Σχόλια:  Αν σκηνοθέτης δεν είναι ο Takashi Miike τότε το σκέφτομαι πολύ συνήθως να ασχοληθώ με ταινίες γυρισμένες κατ’ ευθείαν στο video, λόγω ότι μου δίνουν την εντύπωση ερασιτεχνικών παραγωγών, με έλλειψη ατμόσφαιρας και τους περιορισμούς που ούτως ή άλλως έχει το video σαν μέσο κινηματογράφησης. Όταν όμως μιλάμε για τη σκηνή του τρόμου, τα πράγματα είναι διαφορετικά, μιας και από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 οι μοναδικές κινηματογραφικές παραγωγές τρόμου μας έρχονται από τα μεγάλα studio του Hollywood και συνήθως δεν αξίζουν καν τον κόπο σχολιασμού. Οπότε, οι νέοι δημιουργοί αναγκάζονται να καταφύγουν στο video για οικονομία. Το αποτέλεσμα αυτού για τη σκηνή του τρόμου είναι μέτριες στην καλύτερη περίπτωση ταινίες, με μίζερες παραγωγές και ερασιτεχνική αίσθηση, που ακόμα κι όταν δείχνουν κάποια στοιχεία πρωτοτυπίας και έμπνευσης δεν καταφέρνουν να πείσουν.
Κάπως έτσι περίμενα και το NAKED BLOOD του γνωστού exploitation σκηνοθέτη Hisayasu Sato, ιδίως μετά που έμαθα ότι γενικά είναι σε εκτίμηση από την παγκόσμια κοινότητα του τρόμου. Με χαρά ανακάλυψα ότι έκανα μεγάλο λάθος, γιατί το NAKED BLOOD είναι μια από τις δυνατότερες, θρασσύτερες και πιο καλοσχεδιασμένες ταινίες τρόμου που είδα εδώ και χρόνια.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν David Cronenberg υπό την επίδραση δυνατών παραισθησιογόνων, και με πολύ περισσότερη βία και gore. Αρχίζουν να γυαλίζουν τα μάτια σας; Πολύ λογικό. Ας τα δούμε όμως απ’ την αρχή τα πράγματα.
Ο Eiji, με κάθε καλή πρόθεση που μπορεί να έχει ένας 17χρονος κατασκευάζει ένα πειραματικό φάρμακο που έχει σαν στόχο την εξάλειψη του ανθρώπινου πόνου. Το φάρμακο προσομοιώνει μια ουσία που εκκρίνει ο εγκέφαλος την ώρα που αντιλαμβάνεται τον πόνο, και αυξάνει την παραγωγή του τόσο πολύ ώστε ο πόνος να μην γίνεται πλέον αντιληπτός από τον άνθρωπο. Όλα ξεκίνησαν από τις έρευνες του μακαρίτη πατέρα του, επίσης ιατρικού επιστήμονα, που ερευνούσε την πιθανότητα αιώνιας ζωής.
Ο Eiji εκμεταλλεύεται την θέση της μητέρας του ως διευθύντρια σε Πανεπιστημιακή κλινική και χορηγεί τον ορό σε 3 γυναίκες ασθενείς της, που λαμβάνουν μέρος σε ένα πείραμα σχετικά με τον έλεγχο γεννήσεων, χωρίς όμως αυτές να το γνωρίζουν. Η μία είναι μια γυναίκα με υπερβολική όρεξη που το φαγητό είναι η μεγαλύτερή της διασκέδαση, η δεύτερη είναι ματαιόδοξη και με ψύχωση για την εμφάνισή της, ενώ η τρίτη και πιο παράξενη πάσχει από παρατεταμένη αϋπνία που προκλήθηκε από έντονο ψυχολογικό σοκ στο παρελθόν. Ο Eiji παρακολουθεί τις τρεις γυναίκες, αλλά την τελευταία ονόματι Rika όλο και περισσότερο και από κοντά, μιας και τελικά γνωρίζονται και τον προσκαλεί σπίτι της. Εκεί του δείχνει το υποκατάστατο που χρησιμοποιεί για τον ύπνο, που είναι ένας μεγάλος κάκτος και μια συσκευή που μοιάζει σαν τις μάσκες παιχνιδιών virtual reality, μια γι αυτή και μια για τον κάκτο, της προκαλεί κάτι σαν όνειρα, χωρίς όμως να κοιμάται.
Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται με αρκετά καλή σκοτεινή ατμόσφαιρα και μουσική, αλλά η ανάλυση χαρακτήρων τραβάει σε μάκρος και είναι γενικά αρκετά αργή με κάποια αίσθηση μυστηρίου που πηγάζει από την υπόθεση, σε στυλ της πρώτης ώρας του AUDITION. Η ηρεμία πριν από τη θύελλα, δηλαδή, αφού τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει τον θεατή γι αυτό που ακολουθεί.
Οι σκηνές που ακολουθούν είναι από τις πιο ακραίες που έχω δει μέχρι τώρα σε ταινία. Φανταστείτε όλες τις ταινίες splatter και gore που ξέρετε και σκεφτείτε το σημείο που βάζουν το όριο. Το NAKED BLOOD καταργεί αυτά τα όρια, και δείχνει στον θεατή αυτό που δεν θέλει να δει κατ’ ευθείαν στα μούτρα και χωρίς περιστροφές και μυστήριες γωνίες της κάμερας. Όλα δοσμένα με ανατριχιαστικό ζουμάρισμα και την κάμερα να μην φεύγει στιγμή από τα δρώμενα.
Στο τέλος ομολογώ ότι το έχασα λιγάκι το νόημα, μιας και τα συνεχή πλάνα από όνειρα ανακατεμένα με πραγματικότητα από τον κάκτο και το μηχάνημα VR της Rika φέρνουν την καταραμένη «στροφή» στην πλοκή που όμως αντί να ξεκαθαρίζει μπερδεύει πολύ περισσότερο τα πράγματα, σε σημείο να γίνεται ακατανόητο. Πάντως το τελευταίο δεκάλεπτο θυμίζει πολύ Miike στα υπέρ- σουρεαλιστικά του, και Cronenberg στα πολύ ακραία του. Φανταστείτε κάτι σαν την σουρεαλιστική ατμόσφαιρα του AUDITION και DEAD OR ALIVE, παντρεμένα με τον σωματικό τρόμο του VIDEODROME. Νοηματικά μπορεί να μην βγαίνει άκρη, αλλά είναι οπτικά εντυπωσιακό, με μυστηριακή παραισθησιακή ατμόσφαιρα, που γίνεται ακόμα καλύτερη λόγω της πολύ επιβλητικής μουσικής.
Για τα gore εφέ τι να πρωτοπεί κανείς. Στην αρχή αργούν να εμφανιστούν, δίνοντας την ψευδαίσθηση ενός ακόμα JU ON, αλλά μόλις κάνουν την εμφάνισή τους θα τρίβετε τα μάτια σας από την ένταση και τον ολοένα και αυξανόμενο ρεαλισμό τους.
Εντυπωσιακή δουλειά, χωρίς καμιά αμφιβολία, το NAKED BLOOD είναι από τις ταινίες που δύσκολα επαναλαμβάνονται και ακόμα πιο δύσκολα αντιγράφονται. Είναι οπωσδήποτε αναγκαία προσθήκη για κάθε συλλογή τρόμου, και είναι δέκα φορές καλύτερο από επιτηδευμένα και ανούσια gorefests όπως GUINEA PIG, χωρίς να στερείται σχεδόν καθόλου από την ποσότητα gore. Είναι μια άκρως πρωτότυπη ταινία που δανείζεται μεν στοιχεία από αρκετές του είδους, αλλά καταφέρνει και τα αναμιγνύει σωστά παράγοντας το προσωπικό όραμα του Hisayasu Sato, που είναι θρυλικό όνομα στη σκηνή του pinku eiga (Ιαπωνικό soft πορνό με αρκετή βία συνήθως). Για τη σκηνή του τρόμου, πάντως, το NAKED BLOOD ήδη θεωρείται κλασικό, και απόλυτα δίκαια θα μπορούσα να προσθέσω. Αν ήταν και λίγο πιο γρήγορο στην αρχή, το 5/5 από ‘μένα το είχε εξασφαλισμένο!
Όλοι οι φίλοι του gore, ακραίου σινεμά και του Ιαπωνικού τρόμου, βυθίστε τα δόντια σας χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά οι υπόλοιποι προσοχή.
Α, ναι. Καλό θα είναι επίσης να μην το δει κανείς κάτω των 15 χρονών!
|
