINDER GENERAL, αλλά δυστυχώς έμελλε να είναι η τελευταία παραγωγή της εταιρίας. Πρόκειται για μια τυπική ιστορία διαστρεβλωμένης επιστήμης και αποκρυφισμού στην παράδοση των κραταιών Βρετανικών παραγωγών γοτθικού τρόμου της εποχής, που πάντως εκείνη την περίοδο είχαν αρχίσει κάπως να χάνουν την αίγλη τους συμπίπτοντας με τον ευτελισμό του Δράκουλα που τότε έκανε τα τελευταία του κινηματογραφικά βήματα.

Ο Christopher Lee είχε προ πολλού δηλώσει ότι ήθελε να σταματήσει να υποδύεται τον άρχοντα του σκότους και εμφανιζόταν κυριολεκτικά σε όλες τις ταινίες τρόμου της εποχής που βγήκαν από τη Μ. Βρετανία. Στη συγκεκριμένη ταινία ο Lee έχει το πρώτο όνομα στα credits, αλλά πρωταγωνιστής είναι ο πάντα στη σκιά του Δράκουλα, Peter Cushing, που όπως και να το κάνουμε θεωρείτο- άδικα- δευτεροκλασάτο όνομα μπροστά στον Chris Lee.

Ο Cushing είναι επιστήμονας στην Βικτοριανή Αγγλία που έχει περάσει από πολλές κακουχίες στη ζωή του με αποκορύφωμα τον θάνατο της διαταραγμένης ψυχικά κόρης του. Τσακισμένος από τη ζωή, επιστρέφει στην πόλη της καταγωγής του για να μείνει μαζί με την εγγονή του, η οποία πάντοτε ήξερε ότι η μητέρα της είχε πεθάνει πολλά χρόνια πριν, αφού ο παππούς της είχε φροντίσει να κρύβει επιμελώς κάθε στοιχείο γι αυτή. Στην πραγματικότητα αυτή νοσηλευόταν στο Άσυλο φρενοβλαβών που διατηρεί ο αδελφός του, Christopher Lee, ο οποίος μάλιστα μοιράζεται την ίδια μακάβρια έλξη για επιστημονική έρευνα που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα με τον αδελφό του.

Ο τελευταίος έχει φροντίσει να φέρει μαζί του έναν σκελετό από ένα απροσδιόριστο πλάσμα που μέχρι τότε θεωρείτο μυθικό και η προσωποποίηση του κακού. Γρήγορα θα ανακαλύψει ότι η παραμικρή επαφή με το νερό κάνει τον νεκρό ιστό του πλάσματος να ξαναζωντανεύει και δεν χάνει χρόνο στο να αναλύσει το αίμα από ένα νεκραναστημένο μέλος του πλάσματος. Ο καλός καθηγητής ανακαλύπτει ότι το αίμα του πλάσματος βρίθει από τα λεγόμενα «κακόβουλα» κύτταρα που όταν έρθουν σε επαφή με κύτταρα άλλου οργανισμού επιτίθενται και αφομοιώνουν τον νέο οργανισμό. Ο Cushing κρίνει ότι αν βρει τρόπο τα υγιή κύτταρα να επιζήσουν από τις επιθέσεις τότε υπάρχει βάσιμη ελπίδα να εξαφανιστεί για πάντα η έννοια του κακού από το πρόσωπο της Γης.

Έλα όμως που η εγγονή του έρχεται σε επαφή με τα κακά κύτταρα τα οποία μεταδίδουν την κακία τους πάνω της, την ώρα που μάθαινε ότι ο παππούς της της έλεγε ψέματα τόσα χρόνια για τη μητέρα της. Σαν να μην έφτανα όλα αυτά, ο αδελφός του ο οποίος δε μοιάζει να τον πολυσυμπαθεί, κάπως ανακαλύπτει την έρευνα του αδελφού του και βάζει στόχο του να την κλέψει κάνοντας τα αποτελέσματα δικά του στα πλαίσια των ερευνών του για τα αίτια της παράνοιας.

Πυκνή ατμόσφαιρα, έξυπνο σενάριο, ανατριχιαστική μουσική, ένας Peter Cushing σε ερμηνεία- σήμα κατατεθέν και ένας φλεγματικός και είρων Christopher Lee συνήθως αρκούν για τους φίλους του είδους, και το THE CREEPING FLESH δεν απογοητεύει. Όπως στις περισσότερες δουλειές του Freddie Francis, υπάρχουν αρκετές αδυναμίες στο σενάριο και στην εκτέλεση του, αλλά σε γενικές γραμμές δεν αλλοιώνουν την απόλαυση της προβολής.

Σε αρκετές στιγμές, μάλιστα, υπάρχει έντονη συναισθηματική φόρτιση κυρίως από την πλευρά του χαρακτήρα του Cushing, που εδώ πρέπει να έχει έναν από τους καλύτερους ρόλους της μεγάλης του καριέρας. Στο φινάλε τα πράγματα παίρνουν μια απρόσμενη τροπή η οποία δένει άψογα με το υπόλοιπο, ενώ οι σκηνές του «δαιμονισμού» της εγγονής του Cushing είναι σίγουρα ανθολογίας για την παγκόσμια σκηνή του τρόμου.

Εντάξει, όλα καταλήγουν σε ακόμα ένα κακοφτιαγμένο τέρας, αλλά η ουσία του THE CREEPING FLESH είναι ο ψυχολογικός τρόμος και το πλάσμα απλά δίνει κάποια έξτρα βοήθεια. Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την ταινία ως ταινία χαρακτήρων μιας και αυτοί έχουν το μεγάλο ενδιαφέρον εδώ. Όλοι έχουν μοναδικά στοιχεία που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα που συναντάμε σε κλισαρισμένους ρόλους παρανοϊκών επιστημόνων και άλλων αρχέτυπων χαρακτήρων του σινεμά τρόμου. Οι χαρακτήρες του Francis είναι απόλυτα ανθρώπινοι και είναι πολύ εύκολο με το κοινό να ταυτιστεί μαζί τους, ακόμα και με τον χωρίς ηθικούς φραγμούς Christopher Lee, και αυτή η πάλη της ανθρωπιάς τους με το υπερφυσικό είναι το κύριο στοιχείο που καθιστά το THE CREEPING FLESH μια ακόμα απολαυστική και κλασσική συνεργασία των Lee- Cushing και μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της Tigon Films.

Δεν υπάρχει έκδοση στη χώρα μας.

R0 Μ. Βρετανία (DD Video)
R1 Αμερική (Columbia Tristar Home Entertainment)
R2 Γαλλία (DVDY Films)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές με κορυφαία την R0 που έχει αναμορφική μεταφορά και του κόσμου τα extras. Η Γαλλική έκδοση είναι 4:3 fullscreen και χωρίς extras.