Μια μαύρη τρύπα προσγειώνεται στη Γη, ανοίγοντας την πύλη σε μια παράλληλη διάσταση απ’ όπου καταφθάνουν μεταλλαγμένες αράχνες σε πολλά μεγέθη που σπέρνουν τον τρόμο σε μια μικρή πόλη του Γουϊσκόνσιν.
Σχόλια:
Η μοναδική περίπτωση να ευχαριστηθεί σήμερα κάποιος νέος φίλος της Ε/Φ το THE GIANT SPIDER INVASION είναι να προσπαθήσει να διαγράψει από το μυαλό του το τι περιμένει από μια μοντέρνα ταινία του είδους και συγκεκριμένα του παρακλαδιού που εμπλέκει τεράστια μεταλλαγμένα έντομα να επιτίθενται σε επαρχιακή πόλη. Το 1975 δεν υπήρχε η τεχνολογία CGI που κάνει «μάγκες» τους μοντέρνους, κατά κανόνα ατάλαντους και χωρίς φαντασία, δημιουργούς και έτσι έπρεπε να βρεθούν άλλα στοιχεία που να ανεβάσουν τα πράγματα πάνω από το επίπεδο του ανεπιτήδευτου χιούμορ. Και αν συγκρίνει κανείς τη συγκεκριμένη ταινία με αντίστοιχες σημερινές όπως το BUG BUSTER και το EIGHT LEGGED FREAKS θα δει ότι παρόλο το handicap που προκαλεί η έλλειψη τεχνολογίας και budget (μόλις $250.000 στοίχισε η ταινία), ο γνωστός στους Αμερικάνικους cult κύκλους Bill Rebane προσπαθεί να δώσει βάθος εισάγοντας πολλές ακόμα πλευρές σε μια ακόμα εισβολή εξωγήινων στη Γη.
Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι το κύριο ενδιαφέρον του THE GIANT SPIDER INVASION δεν είναι τόσο η δράση της κακοφτιαγμένης και cheesy γιγάντιας αράχνης, αλλά το κοινωνικό στοιχείο στην πόλη και στους κατοίκους της. Το ερώτημα που έρχεται αβίαστα στο νου είναι αν θέλει πραγματικά το κοινό για το οποίο γυρίστηκε η ταινία να ασχοληθεί με τους χαρακτήρες ή τελικά με την αράχνη την ίδια, όσο cheesy και ξεπερασμένη και να φαίνεται αυτή;
Ρητορικό το ερώτημα, μιας και ο σκηνοθέτης αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την πρώτη οδό σε μια προσπάθεια να καλυφθούν οι φανερές αδυναμίες της ταινίας σε προϋπολογισμό και ειδικά εφέ. Έτσι παίρνει από το χέρι διάφορους χαρακτήρες της μικρής πόλης και προσπαθεί να εισχωρήσει στην ψυχολογία του και στο πως αντιμετωπίζουν την επίθεση της γιγάντιας αράχνης και των υπόλοιπων οκτάποδων φίλων της. Στο στόχαστρο, ο τοπικός πράος και καλόβολος σερίφης, μια καθηγήτρια αστροφυσικής και ένα καλεσμένος της καθηγητής από τη NASA που ανακαλύπτουν το κοσμικό συμβάν που σιγά σιγά αλλάζει τη ζωή των πάντων στην πόλη, και ένα ζευγάρι κτηνοτρόφων απ’ αυτούς που οι Αμερικανοί θα χαρακτήριζαν με ευκολία «Poor White Trash».
Οι τελευταία ανακαλύπτουν αντικείμενα σαν πέτρινα αυγά κοντά στο χώρο που έγινε η σύγκρουση της μαύρης τρύπας, δίπλα στα κατακρεουργημένα πτώματα των αγελάδων τους. Για καλή τους τύχη ανακαλύπτουν ότι μέσα στις πέτρες υπάρχουν διαμάντια, αλλά δεν βλέπουν ότι μέσα τους κυοφορούνται αιμοδιψείς σαρκοφάγες αράχνες που θα κατακλύσουν την πόλη. Το πρώτο μέρος της ταινίας ασχολείται κυρίως με αυτά τα θέματα, βρίσκοντας πότε πότε το χρόνο για καμιά όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένη επίθεση τόσο των μικρών όσο και της μεγάλης αράχνης, αλλά η ανάλυση χαρακτήρων και καταστάσεων γίνεται με κάπως στείρο και χωρίς φαντασία τρόπο, που κάνει το φιλόδοξο αυτό τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης να μην πετυχαίνει απόλυτα.
Συγκεκριμένα, έχουμε πολλές ανούσιες βόλτες από τους πρωταγωνιστές στο χώρο της σύγκρουσης, αρκετό μπλα- μπλα που έχει ένα σχετικό ενδιαφέρον, αλλά κλέβει χρόνο από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, που σίγουρα είναι τα τριχωτά οκτάποδα τέρατα. Έτσι έχουμε τη δράση της γιγάντιας αράχνης να περιορίζεται πολύ χρονικά, και να φτάνει σε κορύφωση μόνο στο φινάλε, το οποίο πάντως ήδη έχω αρχίσει να δυσκολεύομαι να θυμηθώ! Οπότε, δύσκολα μπορεί να μιλήσει κανείς για ένα ολοκληρωμένο έργο, αλλά περισσότερο για τμήματα που ικανοποιούν μεμονωμένα τον χωρίς φραγμούς και απαιτήσεις φίλο της Ε/Φ. Τέτοια υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό στο THE GIANT SPIDER INVASION, όπως την τελική επίθεση της γιγάντιας αράχνης στην πόλη με τον πληθυσμό να τρέχει πανικόβλητος, ένα- δύο σκηνές όπου η αράχνη… μασουλάει τα θύματά της και μερικές εκλάμψεις εμπνευσμένου διαλόγου και καταστάσεων, που όμως δυστυχώς δεν είναι ο κανόνας. Οι αρκετές τρύπες στην πλοκή δεν βοηθούν να συμμαζευτούν κάπως τα πράγματα, όπότε αυτό που μένει είναι μια αρκετά διασκεδαστική ταινία για κάποια νωχελικά Σαββατιάτικα απογεύματα νοσταλγίας, που όμως γρήγορα θα ξεχαστεί. Είμαι βέβαιος πώς όποιος είχε δει τη συγκεκριμένη ταινία όταν ήταν μικρός θα ικανοποιηθεί πολύ περισσότερο από αυτούς που τη βλέπουν για πρώτη φορά, αλλά προσωπικά αυτή η νοσταλγία απλά με άφησε με μια γλυκόπικρη γεύση.
Τουλάχιστον αρχίζω να ξεσκονίζω τα ράφια μου με τα παλιά VHS για να εντοπίσω και άλλες ταινίες με επιθέσεις αραχνών, όπως το KINGDOM OF THE SPIDERS. Κάτι λέει ίσως αυτό!
Η έκδοση Ολλανδίας περιέχει περικοπές, αλλά και πολλά extras. Οι υπόλοιπες εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές με ποιότητα εικόνας VHS. Πιθανότατα να υπάρχουν κι άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.
Η μοναδική περίπτωση να ευχαριστηθεί σήμερα κάποιος νέος φίλος της Ε/Φ το 
