Σχόλια:  Η ενασχόληση του Andy Warhol με το σινεμά ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με τέτοια καλλιτεχνήματα όπως το SLEEP (1963) που είχε να κάνει με 6 ώρες παρακολούθησης ενός τύπου την ώρα που κοιμόταν και το EMPIRE (1964), μια παρόμοια άσκηση αντοχής με 8 ώρες πλάνων από το Empire State Building. Αργότερα θα ξεκινούσε μια σειρά περισσότερο φιλικών προς το κοινό ταινιών, που θα ήταν η αρχή της καριέρας διάφορων εναλλακτικών σταρ που συμμετείχαν στις περισσότερες ταινίες που ακολούθησαν με τον υπότιτλο «Andy Warhol Presents».
 CHELSEA GIRLS, LONESOME HIGHWAY, TRASH, BAD και HEAT ήταν ορισμένες από τις ταινίες σε σκηνοθεσία Paul Morrissey που κυκλοφόρησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν ένας από τους προαναφερόμενους «εναλλακτικούς σταρ» πυροβόλησε τον Warhol αναγκάζοντας τον να παραδώσει το φιλμικό του υλικό στον Morrissey.
 Οι ταινίες αυτές χαρακτηρίζονται από παράξενο χιούμορ, συχνά gay θεματολογία, sleaze και πολύ sex. Όμως, τα λεφτά για τους fans της cult- horror σκηνής ήρθαν το 1974 όταν ο Paul Morrissey γύρισε στην Cinecitta της Ιταλίας τη διλογία των πιο γνωστών και επιτυχημένων ταινιών του υπό την… αιγίδα του Andy Warhol.
 Και εγέννετο FLESH FOR FRANKENSTEIN και BLOOD FOR DRACULA, με πρωταγωνιστή τον πάντα αγαπημένο των φίλων των b-movies, Udo Kier και τον γνωστό γκομενιάρη Joe Dallesandro που ήταν παρών στις περισσότερες ταινίες που υπήρχαν τα ονόματα των Warhol- Morrissey εκείνη την εποχή.
Το FLESH FOR FRANKENSTEIN ήταν το πρώτο χρονικά από τις δύο ταινίες, οι οποίες γυρίστηκαν ταυτόχρονα με τον θρυλικό Carlo Ponti στην παραγωγή και τον εξίσου θρυλικό μαέστρο της b-δράσης και όχι μόνο, Antonio Margheriti, να βρίσκεται στα πλατό κατά παραγγελία του Ponti, χωρίς όμως να συν-σκηνοθετεί, όπως ήθελαν ορισμένα Ιταλικά κυρίως έντυπα του χώρου εκείνη την εποχή.
 Η σκηνοθεσία ήταν αποκλειστικά του Paul Morrissey, ενός ικανότατου αλλά παρεξηγημένου σκηνοθέτη, ο οποίος συνήθως είχε την ατυχία το όνομα του να βρίσκεται στα credits μαζί με εκείνο του Andy Warhol, που παρότι δεν είχε σχεδόν καμία ανάμιξη με τις συγκεκριμένες ταινίες, κατέληξε να απολαμβάνει όλη τη «δόξα», με τον Morrissey να μένει γενικά άγνωστος στο περιθώριο.
 Το FLESH FOR FRANKENSTEIN γυρίστηκε σε 3-D εκείνη την εποχή, κάτι που φαίνεται καθαρά ακόμα και στις δισδιάστατες εκδόσεις DVD και VHS που βρίσκονται στις μέρες μας και πρόκειται για μια ταινία γεμάτη στοιχεία από τα οποία φτιάχνονται οι θρύλοι στον χώρο των cult και b-movies. Κατ’ αρχάς έχει τον Udo Kier ίσως στον πιο αξιομνημόνευτο ρόλο της καριέρας του (μαζί ίσως με τον Δράκουλα του BLOOD FOR DRACULA), σε πολύ μεγάλα κέφια, να υποδύεται έναν πωρωμένο και αδίστακτο βαρόνο Frankenstein, που με μεγαλεπήβολα σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία προσπαθεί να ζευγαρώσει το θηλυκό τέρας που έχει ήδη φτιάξει.
 Ο βοηθός του, Otto, είναι εξίσου φανατισμένος και αιμοδιψής με το αφεντικό του, και οι δυο τους δεν κολλάνε πουθενά προκειμένου να αποκτήσουν τα… εξαρτήματα που θέλουν για να δημιουργήσουν το αρσενικό ταίρι του τέρατος.
Ένα απ’ αυτά τα εξαρτήματα είναι το κεφάλι, το οποίο και βρίσκουν στους ώμους ενός ντόπιου βοσκού που εκείνη την ώρα είχε πάει με τον κολλητό του στο κοντινό ταβερνείο μετά από μια κουραστική μέρα. Χωρίς να χάνουν χρόνο τον ξεμοναχιάζουν και αποκόβουν το πολύτιμο κεφάλι, το οποίο ο βαρόνος βάφτισε σαν το «ιδανικό» για τον σκοπό τους.
 Όμως ο φίλος του άτυχου βοσκού (Joe Dallesandro) ανησυχεί από την εξαφάνιση του φίλου του και πιάνει δουλειά στον πύργο του βαρόνου, σαν βοηθός της σεξομανούς γυναίκας και αδελφής του Frankenstein. Με τα πολλά, ανακαλύπτει το κεφάλι του φίλου του στο σώμα του αρσενικού τέρατος μέσα στο εργαστήριο και αποφασίζει να πάρει εκδίκηση από τον Frankenstein και το βοηθό του.
 Όλα αυτά είναι διανθισμένα με υπερβολικές ποσότητες γυμνού, gore και υπέροχης κακογουστιάς, όπως μόνο ο Paul Morrissey μπορεί να προσφέρει. Το χιούμορ είναι κατάμαυρο και ακατάπαυστο, με πολλές σκηνές και ατάκες ανθολογίας, με αποκορύφωμα τη σκηνή όπου ο Frankenstein, ανυπόμονος και αγχωμένος για το που θα εντοπίσει το αρσενικό κεφάλι που ονειρεύεται, εξαπολύει έναν φρενήρη μονόλογο την ώρα που…. απολαμβάνει το άψυχο σώμα της θηλυκής του δημιουργίας, χώνοντας τα χέρια του (και όχι μόνο) στις ανοιχτές πληγές της. Αυτή είναι πιθανότατα και η μεγαλύτερη στιγμή του Udo Kier στην μακρόχρονη καριέρα του. Εκεί έχουμε και την αθάνατη ατάκα «To know Death, Otto, you have to fuck life in the gall- bladder» (όπου gall-bladder = η ουροδόχος κύστη), που μοιάζει ολίγον τι ειρωνική, αφού ο θάνατος του Andy Warhol προήλθε λίγα χρόνια αργότερα από επιπλοκές σε μια συνηθισμένη επέμβαση στο συγκεκριμένο σημείο του σώματός του!
 Πέρα από τον χαβαλέ, το FLESH FOR FRANKENSTEIN είναι μια ταινία- ορισμός του πολυφορεμένου και αδιακρίτως επιδιδόμενου όρου του «cult». Γεμάτη παράξενα σκηνικά και ερμηνείες, πολύχρωμες τοποθεσίες, σκηνές ανωμαλιάρικου sex και σπλατεριές που λογικά θα ικανοποιήσουν όλους του φίλους του είδους. Έχει όμως και ένα σχετικό βάθος, που ναι μεν δεν φτάνει στα επίπεδα της μελετημένης μελαγχολίας του BLOOD FOR DRACULA, αλλά σίγουρα δείχνει ότι πρόκειται για μια ταινία που έπρεπε να είχε προσεχτεί πολύ περισσότερο την εποχή που βγήκε.
Αντίθετα και μάλλον αρκετά προβλέψιμα, πετσοκόφτηκε αδιακρίτως από τις περισσότερες λογοκριτικές αρχές σε σημείο που το τελικό αποτέλεσμα δεν έβγαζε νόημα, μιας και είχε ελαφρυνθεί από σχεδόν όλες τις σκηνές sex και βίας. Μια από τις Ελληνικές VHS εκδόσεις που είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν βρίσκεται ακόμα και αποδεικνύει του λόγου το αληθές, με περισσότερα από 10 (!) λεπτά περικοπών.
 Ευτυχώς αυτά τα προβλήματα έχουν αποκατασταθεί στις περισσότερες εκδόσεις DVD που κυκλοφορούν σήμερα, και έτσι επιτέλους οι φίλοι του τρόμου και του εξεζητημένου μπορούν να απολαύσουν αυτή την ξεχωριστή ταινία του Paul Morrissey έτσι όπως ο ίδιος θα ήθελε.
Οι ίδιοι πρωταγωνιστές επανέρχονται και στην αδελφή ταινία του FLESH FOR FRANKENSTEIN, BLOOD FOR DRACULA, που ίσως παρουσίασε πιο ολοκληρωμένα αυτό που ο Morrissey είχε στο μυαλό του και δεν μπόρεσε να αποδώσει επακριβώς στο FLESH FOR FRANKENSTEIN, που πάντως είναι αρκετά πιο χαοτικό και ντελιριακό από το διδυμάκι του.
Με λίγα λόγια, και τα δύο είναι ταινίες που δεν θα έπρεπε να λείπουν από καμιά σοβαρή συλλογή horror και cult.
|
