b-movies.gr - b-movies - UNHINGED (1982) - Σχολιασμοί χρηστών

sleazy (Βαθμολογία: 3) στίς 12/04/2008 10:29

Το "Unhinged" είναι ένα πολύ περίεργο και υποτιμημένο πολύτιμο διαμάντι φρίκης της δεκαετίας του '80.Χρησιμοποιώ τη λέξη "περίεργο" επειδή αυτή η ταινία μπορεί ίσως να χαρακτηρίσει τη χαμηλότερη αρίθμηση φόνων από όλα τα slashers της δεκαετίας του '80, αλλά ακόμα οι τρεις σκηνές δολοφονίας είναι μεταξύ των πιό άρρωστων και πιό ενοχλητικών σκηνών που έχουν παιχθεί σε ταινία.Επειδή είμαι οπαδός του τρόμου,το προτιμώ έτσι.Μου αρέσει να βλέπω μια ταινία που έχει λίγους φόνους αλλά καλούς,παρά μια ταινία με 15 φόνους που δεν δείχνουν το τελικό αποτέλεσμα.Δεδομένου ότι η βία είναι τόσο γραφική (όπως οι δολοφονίες διαπράττονται με τσεκούρια και ακόμη και δρεπάνι), είναι επίσης αρκετά εύκολο να γίνει κατανοητό γιατί αυτή η ταινία περιλήφθηκε στον κατάλογο απαγορευμένων ταινιών τρόμου.Στο τέλος υπάρχει κάτι το οποίο ξαφνιάζει σεναριακά και μου άρεσε.Το επίπεδο αγωνίας είναι υψηλού επιπέδου με τις πολλές σκηνές με την καταιγίδα,το σκοτεινό δάσος και το μέγαρο.Το "Unhinged" έγινε σαφώς με τα "περιορισμένα" μέσα και λίγους προϋπολογισμούς, αλλά ο Don Gronquist ξέρει σίγουρα πώς να ενισχύσει μια ανήσυχη ατμόσφαιρα με το να δώσει την έμφαση σε απλά sound effects και στους νοσηρούς χαρακτήρες.Ο περίεργος δεσμός μητέρας-κόρης είναι μάλλον εμπνευσμένος απο το Psycho του Hitchcock.Το "Unhinged" σίγουρα ταξινομείται μεταξύ των πιο καλών ταινιών slasher της δεκαετίας του '80, μαζί με το "The Burning","The Prowler", και άλλων.

Megaterror (Βαθμολογία: 3) στίς 11/04/2008 22:37

Ενδιαφέρουσα ταινία με κυριότερα πλεονεκτήματα την σκοτεινή ατμόσφαιρα, την εξαιρετική ψυχεδελική μουσική,μερικά πραγματικά τρομακτικά σημεία που παγώνουν το αίμα, ψυχασθενικούς χαρακτήρες όπως την τρελή μητέρα της οικογένειας που σίγουρα δεν θα ήθελε κανείς να την έχει πεθερά του. Το περιβάλλον όπου εκτιλύσεται η ιστορία είναι ιδανικό, δηλαδή ένα μεγάλο πολυτελές σπίτι απομονωμένο στο δάσος, και ειδικά τη νύχτα, όπου οι ψευτοαστραπές που σκάνε προσθέτουν λίγα ακόμα λιθαράκια στο σκοτεινό image της συνολικής αξιόλογης προσπάθειας. Αλλά αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το τελευταίο 15-λεπτο το οποίο ξεκινάει με ένα πραγματικά απολαυστικό slow motion σε μια "λίμνη" αίματος και πτωμάτων, συνεχίζεται με κυνηγητό έξω και μέσα στο σπίτι για να τελειώσει με μια απίστευτα ανατριχιαστική αποκάλυψη που ούτε και ο πιο έμπειρος θεατής ταινιών μυστηρίου δεν μπορεί να προβλέψει! Μειονεκτήματα εντοπίζονται σε ορισμένες σεναριακές τρύπες και σε σημεία που μένουν ανεξήγητα (αν και αυτό για άλλους αποτελεί πλεονέκτημα), αλλά ειδικότερα η φτωχή συμμετοχή 2-3 προσώπων που θα μπορούσαν να συμμετέχουν περισσότερη ώρα και πιο αποφασιστικά στην πλοκή εκτοξεύοντας την ταινία σε δυσθεώρητα ύψη! Υπάρχουν και λίγοι ερασιτεχνισμοί όπως ο γελοίος τρόπος με τον οποίο βγαίνει το αμάξι των κοριτσιών από την πορεία του πατώντας σε μια λασπολακούβα της πλάκας, αλλά δεν πρέπει να σταθούμε εκεί, αφού τέτοιους ερασιτεχνισμούς συναντάμε σε πολλες ταινίες, ακόμα και σε καινουριες παραγωγές. Στα αρνητικά τέλος περιλαμβάνεται και ο κάπως αργός ρυθμός του πρώτου μισού της ταινίας. Ισως να μπορούμε με ασφάλεια να μιλήσουμε για κρυμμένο b-διαμαντάκι που αν ήταν λίγο πιο προσεγμένο να μπορούσαμε να μιλάμε ακόμα και για αριστούργημα στο είδος. Είναι πάντως μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου με οικογενειακά μυστικά. Αν μη τι άλλο την προτιμώ από πολλες καινούριες που αναμασούν σενάρια των 80's χωρίς να προσφέρουν κάτι πρωτότυπο και ριζοσπαστικό στο χώρο του τρόμου. Είναι δυσάρεστο από τη μία να ξέρεις ότι θα μπορούσε το Unhinged με το κατάλληλο lifting να αγγίζει την τελειότητα, κι από την άλλη ιδιαίτερα ευχάριστο να βλέπεις πώς μπορεί να βάλει τα γυαλιά σε σημερινές παραγωγές ένας σκηνοθέτης με πενιχρό προϋπολογισμό δημιουργώντας μια ποιοτική ταινία τρόμου με μπόλικο μεράκι. Α και να μην ξεχάσω...εκείνη η ανατριχιαστική ανάσα που ακούει η πρωταγωνίστρια, φαίνεται να θυμίζει κάτι...από άλλη ταινία-σταθμό. Ισως ο Don Gronquist να είχε κατά νου τον Dario Argento και το Suspiria όταν έφτιαξε τη συγκεκριμένη σκηνή με την τρομακτική ανάσα που βγαίνει από τους τοίχους και τα ταβάνια! Χεχε!