Σχόλια:  Το JUST BEFORE DAWN είναι μια ταινία από την χρυσή εποχή του σινεμά τρόμου που έχει μείνει στην αφάνεια και εξαιτίας του υπέροχου μέσου που λέγεται DVD μπορούμε επιτέλους να απολαύσουμε σήμερα.
Η ταινία εκτιμάται από τους απανταχού φίλους της σκηνής του τρόμου, και σήμερα θεωρείται μια ακόμα cult επιτυχία της εποχής. Εγώ, να πω την αλήθεια, το είδα για πρώτη φορά φέτος, αν και γνώριζα την ύπαρξή του, αλλά λόγω της σπανιότητάς του δεν είχα καταφέρει να το δω μέχρι τώρα. Η ιστορία, μάλιστα, δεν του φέρθηκε και πολύ καλά, μιας και θέλοντας και μη, μπήκε στην ατελείωτη λίστα των απομιμήσεων του HALLOWEEN και FRIDAY THE 13TH που είχε κυκλοφορήσει δυο χρόνια πριν, χωρίς όμως να είναι.
Μετά το τέλος της προβολής, μπορώ να πω ότι τα αισθήματά μου είναι ανάμικτα. Σίγουρα πρόκειται για μια προσεγμένη ταινία, που γενικά κινείται στο είδος του slasher, αλλά όχι τόσο πεζά, όπως το υπερεκτιμημένο FRIDAY THE 13TH ή η συντριπτική πλειοψηφία των αντίστοιχων θεματικά ταινιών που κυκλοφόρησαν στο μέλλον.
 Κύριος λόγος γι αυτό είναι οι εκπληκτικές τοποθεσίες στις οποίες γυρίστηκε, που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η κύρια πηγή ατμόσφαιρας μυστηρίου, απειλής και τρόμου που είναι πανταχού παρούσα στο JUST BEFORE DAWN.
Η πλοκή σίγουρα δεν δικαιούται κάποιο βραβείο πρωτοτυπίας, αφού αφορά την κλασσική εκδρομή πέντε νέων (2 γυναικών και 3 αντρών) σε μια δασώδη ορεινή περιοχή των ΗΠΑ, όπου ο ένας από την παρέα έχει ένα αγροτεμάχιο. Οι 5 αγνοούν τις προειδοποιήσεις του Δασοφύλακα George Kennedy για την ακαταλληλότητα της περιοχής για κατασκήνωση και ξεκινούν την περιπέτειά τους.
Μέσα στα εντυπωσιακά φυσικά τοπία, κάνουν την πρώτη τους γνωριμία με τους ντόπιους, πρώτα έναν τρομοκρατημένο μεθύστακα που τους εκλιπαρεί να μην συνεχίζουν την πορεία τους και στη συνέχεια ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ανθρώπων με τη νεαρή κόρη τους, που τους υποδέχεται με το δίκαννο στο χέρι, προτρέποντάς τους να «φύγουν απ’ αυτή τη γη». Προβλέψιμα, οι φίλοι μας δεν το κάνουν, και μπλέκουν άθελά τους σε ένα παιχνίδι επιβίωσης, μιας και στο δάσος ζει ένας επικίνδυνος φονιάς που αρχίζει να τους σκοτώνει τον ένα μετά τον άλλο.
Τυπικά slasher πράγματα, θα μου πείτε, τα οποία γίνονται ακόμα τυπικότερα με τις σχεδόν αναπόφευκτες φτηνές τρομάρες (φάρσες κλπ), που εγώ προσωπικά τόσο έχω σιχαθεί να βλέπω σε slasher. Αναγκαίο κακό; Ίσως, αλλά τα πράγματα ευτυχώς διορθώνουν αρκετά στη συνέχεια.
 Όταν αρχίζει η δράση, περίπου περίπου στα μισά της ταινίας, βλέπουμε επιτέλους όλα τα στοιχεία που έκαναν το slasher ένα από τα πιο δημοφιλή είδη της σκηνής του τρόμου. Υπάρχει αγωνία, ένταση, αβεβαιότητα σε μεγάλες δόσεις, και ολίγες σπλατεριές έτσι για να γίνει λίγο πιο πικάντικη η «γεύση»μας.
Η κορύφωση της ιστορίας επιφυλάσσει κάποιες εκπληξούλες, τις οποίες δε θα μαρτυρήσω, αλλά εμένα προσωπικά μου φάνηκε ότι οι ευκαιρίες που δόθηκαν στον Lieberman ήταν πολύ περισσότερες απ’ αυτές τις οποίες τελικά εκμεταλλεύτηκε, με εξαίρεση ίσως το εντυπωσιακό (αν και λίγο απότομο) φινάλε, που μοιάζει να έχει βγει κατευθείαν από το πολύ μεταγενέστερο SOCIETY του Brian Yuzna, και ίσως πολλοί να βρουν λιγάκι υπερβολικό και αταίριαστο με τα προηγούμενα δρώμενα.
Ακόμα και έτσι, όμως, δεν θα μπορούσε κανείς να αρνηθεί την αναμφισβήτητη ποιότητα του JUST BEFORE DAWN, η οποία φαίνεται στην περισσότερη διάρκειά του παρά το χαμηλό budget που υπήρχε στη διάθεση των συντελεστών. Η ατμόσφαιρα γενικά είναι πολύ καλή, ακόμα και στα σημεία που η δράση είναι συγκρατημένη, και μένει έτσι μέχρι το τέλος.
Σαν επίλογο θα ήθελα να τονίσω ότι φίλοι ταινιών με παρόμοια θεματολογία όπως THE HILLS HAVE EYES και, σε μικρότερο βαθμό, THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE ίσως ανακαλύψουν ένα μικρό διαμάντι στο JUST BEFORE DAWN, μιας και καταφέρνει σε πολλά σημεία του να επαναλάβει την ατμόσφαιρα απειλής και τρόμου των προαναφερόμενων, ενώ σε στιγμές καταφέρνει και τα ξεπερνάει. Απ’ αυτή την άποψη το τοποθετώ ανάμεσα στα πλέον ατμοσφαιρικά slasher, στην ίδια κατηγορία με BLACK CHRISTMAS, THE SLAYER κλπ.
Αν το εντοπίσετε αξίζει αναμφίβολα μια ματιά γιατί είναι από τα λίγα slasher που πραγματικά ξεχωρίζουν.
|
