Σχόλια: Το THE BEYOND θεωρείται από πολλούς ως το αριστούργημα τρόμου του Fulci και η πιο φιλόδοξη ταινία του. Παρ’ όλο που είχε ήδη σκηνοθετήσει πάνω από 30 ταινίες, το 1979 ήταν το έτος που σηματοδότησε την παγκόσμια αναγνώριση του Fulci με την κυκλοφορία του ZOMBIE 2. Η περίοδος από εκεί και μέχρι το 1984 ήταν η πιο παραγωγική για τον Ιταλό μαέστρο του τρόμου, με πιο αξιοπρόσεκτες δημιουργίες τις ταινίες της ανεπίσημης «τριλογίας των ζωντανών νεκρών» "CITY OF THE LIVING DEAD", THE BEYOND και HOUSE BY THE CEMETERY. 
Ο ίδιος λέει ότι με το THE BEYOND ήθελε να αποδώσει την Κόλαση από μία ακόμη πιο υπερφυσική και σουρεαλιστική οπτική γωνία απ’ ότι είχε κάνει στο "CITY OF THE LIVING DEAD". Ο Fulci ήθελε, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, να κάνει ένα «απόλυτο» φιλμ με το THE BEYOND, θεωρώντας ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει λογική και απλά είναι μία αλληλουχία εικόνων. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα με το THE BEYOND, κατά τη γνώμη μου.  Ο Fulci δανείστηκε στοιχεία από άλλες ταινίες όπως το "SUSPIRIA" και INFERNO, και κατάφερε να δημιουργήσει ένα άκρως αυθεντικό μίγμα γοτθικού τρόμου στην παράδοση του H.P Lovecraft, υποστηριζόμενο φυσικά από τα ακραία και καταπληκτικά σπλάτερ εφέ του Giannetto De Rossi. Το σενάριο, αν και χαοτικό και χωρίς λογική σε πολλές στιγμές του, είναι ίσως το πιο φιλόδοξο που συναντάμε σε ταινία του Fulci. Με πολλές φανερές επιρροές από τα έργα του Lovecraft, όπως η αρχική σεκάνς που είναι ξεπατικωμένη από τη νουβέλα του τελευταίου "The Case of Charles Dexter Ward", οι συνεχείς αναφορές στο βιβλίο του Eibon, που είναι δημιούργημα του μαθητή του Lovecraft συγγραφέα Clark Ashton Smith, καθώς και το μοναδικό όραμα της κόλασης, ως ένας τόπος που είναι μουντός και όλοι οι ορίζοντές του είναι ίδιοι, ο Fulci καταφέρνει να δημιουργήσει την πιο επιβλητική παραισθησιογόνα ατμόσφαιρα στις ταινίες του μέχρι τώρα.  Από την πρώτη ασπρόμαυρη σεκάνς που διαδραματίζεται το 1927 στη Νέα Ορλεάνη, το THE BEYOND δείχνει τα δόντια του. Στο ξενοδοχείο "Seven Doors" ένας μάγος με όνομα Schyke ζωγραφίζει ένα πίνακα με το πορτραίτο της κόλασης όταν προπηλακίζεται από διψασμένο για αίμα όχλο. Παρ’ όλες τις εκκλήσεις του προς τον όχλο ότι το ξενοδοχείο είναι χτισμένο πάνω σε μία από τις 7 πύλες της κολάσεως και ότι μόνο αυτός μπορεί να τους σώσει, δεν καταφέρνει να αποφύγει τον απίστευτα βίαιο και σαδιστικό ξυλοδαρμό με αλυσίδες, την σταύρωση, και το μπάνιο σε οξύ που του επιφυλάσσουν οι συνάνθρωποί του. Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδεί αυτή τη σκηνή περίπου 13 χρονών, είχα σοκαριστεί τόσο πολύ που την έβλεπα στον ύπνο μου πολλές μέρες μετά!  Μεταφερόμενοι στο παρόν, βλέπουμε την Lisa ( Catriona MacColl) να κανονίζει τις λεπτομέρειες για την επισκευή του ίδιου ξενοδοχείου, που είχε κληρονομήσει, κομπλέ με τα φαντάσματα του παρελθόντος του. Κατά τη διάρκεια των επισκευών γινόμαστε μάρτυρες αρκετών αιματηρών συμβάντων, πράγμα που προκαλεί και τη γνωριμία της Lisa με τον Δρ John Mc Cabe ( David Warbeck), αλλά και με ένα από τα προαναφερόμενα φαντάσματα ονόματι Emily η οποία με τη σειρά της προσπαθεί μάταια να προειδοποιήσει την Lisa για τον κίνδυνο που διατρέχει στο ξενοδοχείο,. Όλα αυτά είναι δοσμένα με έναν ασυνήθιστο για τα δεδομένα του Fulci σουρεαλισμό, που έκαναν πολλούς πολέμιους του την εποχή να αναθεωρήσουν και να παραδεχτούν ότι ο μεγάλος maestro, εκτός από δίψα για αίμα, είχε μερικές φορές και σοβαρό καλλιτεχνικό όραμα.  Στο κυρίως πιάτο του THE BEYOND, η πύλη της κολάσεως που είναι χτισμένο το ξενοδοχείο ανοίγει με κάποιο τρόπο και σαν αποτέλεσμα τα πτώματα στο γειτονικό νεκροτομείο να αρχίσουν να γίνονται ανήσυχα και να επιδεικνύουν τις διαθέσεις τους με διάφορους αιματηρούς τρόπους, προσφορά του μοναδικού Giannetto De Rossi. Έχουμε μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή σκηνή, μια απ’ τις πολλές πλέον κλασσικές της ταινίας, όπου η χήρα ενός από τους εργάτες που έπεσαν στο καθήκον στην αρχή της ταινίας δέχεται το δεύτερο μπάνιο από οξύ του THE BEYOND. Πώς βρέθηκε εκεί το μπουκάλι και πώς τελικά κατάφερε να χυθεί πάνω στη δύστυχη γυναίκα; Μα φυσικά με τον τρόπο του Fulci! Και βέβαια, το ρεπερτόριο των Fulci και De Rossi δεν σταματάει εδώ. Στη συνέχεια έχουμε μάτια να πετάγονται από τις κόγχες τους, σκύλους να ξεριζώνουν λαρύγγια, κοριτσάκια- ζόμπι να χάνουν το μισό τους κεφάλι από πυροβολισμό, μέχρι μία εντελώς παρανοϊκή (όσο και να φαίνεται ξεπερασμένη στις μέρες μας) επίθεση από σαρκοφάγες αράχνες- δολοφόνους. Το πολύ αγωνιώδες και απαισιόδοξο φινάλε συμπληρώνει την εικόνα του THE BEYOND, που με τη βοήθεια των για άλλη μια φορά ορεξάτων Fabio Frizzi στη μουσική, που είναι με διαφορά η καλύτερη απ’ όλες τις ταινίες της τριλογίας, Sergio Salvati στην φωτογραφία και Vincenzo Tomassi στο μοντάζ, γίνεται με βεβαιότητα το καλλιτεχνικά αρτιότερο έργο του Fulci. Σίγουρα το THE BEYOND δεν είναι τέλειο και έχει πολλά αδύνατα σημεία με πιο χτυπητά την έλλειψη λογικής στα δρώμενα και τις πατροπαράδοτες σε ταινίες του είδους ερμηνείες (αν και το πρωταγωνιστικό ζευγάρι προσπαθεί φιλότιμα να κρύψει το γέλιο του στη σκηνή του κυνηγητού στους διαδρόμους του νοσοκομείου). Παρ’ όλα αυτά, είναι μία εμπνευσμένη ταινία, έχει ρυθμό και είναι σκηνοθετημένη με φροντίδα από τον τελειομανή (όπως καταθέτουν διάφοροι συνεργάτες του στο παρελθόν) Fulci.Το THE BEYOND μένει στην ιστορία ως το πιο φιλόδοξο έργο του, αν και εγώ προσωπικά θεωρώ το HOUSE BY THE CEMETERY ως το πιο ολοκληρωμένο έπος τρόμου και gore του αξέχαστου δημιουργού. Κατά συνέπεια, επιβάλλεται πιστεύω η απόκτησή του από όσους δεν το έχουν ήδη, και το συστήνω ανεπιφύλακτα ως εισαγωγή στον Lucio Fulci για τους νεαρότερους fans του cult τρόμου. | 
